كارگزاران و دوگانه اصلاحات - اعتدال
حزب كارگزاران سازندگي از اولين احزاب نزديك به اصلاح‌طلبان بود كه خيلي سريع تكليف خود را با رقابت سياسي 1400 مشخص كرد و درحالي كه اغلب اصلاح‌طلبان درگير بحث چگونگي مواجهه با انتخابات 1400 بودند، كارگزاراني‌ها اعلام كردند كه حتما در انتخابات سيزدهمين دوره رياست‌جمهوري حضور فعالي خواهند داشت. از ابتداي پاييز هم كارگزاران اعلام كردند كه وارد رايزني براي تعيين مصداق گزينه احتمالي شده‌اند. كارگزاران براي پيشبرد اهداف انتخاباتي خود كارگروهي تشكيل دادند و بحث‌هاي انتخابات را به شكل تخصصي در اين كارگروه پيگيري كرده و تصميم گرفتند برنامه‌هاي انتخاباتي خود را از طريق اين كارگروه تدوين كنند؛ برنامه‌اي كه البته تاكنون جزيياتي از آن منتشر نشده است.
اما آنگونه كه از اظهارات اعضاي ارشد كارگزاران برمي‌آيد به نظر مي‌رسد كه اين حزب احتمالات مختلف را براي رقابت سياسي 1400 در نظر گرفته است. آنان مي‌گويند در تلاش هستند كه از اصلاح‌طلبان حمايت كنند و چهره‌اي را از درون جبهه اصلاحات به عنوان نامزد نهايي معرفي كنند كه زمينه اجتماعي و پايگاه مردمي قابل قبولي داشته باشد و البته از سد نظارت استصوابي شوراي نگهبان نيز بگذرد. با اين حال اما محمد عطريانفر از اعضاي شوراي مركزي اين تشكل سياسي از احتمال تكرار راهبرد سال 92 اصلاح‌طلبان نيز سخن گفته است. اشاره‌اي به تصميم جريان اصلاحات براي حمايت از حسن روحاني به عنوان سياستمداري ميانه‌رو- نه اصلاح‌طلب- ولي با روحيات و به تعبير دقيق‌تر شعارهاي مصلحانه! پس جريان اصلاحات تصميم گرفت براي توفيق در انتخابات رياست‌جمهوري يازدهم از محمدرضا عارف كه عملا تنها اصلاح‌طلب تاييد صلاحيت شده آن انتخابات بود، عبور كند و تنها با يك كانديداي ميانه‌رو-كه حسن روحاني بود- به نبرد با رقباي اصولگرا برود. اصلاح‌طلبان هم آن انتخابات و هم انتخابات 4 سال بعد را با همين راهبرد بردند اما تجربه ناكامي پس از انتخابات به ويژه از 96 به اين سو، آنها را به اين نتيجه رساند كه ديگر از «ائتلاف با رقيب ميانه‌رو» حرفي نزنند. اين‌چنين است كه اشاره عطريانفر مي‌تواند نشان‌دهنده آن باشد كه دست‌كم طيفي از كارگزاراني‌ها در حال حاضر صرفا منتظرند تا ببينند شوراي نگهبان با چه نگاهي به بررسي صلاحيت كانديداها مي‌پردازد تا آن هنگام، اگر لازم شد دوباره همان راهبرد سال 92 را تكرار كنند. با اين حال آنان مي‌گويند كه اين گزينه علي لاريجاني نيست. حال آنكه در مدت اخير بارها نام علي لاريجاني به عنوان چهره‌اي اصولگرا اما ميانه‌رو مطرح شده كه مي‌تواند با حمايت اصلاح‌طلبان وارد رقابت با اصولگرايان تندروتر رقابت كند.
آنچه در مشي كارگزاراني‌ها در آستانه انتخابات 1400 حائز اهميت است شايد بيش از هر نكته تلاشي است كه براي به دست گرفتن ابتكار عمل از خود نشان داده‌اند و مدت‌ها زودتر از ديگر اصلاح‌طلبان از راهبردهايشان در انتخابات گفتند. چنانكه ابتداي همين هفته، محسن هاشمي‌رفسنجاني، رييس شوراي مركزي و كميته انتخابات كارگزاران سازندگي، فهرستي 19 نفره را به عنوان گزينه‌هاي احتمالي مورد حمايت اين تشكل سياسي رسانه‌اي كرد و جالب اينكه در اين جمع خبري از غلامحسين كرباسچي و رضا ملك‌زاده نبود؛ حال آنكه پيش‌تر در فهرست‌هاي 5 نفره اين تشكل به جز اسحاق جهانگيري و محسن هاشمي و عبدالناصر همتي به اين دو اشاره مي‌شد.
فعاليت‌هاي كارگزاران اما تنها به معرفي كانديدا محدود نيست. پيش از اين حسين مرعشي، سخنگوي كارگزاران اعلام كرده بود كه آنها در تلاشند تا نهادي اجماع‌ساز را به عنوان جايگزين شوراي عالي سياستگذاري اصلاح‌طلبان تشكيل دهند. فعاليت‌هاي جدي كارگزاران احتمالا با نزديك‌تر شدن به انتخابات 1400 بيشتر مي‌شود و اما از همين حالا دشوار نيست كه بگوييم آنها مي‌توانند در تعيين نامزد نهايي اصلاح‌طلبان نقش‌آفرين باشند.