نيك و بد يك ايده اميدبخش
احمد بيگدلي
حدود يك ماه به آغاز كار دولت سيزدهم باقي است و شاهديم كه طي روزها و بلكه هفته‌هاي گذشته، برخي كنشگران و تحليلگران سياسي از تماس‌هايي از دفتر رييس‌جمهوري منتخب خبر داده و گفتند كه ظاهرا از آنان خواسته شده كه درصورت تمايل پيشنهادها و راهكارهاي مدنظرشان را براي حل مشكلات كشور در حوزه‌هاي مختلف دراختيار اين دفتر قرار دهند تا بدين وسيله پس از آغاز به كار دولت سيزدهم، اين پيشنهادها و راهكارها، محور انجام و مديريت امور مختلف قرار گرفته و زمينه‌ساز رفع مشكلات عديده‌اي شود كه امروز كشور با آن دست به گريبان است. در اين رابطه البته نظرات مختلفي مطرح شده و در اين بازه زماني چندروزه شاهد آن بوديم كه گروهي از اين اقدام آقاي رييسي استقبال كرده و البته طيفي به نقد آن برخاسته و در مخالفت با آن اظهارنظر كردند. فارغ از اين دو نگاه مبتني بر رد كلي يا پذيرش تام و تمام موضوع اما به نظر مي‌رسد اين ايده به نحوي وابسته به چگونگي اجراي آن است؛ ايده‌اي كه البته بايد بگوييم بدوا ايده‌اي پسنديده و مثبت است و به نظر مي‌رسد باتوجه به آنكه در همين انتخابات نيز شاهد بوديم كه همه سلايق امكان حضور در رقابت را نداشتند، حالا آقاي رييسي بنابر ديدگاه خود مي‌خواهد تا حد امكان سلايق و ديدگاه‌هاي مختلف را در مسير اداره كشور سهيم كند و اجازه دخيل شدن آنان را فراهم آورد. در اين راستا شخصا معتقدم كه موضوع را مي‌توان از دو منظر مدنظر قرار داد؛ نخست از جايگاه پيشنهاددهندگان و مشاوران يا به بيان دقيق‌تر كنشگران و تحليلگران سياسي و مدني كه مخاطب تماس‌هاي تلفني دفتر آقاي رييسي بودند و دوم، دولت سيزدهم يا شخص آقاي رييسي. به اين ترتيب معتقدم پيشنهاددهندگان و مشاوران بايد با نگاهي علمي، مسائلي را مطرح كنند كه قابليت تحقق و اجرايي شدن را دارا باشد. طرح پيشنهادهاي مبتني بر نگاهي كارشناسي و همچنين دلسوزانه است كه مي‌تواند راهگشا باشد. اما آن‌سوي ميدان نيز مسائل مهمي مطرح است و به اين ترتيب تنها آن‌گاه مي‌توان نسبت به اجرايي شدن اين پيشنهادها و مشاوره‌ها اميدوار بود كه دولت سيزدهم عزمي جزم و جدي در اجرايي كردن اين پيشنهادهاي دريافتي داشته باشد.
در مجموع به نظر مي‌رسد خروجي اين اقدام در صورتي كه ملاحظات مورد اشاره رعايت شود، شاهد همگرايي و اجماع براي حل معضلات و مشكلات جامعه خواهيم بود و اين درحالي است كه اساسا عبور از مشكلات بدون اجماع و همگرايي نيروهاي سياسي و البته شهروندان و جامعه مدني ميسر نخواهد بود. فراموش نكنيم در صورتي كه چنين ايده‌هايي در عمل محقق نشده و در همين سطح رسانه‌اي باقي مانده يا پيشنهادها و مشاوره‌هايي صرفا روي كاغذ بمانند، نه تنها به دليل حل نشدن مشكلات كنوني، با انباشت مسائل و مصايب روبه‌رو خواهيم بود، بلكه همزمان نوعي سرخوردگي نيز گريبانگيرمان خواهد بود، چراكه به هر حال طرح چنين پيشنهادهايي خواه‌ناخواه در جامعه و همچنين نزد كنشگران و تحليلگران سياسي و مدني ايجاد اميد مي‌كند و درصورتي كه بر فرض تا يكي، دو سال آينده شاهد عملياتي شدن اين پيشنهادها نبوده و تغييري در روش‌ها و مشي و مسير‌ها رخ ندهد، شاهد آثار منفي مضاعفي خواهيم بود. حال آنكه عزم جزم دولت سيزدهم در اجرايي كردن اين ايده و تاسيس و تشكيل كميته‌هايي تخصصي براي پيگيري روند اجرايي شدن اين مشاوره‌ها و پيشنهادها نه‌تنها به‌طور مستقيم و به دليل اجراي راهكارهاي كارشناسي اثربخش بوده و بخشي از مشكلات را مرتفع مي‌كند، بلكه توامان به دليل آنكه جامعه احساس مي‌كند كه حاكميت به نظراتش توجه دارد، شاهد احياي نسبي اميد اجتماعي نيز خواهيم بود.