بارسلونا و قاب تكراري تحقير شدن

بارسلونا در دور رفت مرحله يك‌هشتم نهايي ليگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه خانگي مقابل پاري سن ژرمن 4 بر يك شكست خورد. در اين بازي امباپه در غياب نيمار و ديماريا يك تنه آبي اناري‌ها را به خاك و خون كشيد و با ثبت هت‌تريك بهترين بازيكن زمين لقب گرفت. به اين ترتيب پاريسي‌ها توانستند آن شكست 6 بر يك بازي برگشت فصل 17-2016 كه به عنوان معجزه نيوكمپ نامگذاري شده بود را به دست فراموشي بسپارند.  حالا تيم فرانسوي در بازي برگشت كار ساده‌اي براي صعود دارد و اگر دوباره معجزه ديگري رخ ندهد مائوريتسيو پوچتينو و شاگردانش  راهي دور بعد خواهند شد. اين برد براي پوچ كه يك اسپانيولي اصيل است، مزه ديگري هم خواهد داشت. 
بارسلونا با باخت سنگين مقابل پي‌اس‌جي دوباره ياد و خاطره شكست 8 بر 2 مقابل بايرن مونيخ در فصل گذشته ليگ قهرمانان را در ذهن فوتبال دوستان تداعي كرد. آن باختي كه خودش تداعي‌كننده شكست 4 بر صفر مقابل ليورپول در فصل قبلش بود كه خود آن شكست يادآور كامبك رم مقابل بارسلونا در ورزشگاه المپيكو با برد سه بر صفر بود. باختي كه در ادامه شكست سه بر صفر مقابل يوونتوس و 4 بر صفر مقابل پي‌اس‌جي در دور حذفي سال گذشته‌اش رقم خورده بود. 
آنچه در اين سال‌ها براي بارسلونا رقم خورده شكست‌هاي سنگين و تحقيرآميز متوالي بوده است. با لوييز انريكه، با ارنستو والورده، با كيكه ستين و حالا با رونالد كومان. فصل مشترك همه اين شكست‌ها هم چند بازيكن قديمي بارسلونا بوده‌اند. ترشتگن، بوسكتس، پيكه، جوردي آلبا و البته ليونل مسي. فصل قبل و بعد از فاجعه‌اي كه بايرن براي بارسلونا رقم زد، جرارد پيكه گفت بهتر است تغييراتي در تيم به وجود بيايد و بعضي از بازيكنان مسن جدا شوند. اما در حالي كه به نظر مي‌رسيد خود پيكه يكي از آن مسن‌هايي باشد كه بارسلونا را ترك مي‌كند، تنها كسي كه از تيم جدا شد، لوييز سوارز بود كه حالا در اتلتيكو مادريد آقاي گل لاليگاست. پيكه‌اي كه بعد از مدت‌ها مصدوميت در بازي حساس تيمش مقابل پاري سن ژرمن به صورت فيكس بازي كرد و با نمايشي ضعيف يكي از دلايل شكست سنگين تيمش لقب گرفت. 
بعد از بازي دوباره عكس تنهايي مسي با سري پايين به تعداد بسيار زياد در رسانه‌ها منتشر شد. عكسي كه يك زماني جذابيت خاصي داشت. مثلا بعد از كامبك خوردن مقابل رم يا ليورپول. اما امروز حتي اين قاب هم بسيار تكراري شده و ديگر كسي را غلغلك نمي‌دهد. حرف زدن از اينكه مسي يك تنه قرار است  چه كار كند يا دوران فوق ستاره آرژانتيني به اتمام رسيده يا او غمگين است و نمي‌تواند بهترينش را به نمايش بگذارد هم قديمي شده است. واقعيت اين است كه بارسلونا ديگر تيم قابل توجهي در اين مقطع زماني نيست. تيم سوم لاليگا كه مقابل نمايندگان كشورهاي ايتاليا، فرانسه و آلمان شكست‌هاي تحقيرآميز متحمل مي‌شود قطعا نمي‌تواند تيم قابل توجهي باشد. 
آنچه از آن به عنوان پوست‌اندازي بارسا ياد مي‌شود هم بيشتر شبيه به يك شعار است كه تحققش از كامبك مقابل پي‌اس‌جي هم سخت‌تر به نظر مي‌رسد. بارسلونا سال گذشته مالي را با بدهي 1.2 ميليارد يورويي پشت سر گذاشته است. به دليل شرايط كرونا بسياري از درآمدهايش را از دست داده و دستمزد بازيكنان فشاري باورنكردني به مديران تيم وارد كرده است. در چنين شرايطي حرف زدن از پوست‌اندازي كه مستلزم خريد چند بازيكن درجه يك و رد كردن چند بازيكن پا به سن گذاشته است، منطقي نيست. مي‌توان گفت كاري هم از دست رونالد كومان برنمي‌آيد. او مربي فوق‌العاده‌اي نيست، اشتباهاتي هم دارد اما شرايط امروز بارسلونا مربوط به يك روند طولاني مدت مي‌شود. روندي كه در آن مديران بارسلونا چشم‌شان را روي تغييرات بستند و با گذاشتن تمام تخم‌مرغ‌هاي‌شان در سبد ليونل مسي قمار بزرگي كردند و در نهايت هم بازنده از آن خارج شدند. 
از لحاظ فوتبالي بايد گفت دوره ركود اين تيم همانند سال‌هاي قبل از 2006 آغاز شده است. همان دوراني كه آبي اناري‌ها تبديل به يك تيم متوسط دركشور اسپانيا شده بودند و به زور هر چند سال يك ‌بار جام مي‌بردند. تا زماني كه فرانك رايكارد و رونالدينهو و اتوئو و بعد مسي آمدند و بارسلونا با بازگشت به دوران شكوه قبل تبديل به يك مدعي شد و بعد با ظهورگوارديولا دوران اوج‌شان آغاز شد.  خوان لاپورتا يكي از نامزدهاي رياست باشگاه بارسلونا مدعي شده اگر رييس شود،گوارديولا را به نيوكمپ بازمي‌گرداند. فارغ از اينكه چنين چيزي شدني است يا خير، باز هم هيچ تضميني براي موفقيت بارسلونا حتي در صورت بازگشت پپ هم وجود ندارد. 
بازي‌هاي بارسلونا در چمپيونز ليگ اين روزها شبيه به فيلمي تكراري شده كه تماشايش ديگر مخاطبان را به وجد نمي‌آورد. فيلمي كه اول، وسط و پايانش را به راحتي مي‌توان حدس زد. هركارگرداني هم كه سر پروژه مي‌آيد از يك فرم استفاده مي‌كند و در نهايت به يك‌سري نتايج ثابت مي‌رسد. آنچه امروز جذابيت دارد تيمي است كه مي‌تواند بدون دو تن از ستاره‌هايش با انجام يك بازي درخشان 4 بر يك در زمين حريفش به پيروزي دست پيدا كند. ستاره‌اي جوان كه به نظر هيچ كس نمي‌تواند جلودارش باشد. كسي كه از او به عنوان مسي و رونالدوي چند سال بعد ياد مي‌شود و به شكلي نمادگرايانه درست در شبي كه مسي فروغ چنداني ندارد با هت‌تريك و بغل زدن توپ مسابقه آينده فوتبال را به تمام دنيا نشان مي‌دهد.