به كجا چنين شتابان؟!

پارك پرديسان تهران چند سالي است كه به عنوان محل مناسبي جهت فعاليت‌هاي بدني مانند پياده‌روي، دويدن، دوچرخه‌سواري و فعاليت‌هاي ديگر ورزشي بين مردم پايتخت شناخته مي‌شود. اما به نظر مي‌رسد محبوبيت و شاخص شدن اين پارك، باعث نشده تا كارمندان سازمان محيط زيست مستقر، تغييري در رويه عبور و مرور خود به اين پارك دهند. اين رفتار نادرست سازمان محيط زيست در مقابل محلي كه به عموم مردم تعلق دارد متاسفانه باعث بروز اتفاق تلخي در روز گذشته شد. روز دوشنبه 19 مهر شاهد برخورد يكي از خودروهاي كاركنان با جوان ورزشكاري بوديم كه در حال تمرين براي شركت در هاف ماراتن آمستردام بود. اين جوان حالا به جاي شركت در اين مسابقه كه هفته ديگر برگزار خواهد شد، در بيمارستان به سر مي‌برد و امكان شركت در مسابقه از او سلب شده است زيرا برخورد مذكور باعث شكسته شدن دنده اين جوان و بازماندن او از روياي خود شد. اين اتفاق در حالي افتاد كه تا به حال بارها به اين اقدام كاركنان محيط زيست، يعني راندن بي‌احتياط خودروهاي خود تا دم در سازمان اعتراض كرده بوديم. واكنش اين كاركنان در مقابل اين اعتراضات همواره با نوعي طلبكاري و به نحوي بوده كه استفاده از اين مسير براي خودروي خود را حق مسلم دانسته و ديگراني كه در اين مسير مشغول فعاليت ورزشي هستند را به شكل مزاحماني ديده‌اند كه مسير آنها را اشغال كرده‌اند. البته مقصر اين طرز نگاه مسلما سازمان محيط زيست است كه به‌رغم رسالت خود، به جاي تشويق كاركنان به پارك خودروهاي‌شان در پاركينگ پارك و پياده‌روي داخل پارك كه هم باعث تحرك آنان و هم حفظ هواي پاك پارك پرديسان مي‌شود، به كارمندان القا كرده كه استفاده از جاده حق مسلم آنهاست.
به خاطر دارم بارها و بارها نزديك بوده با يكي از اين خودروها تصادف كنم و همچنين از دوستانم بارها خطري كه از جانب اين خودروها احساس كرده‌اند را شنيده‌ام. ممكن است جاده پارك پرديسان در گذشته به دلايلي غير از استفاده مردم به منظور پياده‌روي و دويدن ساخته شده باشد، اما هنگامي كه شاهد استفاده گسترده مردم از اين منطقه و به اين منظور هستيم، قطعا تغيير رفتار مسوولان و كارمندان اين سازمان لازم مي‌شود. متاسفانه به نظر مي‌رسد قوانين در كشور ما تا زماني كه قرباني يا قربانياني وجود نداشته باشند تغيير نخواهد كرد، بنابراين حالا كه قرباني مورد نظر هم پيدا شد! از سازمان محيط زيست بار ديگر درخواست مي‌كنم در راستاي حفظ امنيت پارك و جلوگيري از فجايع ديگر، كمي تحرك را به جاي تشويق به تنبلي در سازمان خود ترويج دهد.