واكسن كرونا درخواست ملي
بابك زماني
هفته گذشته رييس‌جمهور دستور خريد واكسن كرونا را صادر كرد ولي بلافاصله رييس كميسيون بهداشت مجلس ضمن احترام به حسن نيت رييس‌جمهور اعلام كرد فعلا چنين امكاني وجود ندارد. اين در حالي است كه مقامات بسياري از كشورها جلوي دوربين پز واكسن مي‌دهند. به علاوه پزشكان جوان ما كه در پيكاري بي‌امان با كرونا به سر مي‌برند و برخاك افتادن دوستان و همكاران‌شان در داخل كشور را نظاره‌گرند هرروز پيام‌هايي را دريافت مي‌كنند كه همكلاسي‌هاي خارج رفته‌شان را (كه در بيمارستان‌هاي اروپا و امريكا مشغول به كار هستند) در حال تزريق واكسن نشان مي‌دهد. اين در حالي است كه شرايط كار نامتعارف در داخل كشور پزشكان و پرستاران ايراني را در خطراتي به مراتب بالاتر از همكاران‌شان در كشورهاي خارج قرار مي‌دهد. سند آن مرگ‌و‌مير بالاي پزشكان و پرستاران ايراني در مقايسه با همكاران خارجي‌شان است كه بسيار فراتر از همه جاي دنياست. وقتي در تظر بگيريد كه فشار درمان كرونا در سيستم سلامت بيش از هر بخش ديگري بر پزشكان و دستياران تحت آموزش وارد مي‌شود بهتر مي‌توانيد احساسات آنها را درك كنيد پزشكان جواني كه به بهانه آموزشي كه تعطيل شد از حداقل حقوق و امكانات استخدام شدگان هم برخوردار نيستند.
در چنين شرايطي است كه تامين واكسن به عنوان يك درخواست ملي مطرح مي‌شود درخواستي كه جامعه پزشكي اگر اجازه پيدا كند آن را با اعماق وجود خود فرياد خواهد زد. تنها سلامت جان‌هاي شيفته پزشكان و پرستاران مورد نظر جامعه پزشكي نيست اگرچه تنها نقطه قابل اعتماد مردم در بحران سلامت هستند.
دغدغه مهم‌تر به پايان رسيدن توان و فرسودگي روزافزون امكانات پزشكي است كه تنها پوست و چشم و گوش پزشكان ايراني مي‌تواند آن را درك كند.
از گفته رييس كميسيون بهداشت مجلس نمي‌توان فهميد منابع ارزي كافي براي تهيه واكسن كرونا وجود ندارد ياارسال ارز در شرايط تحريم دشوار شده. در حالت اول بايد پرسيد آيا ابعاد بحران آنقدر خطرناك نشده كه دولت آشكارا توان خود را در ملاعام اعلام كند و خواستار تخصيص حداكثر توان كشور از خصوصي گرفته تا دولتي و به خصوص نيمه‌دولتي به تهيه واكسن كرونا شود؟
زمان آن نيست كه درخواست تخصيص امكانات براي تهيه واكسن با اين سوال اساسي كه ذخاير كشور به چه كاري مصرف شده‌اند، بلوك شود. هميشه هر راه رفته‌اي بازگشت هم دارد. به علاوه ذخاير كنوني موجود در كشور آن قدر هست كه اگر كليدداران آنها بخواهند يا ترغيب و تشويق شوند يا به ترتيبي احساس وظيفه در گوش‌هاي‌شان به صدا در آيد با پچ پچي يا چرخش قلمي درصدي از منابع كشور را كه با مصوباتي قانوني يا نيمه قانوني به حساب‌هاي خصولتي‌شان براي مخارجي كه خود صلاح مي‌دانند منتقل شده به اين مصرف ملي برسانند. از هلدينگ‌هاي صاحب مال‌ها و برج‌هاي متعدد، از صاحبان ساختمان‌هاي شبيه مغز كه قرار است روزي بيمارستان شود اما اكنون تنها به دلربايي مشغول است. تا مخارج هنگفت دفتر و دستك‌هاي عظيمي كه به ساماندهي خيال و وهم، بادكش و زالو مشغولند تا ... . اگر واقعا چنين توان و تمايلي وجود ندارد همه مي‌دانند كه مردم ما از كودكان و پيرزنان و پينه‌دستان حاضرند صداي شكستن قلك‌هاي‌شان را به گوش ايشان برسانند بلكه خفته‌اي را بيدار كند اما اگر موضوع پول و امكانات ارزي نيست و موضوع انتقال پول براي خريد واكسن مطرح است بايد به صراحت به اطلاع ملت و جامعه پزشكي برسانند كه چه اقدامي در اين زمينه كرده‌اند تا بتوانند از توان ميليون‌ها ايراني خارج از كشور براي ايجاد يك كمپين بين‌المللي در جهت كمك به سرزمين مصيبت‌زده باستاني‌شان استفاده كنند؟ چه كار كرده‌اند كه بتوانند در ميان ايشان اطمينان بيافرينند؟
آيا آن بخشي از خارج‌نشينان كه به استقبال تحريم امكانات و تنگدستي پدران و مادرشان مي‌رفتند و حتي اشتياق خود در بمباران خانه پدري را هم كتمان نمي‌كردند، مي‌توانند از عدم امكان خريد واكسن هم احساس خوشحالي كنند؟ چگونه مي‌توان بر وجدان ميليون‌ها انسان مترقي و مدرن در سراسر جهان چنان تاثير گذاشت كه حكومت‌هاي نگران رايشان را از جهات انساني زير فشار بگذارند. چگونه مي‌توان تهيه واكسن را به اولويتي در سياست خارجي بدل كرد؟ سياست خارجي و بين‌المللي‌اي كه نتواند بر چنين مشكلاتي فائق آيد به چه كار مي‌آيد؟
تهيه واكسن نه تنها يك درخواست بلكه يك وظيفه ملي است. همه با حداكثر امكاناتي كه دارند بايد در ايفاي آن بكوشند حتي اگر بيشترين توان‌شان رساندن صداي ناله طبيبان و بيماران به صاحبان باشد با اين اميد كه شايد صداي خشك و ظريف امضاهايي را بشنوند.