بيژن اخگر از برپايي دو گالري مي‌گويد
مناظره شورمند اتوبوس‌هاي زنده
بيژن اخگر دو مجموعه از آثار خود را به صورت همزمان در دو گالري به نمايش گذاشته است. او در گفت‌وگو با هنرآنلاين درباره اين موضوع گفته است: «گالري امكان به من پيشنهاد داد كه مروري بر كارهاي گذشته‌ام داشته باشند و كارهاي دهه هفتاد كه به مناظر اختصاص داشت را در كنار كارهاي جديدترم به نمايش بگذارند. پس از آن متوجه شديم كه فضاي گالري براي اين كار كم است و با گالري آب‌انبار هماهنگي شد كه بخشي از آثارم در آن محل به نمايش درآيد. البته بيش از يك‌سال است كه گالري آب‌انبار فعاليت خود را در ايران تعطيل كرده است، اما فضا را در اختيار ما قرار دادند تا بتوانيم مروري بر يك دوران ۲۰ ساله از فعاليت‌هاي من داشته باشيم.» اين هنرمند درباره نمايشگاه «تجريد آباد» كه هم‌اكنون در گالري امكان به نمايش درآمده است، گفت: اوايل دهه هفتاد مشغول تدريس در هنرستان هنرهاي تجسمي كرمانشاه بودم و در آن زمان گاه براي نقاشي كردن به طبيعت مي‌رفتم. تصميم گرفتم كه هنرجويان را نيز به فضاي آزاد ببرم تا از روي مدل واقعي كار كنند. ابتدا براي آنها سخت بود كه در مقابل ديد مردم و در آن فضاي روستايي به نقاشي بپردازند، بنابراين خودم مشغول به كار مي‌شدم و نقاشي مي‌كردم تا آنها نيز جسارت اين كار را پيدا كنند.
اخگر ادامه داد: اين برنامه ادامه پيدا كرد اما متوجه شدم كه در آن شرايط خودم نمي‌توانم زياد نقاشي كنم، بنابراين در روزهاي ديگري به تنهايي به محل‌هاي مختلف مي‌رفتم و نقاشي مي‌كردم. بعضي از اين آثار صرفا طبيعت هستند و در بعضي ديگر مناظر روستايي را به تصوير كشيده‌ام. يعني از يك گرايش طبيعي به يك گرايش فرهنگي رفتم. اين آثار در مدت حدود سه سال شكل گرفته‌اند و پس از آن دوران ديگر منظره كار نكردم.
او درباره ميزان وفاداري خود به طبيعت گفت: هميشه در آثارم نوعي ميل به انطباق هر چه بيشتر واقعيت و ذهنيت وجود داشته است و سعي مي‌كردم هر چه از زير دستم بيرون مي‌آيد چكيده‌اي از همسازي اين دو اصل باشد. سعي من آن بود كه از آنچه در واقعيت مي‌بينم الهام بگيرم و روحيه كردي هم در اين كارها وجود داشت. البته از شگفت‌نمايي و ايجاد حس اگزوتيك خودداري كردم و نمي‌خواستم كارهايم اين‌گونه باشد، بلكه به عنوان كسي كه متعلق به همين محل است طوري كار كردم كه انگار خودم از محيط فاصله گرفته و به آن نگاه مي‌كنم. در اين مقطع شورمندانه‌ترين احوالات را در نقاشي تجربه كردم. حال و احوالي كه داشتم و نيز كم تجربه بودن باعث مي‌شد كه توجه زيادي به اصول اوليه كار نداشته باشم و گاه روي مقواهاي خام و بدون زيرسازي كار مي‌كردم. همچنين در رفت و آمدها گرد و خاك روي رنگ‌روغن خيس مي‌نشست يا عابران به كارم تنه مي‌زدند و اثر آنها روي نقاشي باقي مي‌ماند كه همه اينها به ويژگي‌هاي اين آثار تبديل شده است.
اخگر درباره آثاري كه در گالري آب‌انبار با عنوان «شب آباد» به نمايش در آمده است، گفت: پروژه‌اي با عنوان كلي «داير- باير» را از سال ۸۵ آغاز كردم كه موضوع آن دنيايي است كه به كار مشغول است و وجه ديگر آن بيكار بودن و عاطل بودن است. اين مجموعه با ابژه اتوبوس آغاز شد كه در سال‌هاي دهه شصت براي ترددهاي بين‌شهري بسيار زياد از آن استفاده مي‌كردم. تجربياتي كه در اين مسير داشتم وارد كارهايم شد و همچنين نوعي بيان انساني و صفات اخلاقي و معنوي كه معمولا براي انسان‌ها به كار مي‌رود را به اتوبوس‌ها دادم. در سال‌هاي بعد شيء اتوبوس دچار تغييراتي شد كه بيشتر ناشي از ارتباط شخصي من با اتوبوس و مسافرت‌هاي مداوم بود. كم‌كم به سمت جنبه‌هاي اسطوره‌اي، كيهاني و ماورايي رفتم، اما پس از مدتي به حوزه‌هاي سياسي و اجتماعي گرايش پيدا كردم و در سال‌هاي اخير اين گرايش غالب‌تر شده است. در حين كار متوجه شدم اتوبوس مانند دست‌چيني از جامعه است، يك وسيله نقليه كه ما را از جايي به جاي ديگر مي‌برد و استعاره‌اي از زندگي و چيزهايي است كه در اين مسير به دست مي‌آوريم يا از دست مي‌دهيم. از سال ۹۵ به بعد دلالت‌هاي فرهنگي و اجتماعي در كارهايم بيشتر شده و تركيب‌بندي‌هايي كه ساختم استعاره‌اي از موقعيت‌هاي است كه بر ما تحميل شده است.
نمايشگاه آثار بيژن اخگر تا ۱۸ تير در گالري آب‌انبار به نشاني ميدان هفت تير، مفتح جنوبي، بعد از تقاطع سميه، خيابان بور بور، خيابان خاقاني، بن‌بست روشن‌منش، پلاك ۲ و در گالري امكان واقع در خيابان مطهري، خيابان فجر (جم)، خيابان غفاري، پلاك ۵۱، طبقه اول ميزبان علاقه‌مندان به هنر است.