خاطرات سفر و حضر (80)

در كشور انگلستان، مزارع فراواني وجود دارند كه كار آنها پرورش قرقاول است. جوجه قرقاول را از مرحله تخم و ماشين جوجه‌كشي پرورش مي‌دهند، آنها را تيمار مي‌كنند و با وسايل گوناگون آنها را از روباه و شغال يا قرقاول دزدها! محافظت مي‌كنند تا كاملا بالغ شده به حد پرواز برسند. سپس در يك يا دو روز آنها را پرواز مي‌دهند تا به ارتفاع مناسب برسند، سپس در انتهاي مزرعه تعدادي شكارچي (حدود 10 الي 15 نفر) به انتظار آنان مي‌نشينند و هنگامي كه قرقاول‌ها، در ارتفاع زياد از فراز آنان مي‌گذرند، آماج تيرهاي شكارچيان قرار مي‌گيرند. اين روش شكار فوق‌العاده گران‌قيمت است و تنها براي دو يا سه روز دوام دارد و هر شكارچي در سال حدود 30 هزار پوند بايد هزينه بپردازد! تصور اينكه ده‌ها هكتار زمين كشاورزي و مرتعي و نيز حدود 10 نفر تمام سال هم خود را صرف پرورش و رها‌سازي قرقاول نمايند تا مثلا 1200 قرقاول را علاقه‌مندان شكار كنند، قيمت تمام شده هر قرقاول را براي شكار تعيين مي‌نمايد و جالب آن است كه شكار‌كنندگان، قرقاول‌ها را كه شكار كرده‌اند با خود نمي‌برند! قرقاول‌ها متعلق به مزرعه است. مزرعه، قرقاول‌ها را به قيمت خوب مي‌فروشد. به خاطر دارم كه پس از شكار، تا ساعت‌ها قرقاول‌ها زنده بودند و در داخل لندرور در حالي كه از طناب آويزان شده بودند جان مي‌كندند! من و همكار مسلمانم با چاقويي كه همراه داشتيم آنها را راحت مي‌كرديم. هر كاري خوبش بهتره!