بهشت محافظه‌كاران

گروه سياسي

انتخابات شوراي شهر تهران، انتخاباتي رقابتي است و اگر اين انتخابات، انتخاباتي به ‌نسبت سياسي است و رقابتي‌تر از ديگر حوزه‌هاي انتخابيه سراسر كشور، بخشي به آن دليل است كه با توجه به تصميم‌گيري درباره شهردار شهرهاي بزرگي چون تهران توسط شوراي شهر اين شهرها انجام مي‌شود، شوراي شهر تهران در نخستين گام پس از تشكيل و انتخاب رييس و هيات‌رييسه دوره ششم، اقدام به انتخاب شهردار پايتخت خواهد كرد؛ سمتي كه به باور بسياري از ناظران اگر در حد و حدود رياست‌جمهوري نباشد، بايد بپذيريم كه از جهاتي بيش از وزارت در يك وزارتخانه حايز اهميت است و گستره فعاليت‌هايش نيز به ‌نحوي در قد و قواره همان رياست‌جمهوري است منتها در اشلي كوچك‌تر. نهادي كه بعضا آن را مساوي با چند وزارتخانه مي‌دانند و حالا در انتخاباتي كه اصولگرايان از مدت‌ها پيش خود را پيروز آن مي‌دانند و در شرايطي كه سكان هدايت پايتخت پس از 12 سال شهرداري قاليباف و ميدان‌داري اصولگرايان، طي 4 سال اخير در دست اصلاح‌طلبان بود و حالا اصولگرايان مي‌خواهند بار ديگر شهردار پايتخت باشند.

همين انتخاب شهردار البته كنار برخي ديگر از مسائل و موضوعات حساس سياسي، اجتماعي و فرهنگي است كه باعث شده نه‌تنها رقابتي سخت در انتخابات شوراها ميان دو جريان اصلاح‌طلب و اصولگرا دربگيرد، بلكه فراتر از آن، اصولگرايان حتي با يكديگر نيز وارد رقابت شوند؛ آن‌هم در حالي كه اصلاح‌طلبان اگرچه بسيار دوست داشته و دارند كه در اين رقابت، با تمام توان و قوا وارد عمل شوند اما واقعيت چيز ديگري است و آنان در بهترين حالت خواهند توانست با فهرستي حداقلي وارد گود شوند. اصولگرايان اما تا اينجاي كار دست‌كم 2 فهرست اصلي دارند و البته چيزي حدود 4 تا 6 فهرست ديگر كه هركدام به‌ نوعي، داعيه‌دار اصولگرايي و متعاقبا تصاحب 21 كرسي شوراي شهر پايتختند. 

 اختلاف ميان «وحدت» و «ائتلاف»
اختلاف ميان دو نهاد به اصطلاح اجماع‌ساز در جناح راست كه يكي با عنوان «وحدت» و ديگري با نام «ائتلاف»، در پي اتحاد اصولگرايان بودند اما در عمل تنها به دودستگي بيشتر دامن زدند، از مدت‌ها پيش آغاز شده و درحالي كه در انتخابات رياست‌جمهوري با ورود سيدابراهيم رييسي، آن‌طوركه انتظار مي‌رفت اين اختلافات به حداقل رسيد اما در انتخابات شوراها نه خبري از رييسي بود و نه امكان حضوري اينچنين و دستيابي به اجماعي آنچنان كه در انتخابات رياست‌جمهوري ممكن است. درنتيجه حالا اصولگرايان مسيري موازي را در انتخابات شوراها دنبال مي‌كنند. گروهي به سردمداري غلامعلي حدادعادل و با نقش‌آفريني چهره‌هايي چون مهدي چمران و پرويز سروري كه ظاهرا سرليست‌هاي شوراي ائتلاف هستند و گروهي ديگر كه با محوريت جامعه روحانيت مبارز، درحالي كه عنان كار را در انتخابات رياست‌جمهوري به موحدي كرماني سپرده بودند، در انتخابات شوراها به‌ تازگي، سردار مرتضي طلايي را براي مديريت مباحث تدوين ليست 21 نفره شوراي ششم در پايتخت مامور كردند تا عملا اختلافات سال‌هاي دور چهره‌هاي شاخص اصولگرا در شوراي شهر را نيز به اختلافات كنوني بيفزايند. چه آنكه مهدي چمران كه جز اجلاسيه نخست دوره چهارم، از ابتداي دوره دوم تا پايان دوره چهارم همواره رييس شوراي شهر پايتخت بود، يك سوي ميدان است و سردار طلايي كه دست‌كم نيمي از اين سال‌ها مهم‌ترين رقيب چمران در تصاحب كرسي رياست شوراي شهر پايتخت، سوي ديگر.

 دوباره ائتلافيون، دوباره فداكاري؟
شوراي ائتلاف با محوريت چمران البته نشان داده به‌ مراتب كمتر اهل تعامل و عقب‌نشيني است. فراموش نكنيم آنان در انتخابات رياست‌جمهوري فداكاري لازم را انجام داده و همان‌طوركه دقيقه 90 انتخابات سال 96، كانديداي مطلوب اين طيف از اصولگرايان كه قاليباف باشد، به ‌نفع كانديداي اصلي يعني سيدابراهيم رييسي كنار كشيد، در انتخابات پيش ‌رو نيز باز قاليباف روز آخر از مهلت 5 روزه نام‌نويسي اعلام كرد كه قصد كانديداتوري ندارد تا اجماع اصولگرايان بر سر رييسي دچار خدشه نشود. همين هم باعث شده كه چمران و ديگر چهره‌هاي شاخص اصولگرا در شوراي ائتلاف حاضر به عقب‌نشيني در بحث فهرست 21 نفره انتخابات شوراي ششم نباشند. ضمن آنكه چمران و ديگر اعضاي شوراي ائتلاف كه سابقه تدوين فهرست انتخابات مجلس يازدهم به سرليستي قاليباف را نيز در كارنامه دارند، مدعي تدوين سازوكاري دموكرات و پايين به بالا براي ليست‌بندي بوده و خود را منتقد آنچه «پدرخوانده‌سالاري در جريان اصولگرا» مي‌خوانند، معرفي مي‌كنند. به همين دليل نيز از ماه‌ها پيش در اين رابطه اظهارنظر كرده و گفته بودند كه حاضر نيستند دقيقه 90 به فرموده بزرگان اصولگرا، از ليست خود كه بنابر سازوكار خرد جمعي و از پايين به بالا تدوين شده، كوتاه بيايند. 
 راه‌حل طلايي 
سردار طلايي اما ديروز با طرح پيشنهادي مبني بر اينكه 10 نفر از اين فهرست را 10 گزينه نخست شوراي ائتلاف تشكيل دهند، 10 نفر را 10 گزينه اول شوراي وحدت و يك نفر نيز با اجماع طرفين، به ‌نحوي سعي كرد كه با ارايه تصويري معقول از خود و همراهانش، چمران و ديگر اعضاي شوراي ائتلاف را در عمل انجام‌شده قرار دهد؛ آن‌هم درحالي كه اميرابراهيم رسولي، سخنگوي شوراي ائتلاف تنها 24 ساعت پيش از اين اظهارات سردار طلايي از فهرست 84 نفره شوراي ائتلاف گفته و سازوكار دستيابي به فهرست نهايي را توضيح داده بود. سازوكاري كه بيش از آنكه شبيه به سازوكار مبتني بر كدخدامنشي طلايي باشد، از فرمولي الگوبرداري مي‌كند كه ازقضا اصلاح‌طلبان در جريان انتخابات مجلس پيشنهاد داده و از آنجا كه در اسفندماه 98 اساسا كانديدايي نداشتند كه ليستي ببندند، حالا اميدوارند آن الگو را در انتخابات پيش ‌رو به كار گرفته و راهي ميدان شوند.

 معماي بهشت اصولگرايان؛ 3+1 گزينه شهرداري
فارغ از اين اما بحث شهردار تهران نيز از مباحث مهم در اين راستاست و جالب آنكه ديروز سردار طلايي به عنوان كسي كه قرار است فهرست شوراي وحدت را مديريت كند، از 4 گزينه براي شهرداري آينده تهران نام برده كه 3 نفرشان هم در همين انتخابات رياست‌جمهوري اعلام كانديداتوري كرده بودند، هم از حضور در جمع 7 گزينه پاياني بي‌بهره مانده و درنتيجه بر حمايت خود از سيدابراهيم رييسي تاكيد كرده بودند و هم شبيه به خود طلايي، ازجمله چهره‌هاي سياسي داراي پيشينه نظامي بودند؛ سرداران رستم قاسمي، حسين دهقان و سعيد محمد. جالب آنكه اوايل پاييز 99 ما در «اعتماد» از اين نوشته بوديم كه احتمالا سعيد محمد در انتخابات رياست‌جمهوري به جايي نخواهد رسيد و بعيد نيست هدفش از حضور در صحنه تبليغات، جا انداختن خود در ميان افكار عمومي با هدف دستيابي به كرسي «بهشت» و شهرداري تهران است. هرچند بسياري معتقدند كه در اين جمع اگرچه محمد نيز باتوجه به سابقه مديريت عمراني در قرارگاه خاتم‌الانبيا از شانس به ‌نسبت خوبي برخوردار است اما نفر چهارم فهرست 4 نفره طلايي را هم نبايد از ياد برد؛ مهرداد بذرپاش كه هم‌اكنون رييس ديوان محاسبات است و بسياري از اين مي‌گويند كه اساسا عدم ورودش به انتخابات رياست‌جمهوري، به اين دليل بوده كه برنامه‌اي دقيق‌تر براي شهرداري تهران در سر داشته است. البته اگر اصولگرايان پيروز انتخابات باشند، نه اصلاح‌طلبان كه اين خود نيازمند آن است كه اصولگرايان ابتدا بتوانند به اجماع ميان خود برسند و فهرستي واحد در اختيار راي‌دهندگان‌شان قرار دهند.