همراه با خاطره‌اي از مارادونا و شكستن طلسمي ۲۸ساله
قهرماني ديوانه‌كننده مسي و يارانش
گروه ورزش
عده‌اي عكس گريه از سر شادي مسي را منتشر كردند و برخي از شكسته شدن طلسم نوشتند. بعضي‌ها براي مارادوناي فقيد كه همين چند ماه پيش درگذشت پيغام گذاشتند كه «نمي‌داني چه چيزي را از دست دادي» و ديگران با اموجي بز و تاج در كنار عكس كاپيتان تيم ملي آرژانتين نشان دادند بزرگ‌ترين بازيكن تاريخ از نظر آنها كيست. تمام اينها به يك دليل اتفاق افتاد: نخستين قهرماني تيم ملي آرژانتين با ليونل مسي، نخستين قهرماني آلبي‌سلسته بعد از ۲۸ سال، پيروزي در سوپركلاسيكو در خانه دشمن و به سخره گرفتن طلسم ورزشگاه ماراكانا.
ساعت 4:30 به وقت تهران در ورزشگاه ماراكانا شهر ريودوژانيرو دو تيم برزيل و آرژانتين در فينال كوپا آمه‌ريكا به مصاف هم رفتند. تمام چشم‌ها به ليونل مسي دوخته شده بود. براي پيدا كردن جواب اين سوال كه بالاخره مسي مي‌تواند كار بزرگي براي كشورش انجام دهد؟ آيا مي‌تواند همان‌طور كه ۳۶ جام با تيم بارسلونا به دست آورده، يك جام هم براي كشورش به ارمغان بياورد؟ آيا خاطرات تلخ ۴ فينال قبلي همراه با تيم ملي آرژانتين را پاك خواهد كرد؟ آيا او در سن ۳۴ سالگي تبديل به يك ژنرال بزرگ شده است؟ آيا او مي‌تواند يكي از معدود دستمايه‌هاي انتقادات كه همان موفق نبودن در تيم ملي است را از بين ببرد؟ و مشتي سوال ديگر كه جوابش ۹۰ دقيقه بعد مشخص مي‌شد.
دقيقه ۲۲ بازي، مسابقه‌اي كه بسيار حساس و پرهيجان بود و همين حساسيت توان ارايه بازي زيبا را از مدعيان ارايه فوتبال ناب مي‌گرفت، اشتباه رنان لودي مدافع چپ برزيل در دفع توپ، دي‌ماريا را در موقعيت تك به تك با ادرسون قرار داد و اين بازيكن هم با يك ضربه چيپ تميز گل اول بازي را به ثمر رساند. از آن لحظه تا پايان بازي در دقيقه ۹۵ دو تيم، مخصوصا برزيلي‌ها هرچه تلاش كردند توپي از خط دروازه‌ها عبور نكرد. دقايقي كه در آن نيمار خودش را به آب و آتش زد تا شايد بتواند اثري ماندگار در تيم ملي برزيل به جا بگذارد. تا شايد ماراكانا، معبد مقدس فوتبال‌دوستان برزيل تبديل به جولانگاه دشمن نشود تا بلكه اجازه ندهد جام قهرماني همراه با آرژانتيني‌ها از برزيل خارج شود. با اين حال نه او و نه هيچ‌كدام از ستاره‌هاي برزيل موفق نشدند. موفق نشدند تا وقتي در دقيقه ۹۵ استبان استوجيچ داور اروگوئه‌اي سوت پايان بازي را به صدا در آورد، اشك از چشمان مسي، تمام مردم آرژانتين و تمام طرفداران ستاره بزرگ تاريخ فوتبال جاري شود.
آرژانتين بعد از ۲۸ سال موفق شد فاتح كوپا آمه‌ريكا شود. آنها بعد از ۲۸ سال نخستين جام بين‌المللي خودشان را به دست آوردند. بعد از اينكه با مسي يك فينال جام جهاني و سه فينال كوپا را از دست دادند. ليونل مسي بالاخره توانست يك افتخار بين‌المللي همراه با تيم ملي كشورش به دست آورد تا در تنها پارامتري كه از كريس رونالدو عقب بود هم به او رسيده باشد. در اين شرايط طبيعي بود كه همه ياد مارادوناي فقيد بيفتند. درست مثل خانواده‌اي كه بعد از دست دادن يك بزرگ‌تر، در اولين جشن ياد جاي خالي او بيفتند. ياد كردن مارادونا از اين دست بود. وقتي لئو مسي جام قهرماني را بالاي سر برد چيزي به تاريخ فوتبال اضافه شد. قاب عكسي ثبت شد از شكوهي كه عده زيادي سال‌ها منتظرش بودند و ايمان داشتند بالاخره محقق مي‌شود.
آرژانتين بعد از حذف نااميد‌كننده در جام جهاني ۲۰۱۸ و آن فشار سنگيني كه روي ستاره‌هاي تيم مخصوصا مسي آمد، در فاصله سه سال توانست با هدايت اسكالوني جوان و ستاره‌هايي نظير لائوتارو، دي‌ماريا، رودريگو دي‌پائول، اميليانو مارتينز كه با سيو‌هاي تماشايي‌اش در ضربات پنالتي نيمه نهايي تيم را به فينال رساند، تحت رهبري ليونل مسي دوباره به اوج برگردد. مسي در اين تورنمنت هم جام قهرماني را بالاي سر برد، هم بهترين بازيكن مسابقات لقب گرفت و هم كفش طلا را از آن خود كرد. او بعد از قهرماني نوشت: « عجب ديوانه‌كننده است. اين زيباست. ما قهرمان هستيم.» حال سوال اينجاست كه آيا اين تيم مي‌تواند در جام جهاني پيش رو كه احتمالا آخرين جام جهاني مسي خواهد بود هم بدرخشد و جام قهرماني را بالاي سر ببرد؟ گرچه براي پاسخ دادن به اين سوال هنوز وقت زيادي باقي مانده است. فعلا ديوانگان فوتبال در آرژانتين و دوستداران لئو ترجيح مي‌دهند از اتفاق قشنگي كه براي‌شان رخ داده نهايت لذت را ببرند. با تصاوير مسي پست و استوري بگذارند. براي رونالدو و برزيل و نيمار جوك بسازند و قهقهه بزنند و فرياد زنده‌باد آلبي‌سلسلته سر بدهند.