ادامه از صفحه اول
زنان و حق بر شهر، يك اصل پايدار و نياز اجتماعي
نامناسب بودن فضاي سبز حاشيه‌اي و مياني معابر شهري، جنسيتي شدن برخي خيابان‌ها و معابر و ساعتي شدن تردد بر مبناي جنسيت، رنگ‌آميزي سرد و خشك و حتي نامگذاري خيابان‌ها و تصاوير متعدد در قالب نقاشي‌هاي شهري يا بزرگذاشت روزهاي ملي و مذهبي يا كم توجهي به ايجاد امكانات مورد نياز زنان در عرصه شهري نظير فضاهاي مكث و شيردهي و... تصويري است كه ناشي از ناديده گرفتن حق بر شهر زنان از طرف برنامه‌ريزان و مديران است. اين مهم در قالب نابرابري‌هاي موجود در عرصه عمومي شهر به روشني قابل مشاهده است. فضاي شهري جاي كمتري براي زندگي روزمره زنان نسبت به مردان در نظر گرفته و بازخواني برنامه‌ها و فضاهاي شهري از الزامات جدي شهرهاست.
در واقع از آنجا كه امروزه جنسيت در فضاهاي شهري مورد غفلت و كم توجهي واقع شده و برقراري رابطه با ديگران از نيازهاي انساني است، ايجاد فضاهاي شهري در جهت پاسخگويي به اين نيازها بايد گسترده‌تر و عادلانه‌تر و دسترس‌پذير‌تر براي زنان كه بخش بزرگي از فضاهاي شهري را از دست داده‌اند، باشد!
حضور در عرصه عمومي شهرها و برقراري روابط اجتماعي حق تمام شهروندان است و زنان نيز به عنوان شهروند همانند مردان نياز به اين الزامات دارند و بايد نسبت به اين نياز پاسخگويي لازم را داشته باشند. هانري لوفور نظريه‌پرداز فرانسوي آن را حق به زندگي شهري مي‌نامد. از اين‌رو توجه به موضوع فضاهاي شهري و ضرورت عملياتي كردن حق به شهر براي زنان امري جدي است.
شوراي پنجم در آخرين روزهاي فعاليت خود با همت مديريت شهري سندي را تنظيم كرد تحت عنوان سند امنيت زنان در شهر؛ در اين سند تكاليف موثري براي برنامه‌ريزي و اجرا براي تامين امنيت زنان در شهر مورد توجه قرار گرفت و فرصتي كم‌نظير را در اختيار شهروندان زن و مديريت شهري قرار مي‌داد تا بتواند بر مبناي آن گستره‌اي از فعاليت‌ها را براي كاهش رنگ جنسيت‌زده شهري و توسعه فضاي عمومي شهر براي حضور زنان فراهم كند.
اين سند كه با جديت شهردار حناچي و عزم شوراي شهر تهران تهيه و رونمايي شد با اسناد پشتيبان در رفع فضاهاي بي‌دفاع شهري فرصتي براي بستر‌سازي جهت برابري فرصت‌ها و دسترسي‌ها و حضور زنان در شهر ايجاد كرده است. در مقدمه اين سند آمده است: با تكيه بر ضرورت افزايش سطح و كيفيت حضور اجتماعي و مشاركت فعال زنان در شهر از طريق رفع هرگونه تبعيض، توانمندسازي و فراهم ساختن زمينه‌هاي ارتقاي نقش زنان در مديريت شهري تاكيد دارد. در همين ارتباطات در متن سند آمده است: با تاكيد مضاعف بر نقش اساسي شوراي اسلامي شهر و شهرداري در ترويج برابري و رفع تبعيض ميان زنان و مردان در سطوح مختلف اداره شهر، از جمله شكل‌دهي به محيط حمايت‌گرايانه سياسي، حقوقي، اجتماعي و فرهنگي كه از مباني تحقق حق شهروندان بر برابري و مشاركت متوازن است، مساله امنيت زنان در شهر موضوع جدي و قابل حل است. در ادامه اين سند همچنين آمده است: با توجه به بروز اشكال مختلف خشونت، ناامني و تبعيض عليه زنان كه ريشه در كاستي‌هاي فرهنگي- اجتماعي، اقتصادي و كالبدي شهر دارد؛ در بسياري موارد كيان خانواده‌ها را در معرض آسيب‌هاي جدي قرار داده و موجب كاهش احساس امنيت زنان شده است. اين سند تهيه و تدوين و به عنوان بستري براي رفع اين مشكلات است.
اميد است شوراي ششم نيز با توجه به ضرورت تامين حق بر شهر زنان و توجه به اين سند كه در منطقه خاورميانه نخستين است بستر تحقق آن را فراهم و كارگروه‌هاي رفع فضاي بس دفاع شهري و تسهيل مشاركت زنان در فضاي شهري را ايجاد كند.
گوشه‌اي از فعاليت‌هاي مديريت شهري در گذشته براي اين مهم در راستاي مناسب‌سازي پياده‌راه‌ها و تهيه نقشه جامع مناسب‌سازي و ايجاد اتاق‌هاي مادر و كودك در تاسيسات عمومي شهر به ويژه ايستگاه‌هاي مترو و منقش كردن تصاوير شهري به زنان در عرصه‌هاي مختلف و نامگذاري نام زنان بر معابر شهري و رفع خطرات ناشي از فضاي سبز حاشيه‌اي و مياني معابر شهر و تامين نور مناسب معابر و... قابل توجه است. اما تداوم اين امر و باور‌پذيري حق زنان بر شهر و نهادينه كردن سند امنيت زنان در شهر الزامي است كه شهر و شهروندان آن را به‌طور جدي طلب مي‌كنند.
روز كدام دانش‌آموز؟!
لذا بهتر است اين روز به همان روز مبارزه با استكبار و استعمار و روزي نمادين براي استقلال‌طلبي مردم ايران به عنوان يك آرمان تاريخي و انقلابي بماند و روز و مناسبت ديگري به نام دانش‌آموز نامگذاري شود، روزي كه براي همه دانش‌آموزان از اول ابتدايي تا پايه دوازدهم معنادار باشد و دانش‌آموزان همان‌گونه كه روز تولد خود را مهم مي‌شمارند و براي روز مادر و پدر اهميت قائل مي‌شوند و به وجد مي‌آيند براي روز دانش‌آموز هم كه 12 سال از بهترين و خاطره‌انگيزترين دوران عمرشان را به آن اختصاص مي‌دهند نيز اهميت قائل شوند و خودشان اين روز را بيش از همه با اهميت شمرده و به آن توجه داشته باشند و ديگران هم با محوريت تربيت، به عنوان يك روز ملي در هر جايگاه و پست و مقامي و حرفه‌اي كه هستند به اين روز اهميت بدهند و دانش‌آموز امروز و دانشجوي فردا را مهم‌ترين سرمايه كشور دانسته و براي مسووليت مشترك تربيت نسل آينده از نقش مفيد و موثر خود غافل نباشند.