دشمني با كولبر تا كجا؟
عثمان مزين
بارها و بارها مشقات سخت و جانفرساي كولبران را گفتيم و گفتيم اما گوش شنوايي نبود.
بارها التماس كرديم كه كولبر را نكشيد اما بيشتر و بيشتر كشتيد. خسته نباشيد.
در هفته گذشته در كنار حوادث تلخي كه سردشت را به لرزه درآورده و روزهاي تلخي را براي اين شهر رقم زده؛ سه كولبر ديگر هم در اين شهر كشته شدند كه آخرين كولبر كشته‌شده آقاي اميد محمدزاده سرپرست خانواده و پدر سه فرزند بود.
چون ما هر روز خبر كشته‌شدن كولبران را مي‌شنويم و اين اخبار جزو رويدادهاي طبيعي هر روز ماست، مطمئن هستم داغ سنگين كشته‌شدن كولبران تا فردا فروكش مي‌كند و حافظه جمعي ما آن را فراموش مي‌كند اما ديدگان مغموم فرزندان و داغ خانواده‌اش هر روز تازه‌تر خواهد شد.
تاسف‌بار است كه در اين شهر كه مقامات در مورد هر رويداد بزرگ يا كوچك اعم از قطعي آب و كندي چندساعته اينترنت و تكميل پروژه‌هاي اداري و ساختماني و ديگر حوادث جنايي خود را موظف به خبررساني مي‌دانند اما در مقابل ريخته‌شدن خون جوانان كولبر سكوت كرده‌اند؟
مگر جامعه‌اي كه بايد از علت كندي اينترنت مطلع باشد حق ندارد از علت و عامل كشته‌شدن كولبر آگاه باشد؟
چرا كسي پاسخگوي نداي تظلم‌خواهي فرزندان كولبران كشته‌شده نيست؟
اصلا مي‌دانيد چه تعداد فرزندان كولبران يتيم شده‌اند؟ والا كه نمي‌دانيد و نمي‌دانيم.
يعني دستگاه‌هاي مسوول توان شناسايي و معرفي عامل يا عاملان كشتار كولبران را ندارند؟ والا كه مي‌دانند و مي‌دانيم.
اگر مقامات مسوول فرصت و مجال پيگيري خون ريخته‌شده كولبران را ندارند؛ چرا ده‌ها رسانه خبري شهر در مقابل اين رويدادهاي خبري متواتر سكوت كرده و صم بكم نشسته و قلم را كنار گذاشته‌اند؟ يعني خون كولبران به اندازه تصادف سطحي دو دستگاه خودروي بي‌كيفيت ملي هم ارزش خبري ندارد؟
آيا تاكنون در نشست‌هاي عديده و پرزرق مطبوعاتي با مسوولان نتيجه قضايي شكايات ده‌ها كولبر كشته‌شده در سال‌هاي گذشته را مورد پيگيري قرار داديد؟ والا كه به ذهن‌تان هم خطور نكرده.
آيا مي‌دانيد كه تكميل پروژه ساختماني يك اداره بدون حضور و بازديد اين همه مقام و مسوول خرد و كلان هم محقق خواهد شد؟ آيا بهتر نبود كه مسوولان محترم انتخابي و انتصابي به جاي حضور گسترده براي بازديد از يك ساختمان اداري در حال ساخت به محل كشته‌شدن كولبران مراجعه مي‌كردند؟ شايد بيم آن مي‌رود در صورت مراجعه به آن محل، سرنوشت كولبران بي‌پناه براي آنان رقم بخورد. والا ترس ندارد چون در اين محل فقط كولبر هدف قرار مي‌گيرد و لاغير.
جامعه ما هر روز با لمس واقعه تلخ جديد به راحتي واقعه تلخ ديروز را فراموش مي‌كند؛ به گونه‌اي كه ديگر تلخي لازمه زندگي هر روز ماست.