اصلاحطلبان و اصولگرايان از كابينه رييسي و احتمال حضور جريان رقيب ميگويند
دولت بيمخالف، بيمنتقد
در محافل سياسي و رسانهاي صحبت از كابينه دولت سيزدهم است. براي هر كرسي كابينه سيزدهم، اسامي متعددي مطرح ميشود كه كانديداي حضور در سيزدهمين كابينه هستند. در ميان اسامي كه شنيده ميشود از منتهياليه راست تا ميانه طيف وجود دارد. برخي از كابينه ائتلافي صحبت به ميان ميآورند و برخي معتقدند كه نبايد منتظر يك كابينه متشكل از اصولگرايان سنتي و متعادل بود و بازار تحليل و بررسي كابينه پيشرو داغ است. نمايندگان جريانهاي سياسي، احزاب و گروهها يا مطالباتشان از كابينه آينده را مطرح يا با استناد بر همان اسامي كه اين روزها مطرح است و بسته به خاستگاه سياسيشان از ظن خود كابينه احتمالي را تحليل ميكنند. اما آنچه در ميان اين تحليلها و بررسيها و بيان مطالبات به چشم ميخورد، گمانهزنيها در مورد حضور نيروهاي معتدل يا نزديك به اصلاحطلبان است. تماس از دفتر رييسي با اصلاحطلبان و اعلام آمادگي براي دريافت انتقادات و پيشنهادات به رييس دولت آتي هم اين گمانهها را تقويت كرد اما آنچه مسجل است اصلاحطلبان قرار نيست در كابينه بعدي حضور داشته باشند و به نظر ميرسد رويكرد و اولين گام اصولگرايان و جريان نزديك به رييسجمهوري بعدي در آستانه تشكيل دولت سيزدهم تنها همراه كردن اصلاحطلبان با دولت آتي است تا با كمترين مخالف و منتقد به كار خود ادامه دهد. حميدرضا ترقي، عضو شوراي مركزي حزب موتلفه از جمله اصولگراياني است كه ديروز در مورد تصميمات رييسي براي تشكيل كابينه سيزدهم و ارتباط اصلاحطلبان با كابينه او، با «نامهنيوز» گفتوگو كرد. ترقي معتقد است كه رييسي تمايل دارد با نگاهي «دلسوزانه و پدرانه» به اداره دولت مشغول شود. او در توضيح اين موضوع گفت: «پيشبيني من اين است كه آقاي رييسي از ديدگاهها و نظرات مناسب اصلاحطلبان براي حل مشكلات كشور بهره خواهد برد و سعي دارد كه نگاه جامعه و پدرانهاي نسبت به همه داشته باشد. او سعي ميكند كه از نيروهاي اصلاحطلب دلسوز نظام كه نظام و قانون اساسي را باور داشته، روحيه ساختارشكنانه ندارند و فقط از نظر رويكرد سياسي با جريان انقلابي اختلافنظر دارند، استفاده كند.» علاوه بر اين چهره اصولگرا، محمدعلي نمازي كنشگر اصلاحطلب نيز در مورد يكدستي قدرت و احتمال حضور اصلاحطلبان در كابينه بعدي با «ايلنا» گفتوگو كرده است. او نسبت به يكدست شدن نگاههاي سياسي قواي مختلف استقبال ميكند و دو دوره محمود احمدينژاد و تفاوتهاي آن يادآور شد. البته او معتقد است كه امكان ندارد رييسي در كابينه از نيروي اصلاحطلب استفاده كند و نهايتا اگر چنين اتفاقي بيفتد بهترين فرد مورد نياز كشور محمدجواد ظريف است كه بتواند مذاكرات وين را پيش ببرد. البته به نظر نميرسد با وجود نگاه رييسي، جناح متبوع و طرفدارانش به ماجراي برجام و سياست خارجي چنين اتفاقي رخ دهد. به خصوص كه اخيرا روزنامه «كيهان» به عنوان تريبون رسانهاي حاكميت در سرمقالهاي به دولت رييسي در مورد پيشبرد برجام و نگاه به سياست خارجي هشدار داده بود. اما شايد خوشبينانهترين حالت در مورد رابطه ميان اصلاحطلبان و دولت آتي همان چيزي باشد كه ديروز در قالب يادداشتي روزنامه اصولگراي جوان منتشر و تلاش كرد اصلاحطلبان را با دولت بعدي همراه كند. نگارنده احتمالا با توجه به آغاز رابطه دولت سيزدهم و رييسي با اصلاحطلبان كه با تماسهاي تلفني و نظرخواهي از آنها بود، نوشته: « در واقع اگرچه جريان اصلاحات خيلي دير و پس از هشت سال از رييس دولت برآمده از اصلاحات دل كنده و نااميد شده است، اما اكنون به تدبير رييسجمهوري منتخب كه البته نسبتي سياسي با آنها ندارد اميدوار شده و اين يعني خود را در ميان زمين و هوا رها نكرده است.» در اين يادداشت به رويگرداني اصلاحطلبان از روحاني و ابراز اميدواري آنها به دولت رييسي اشاره و تلاش شده است كه يكدست شدن قوا را در لفافه به كام مديريت كشور در شرايط كنوني توصيف كند.