محمد دادكان در گفت‌وگو با «اعتماد»:
بعد از المپيك حقايق پشت پرده ورزش ايران را افشا مي‌كنم
بازنده مسابقه عليزاده و كياني صداوسيما بود
علي ولي‌اللهي
محمد دادكان يكي از مديران ورزشي موفق ماست كه حالا سال‌هاست خانه‌نشين شده. جاي خالي چنين مديري امروز كه ورزشكاران ما يكي پس از ديگري در مسابقات المپيك مختلف حذف مي‌شوند و مثل هميشه بايد چشم‌انتظار كشتي باشيم، حالا كه سنگيني سايه سياست و حاشيه روي ورزش به اوج رسيده و حالا كه مديران فعلي مي‌گويند ظرفيت ورزش ما همين است بيشتر به چشم مي‌آيد. در يك غروب گرم و بعد از حذف حسن تفتيان با ايشان همكلام شديم تا ببينيم بر ورزش ايران چه گذشته است. در نهايت صحبت‌هاي ما به مراسم تحليف رييس‌جمهور منتخب و وزير ورزش جديد هم كشيده شد.
با توجه به نتايج ورزشكاران ما در المپيك آيا در ۴ سال گذشته پيشرفتي داشته‌ايم؟
اول تشكر مي‌كنم از شما كه با من تماس گرفتيد و اين گفت‌وگو را ترتيب داديد. در پاسخ به سوال شما بايد بگويم من همه مسابقات ورزشكاران كشورمان را از ساعت 4:30 صبح تا آخر تماشا مي‌كنم. ما در بخش ورزش پيشرفتي نداشتيم. مهم‌ترين كاري كه وزارت ورزش و كميته ملي المپيك انجام داد اين بود كه زبان رسانه‌ها از نظر تصويري و شنيداري و متني را بست. اينها با رسانه‌ها ارتباط برقرار كردند و براي برخي از سايت‌ها و رسانه‌ها حقوق ماهانه در نظر گرفتند. ولي شما مي‌بينيد در حوزه ورزشي ما هيچ پيشرفتي كه نداشتيم نسبت به گذشته خودمان هم پس‌رفت داشتيم. حالا مانده كشتي، كاراته و وزنه‌برداري. خب اينها قبلا هم بوده و ما در همين رشته‌ها مدال مي‌آورديم. گاهي اوقات در يك تك‌رشته هم مدال مي‌آورديم. مثلا آقاي حدادي در پرتاب ديسك. حالا هم يك آقايي آمده به نام فروغي كه دستش هم درد نكند، در تپانچه 10متر مدال گرفته. تمرين كجاست؟ تلاش كجاست؟ در زيرزمين محل كار خودش در بيمارستان. خب پس چه پيشرفتي داشتيم؟ چه چيزي براي اين فرد مهيا شده؟ الان هم مي‌بينيم ورزشكاران تيراندازي باتپانچه مصاحبه مي‌كنند و مي‌گويند مهم‌ترين ابزار ما فشنگ است كه ما نداشتيم و هميشه سايه مي‌زديم. ولي چه كسي اينها را مي‌نويسد؟ چه كسي مي‌گويد؟ هيچ كس!
آقاي صالحي اميري رييس كميته ملي المپيك در مصاحبه‌اي عنوان كرد كه ظرفيت ورزش ما همين است.
اگر ظرفيت ورزش ما همين است پس اينها براي چه مي‌آيند؟ ظرفيت ورزش ما مسوولان ورزش هستند نه ورزشكاران. مسوولاني كه مال اين كار نيستند. اول از همه آن كسي كه اينها را معرفي مي‌كند بايد مورد سوال قرار بگيرد. بعد آن كساني كه به اين افراد راي مي‌دهند. من متاسفم براي كساني كه به اينها راي مي‌دهند. هميشه هم مي‌آيند پيش من و مي‌گويند آقاي دادكان ما به اينها راي داديم كه بيايند و پول بياورند. مشكل ما پول است. خود ايشان هم مي‌گويد من آمدم و نگذاشتم كسي مشكل مالي داشته باشد. مگر فقط همين است؟ يعني آقاي رييس‌جمهور فقط پول را به شما مي‌دهد براي پيشرفت ورزش؟ بزرگ‌ترين اشتباه معرفي اينها بوده. اينكه مي‌گويند ظرفيت ورزش ما همين كشتي و وزنه‌برداري و تكواندو است از يك منظر درست است به خاطر اينكه شخص ديگري در ورزش‌هاي ديگر نيامده كار كند. از اينها بايد يك سوال مهم كرد. اين كميسيون‌هايي كه در كميته ملي المپيك و وزارت ورزش تشكيل شده كه تعدادش ۱۳ يا ۱۴ تاست كه بيايند براي پيشرفت ورزش كار كنند چه خروجي داشتند؟ اينها چه كردند؟ الان جوابگويش هستيد؟ كميسيون‌هاي روانشناسي و آسيب‌شناسي و تغذيه و... اينها براي ورزشكاران چه كردند؟
جدا از مسائل ورزشي حاشيه هم كم نداشتيم. در چند روز گذشته مسابقه كيميا عليزاده و ناهيد كياني حسابي خبرساز شد.
بعضي‌ها فكر مي‌كنند در مسابقه كيميا عليزاده و ناهيد كياني آن كسي كه برنده شد فلاني بود يا فلاني بازنده. نه! بازنده اصلي صداوسيماست. بازنده اصلي آن مجرياني هستند كه مي‌آيند آن حرف‌هايي كه هيچ ارزشي ندارد مي‌زنند. البته مجري هم تقصيري ندارد. مدير يادش مي‌دهد. آن برنامه‌ريز، كارگردان و آن كساني كه پشت صحنه هستند به مجريان مي‌گويند اين حرف‌ها را بزنيد. پيغمبر خدا كساني كه در جنگ آدم مي‌كشتند را به ازاي سوادآموزي به مسلمانان آزاد مي‌كرد. دين ما اين را مي‌گويد. نه اينكه يك نفر دوست ندارد براي ما بازي كند و از ايران رفته بياييم او را بزنيم و بكوبيم و له كنيم. اصلا دين ما چنين اجازه‌اي نمي‌دهد. ماكزيممش اين است كه بي‌تفاوت بگذريم. تازه يك علامت سوال بزرگ هم اين وسط هست. چه كسي باعث شده آنها بروند؟ همين‌هايي كه امروز سركارند همه ورزشكاران را فراري دادند. ۳۴ ورزشكار ايران از اين مملكت رفتند. يا ترك تابعيت كردند يا پناهنده شدند. كي باعث شد اينها رفتند؟ كي رفت سراغ‌شان؟ همه اينها خطاكار بودند رفتند؟ در تاريخ ثبت شده كه همين خانم عليزاده چهار سال پيش كيمياي ايران بود. بانوي اول ايران بود. چه و چه و چه بود. نه به آن حرف‌ها نه به اين وسعت تخريب كردن. بي‌تفاوت باشيم.
به نظر مسائل سياسي در ورزش خيلي پررنگ شده.
بله! ما قهرمانان خودمان را از دست داديم. به دليل اينكه نتوانستيم حفظ‌شان كنيم و خواسته‌هاشان را برآورده كنيم. مگر يكي دو تا هستند؟ اين همه قهرمان از اين مملكت رفتند. چند ماه پيش با راديو و مطبوعات مصاحبه كردم و گفتم در پرونده جودو ما محكوم مي‌شويم. فرداش براي ما نوشتند آقاي دادكان در دامن خارجي‌هاست. آقاي دادكان از خارجي‌ها خط مي‌گيرد. همان موقع من مصاحبه كردم و گفتم اگر من از خارجي‌ها خط مي‌گيرم شما عمري است در دامن خارجي‌ها هستيد. خب چه شد؟ محروم هم شديم و ديديم حرف من درست بود. برخي هم در بخش رسانه‌اي از اين مملكت رفتند. شما آمديد براي خودتان يك سري انتخاب كرديد و پول داديد بهشان و آنها هم اخلاق را گذاشتند زير پا و خودشان را در اختيار شما قرار دادند كه بيايند واقعيت‌ها را ننويسند و آنچه شما مي‌خواهيد را بنويسند. ۴ سال نوشتند. چه شد؟ امروز صداوسيما يك كلمه مي‌گويد ۵۰ نفر از ۶۶ نفر يك مدال فقط آوردند؟ آن يك نفر هم آقاي فروغي بوده كه با تمرين خودش به مدال رسيده. حالا ۱۶ نفر ماندند. ۱۱ تا كشتي و ۳ تا كاراته و دو تا وزنه‌برداري. مثل گذشته. حالا ببينيد همراهان كاروان چه كساني رفتند؟ ببينيد اين ۶۶ نفر چقدر همراه داشتند؟ من بعد از المپيك با خود شما مصاحبه مي‌كنم و حقايق پشت پرده‌اش را مي‌گويم. مي‌گويم كه اينها از كجا آمدند در ورزش و مي‌خواهند ورزش را بچرخانند.
در آستانه تحليف رييس‌جمهور جديد هستيم. به نظر شما شرايط ورزش بهتر مي‌شود؟
هيچ اتفاقي نمي‌افتد. تمام شعارهايي نظير فراجناحي بودن و فلان شكل رفتار مي‌كنم و فلاني را مي‌آورم فقط در حد شعار است. من خيلي ساده به شما مي‌گويم اتفاقي نمي‌افتد. آقاي رييس‌جمهور منتخب با اقتصاددان‌ها و دو، سه تا گروه ديگر جلسه برگزار كرده. ببينيد چه اقتصاددان‌هايي در آن جلسه بودند. همه كساني كه در اين ۴۰ سال كار كردند. خب اگر آنها هنري داشتند تا حالا اجرا مي‌كردند. تمام جلسات در حوزه‌هاي مختلف با همان آدم‌هاي هميشگي بوده. من اميد دارم كه ان‌شاءالله آقاي رييسي تغييراتي بدهد اما آنها كه دارند مهره‌چيني مي‌كنند چه كساني را مي‌آورند؟ مگر نگفتند فراجناحي‌ها و كاربلدها را مي‌آورند؟ جالب اينكه اسم من را هم آوردند براي وزارت ورزش. هميشه اسم من را مي‌آورند كه تنور داغ‌تر شود مثل دوره پيش كه اسمم را وسط كشيدند و يك نفر ديگر شد. اشكالي ندارد كه يك نفر ديگر بشود. اما كسي بشود كه استحقاق دارد. مي‌خواهم بگويم مهم نيست بر مردم چه مي‌گذرد. مهم اين است كه يار خودشان باشد. با اين حال باز هم اميدوارم شعار فراجناحي بودن آقاي رييسي اجرايي شود.