اعلام همه‌گيري كرونا

سال گذشته در چنين روزهايي بود كه رييس سازمان جهاني بهداشت همه‌گيري بيماري كوويد19 را رسما اعلام كرد و از جدي بودن مساله‌اي كه بسياري از كشورهاي جهان، همه بدون آمادگي با آن درگير بودند سخن گفت. آن زمان بيشتر از 121 هزار مورد از اين بيماري ثبت شده بود و 4 هزار و 373 نفر هم مُرده بودند. تا جايي كه مي‌دانيم ماجرا از شيوع ويروسي موسوم به كرونا (نوع جديد و جهش‌يافته‌اي از اين ويروس) در ووهان چين شروع شد كه علايمي شبيه به سرماخوردگي در فرد درگير ايجاد مي‌كرد و طبق گفته خود چيني‌ها از هر 10 مبتلا، جان يكي را مي‌گرفت. گويا اولين‌‌بار كرونا در يكي از قصابي‌هاي اين شهر كه در آن هم گوشت سلاخي شده و هم انواع حيوانات زنده عرضه مي‌شد به چند نفر سرايت كرد و آنان بودند كه اين ويروس را به جمع بزرگ‌تري از اهالي منتقل كردند. طي روزهاي بعد شماري از شهروندان ووهان با علايم مشابه سرماخوردگي، اما احساس فشار بيشتر روي قفسه سينه‌هاي‌شان به بيمارستان مراجعه كردند. اين قسمت ماجرا هنوز دقيق معلوم نشده است، كرونا با سرعتي فراتر از همه پيش‌بيني‌ها و محاسبات اوليه گسترش يافت و نه فقط از محدوده ووهان كه از مرزهاي چين هم بيرون زد و كشورهاي كوچك و بزرگ جهان را يكي بعد از ديگري فتح كرد. تقريبا همه دولت‌ها - شايد به جز چند دولت انگشت‌شمار- چه ديكتاتوري بودند و چه دموكراسي، چه كوچك و چه بزرگ ابتدا شيوع كرونا را انكار كردند و خبرهاي مربوط به آن را شايعه و كذب خواندند. بعد هم كه مجبور به پذيرش واقعيت و مواجهه با بحران شدند، آمادگي لازم را نداشتند و با آزمون و خطا پيش مي‌رفتند. ماسك و مواد شوينده هم در همه جاي دنيا كم آمد و شايعه و هراس - و صحبت‌هاي مسخره و احمقانه- تا هفته‌ها جولان داد. اين بيماري در اين يك سال جان بيشتر از 2 ميليون و 600 هزار انسان را گرفت كه من خودم چندتايي از آنان را از نزديك مي‌شناختم. متاسفانه هنوز هم با اين ويروس لعنتي درگيريم و اميد نيم‌بندي هم كه توليد و عرضه واكسن ايجاد كرده، به نظرم هنوز مثل شمعي در باد است و هر آن احتمال خاموشي‌اش مي‌رود.