هندبال و آرزوهاي بزرگ
ميعاد نيك
رقابت‌هاي هندبال قهرماني آسيا كه پيش‌تر قرار بود در تهران و به ميزباني سالن 12 هزار نفري آزادي برگزار شود، به دليل شيوع افسارگسيخته بيماري كرونا در ايران و كندي بي‌حد و حصر روند واكسيناسيون در زمان تصميم‌گيري براي تعيين قطعي كشور ميزبان، از سوي كنفدراسيون هندبال آسيا به عربستان سعودي رسيد تا مهم‌ترين امتياز ملي‌پوشان هندبال ايران براي كسب سهميه جام جهاني با دلايل غيرورزشي از دست برود و اين پوئن بسيار حايز اهميت به رقيب مستقيم ايران براي كسب سهميه پنجم برسد.
واقعيت امر اين است كه برخلاف سال‌هاي گذشته كه هندبال ايران از نسلي طلايي برخوردار بود و لااقل در سطح قاره كهن به سكوي سومي مي‌رسيد، اين روزها در آن شرايط آرماني قرار ندارد و فاصله تركيب اصلي تا نفرات ذخيره افزايش زيادي يافته. البته كه حضور مانوئل مونتويا فرناندز بر راس سكان هدايت كشتي تيم ملي هندبال به نقطه قوت اين فدراسيون و كورسوي اميد جامعه هندبال بدل شده اما نبايد اين مساله را فراموش كرد كه بسترسازي و بازيابي توان هندبال ايران با جوان‌گرايي، نياز به هزينه‌هاي مادي و معنوي بسيار و صبوري دارد.
مسابقات قهرماني آسيا كه از اواخر دي ماه آغاز خواهد شد، تنها بخت و اقبال هندبال ايران براي چشيدن طعم حضور در رقابت‌هاي جام جهاني است. سرمربي ملقب به پروفسور تيم ملي ايران در واپسين كنفرانس خبري خود از اميدها و آرزوهايش براي شاگردان خود در مسابقات آتي صحبت كرد و شانس صعود به قله هندبال را اصلا اندك ندانست اما در واقعيت شايد لازم باشد كه با عينك ترديد و نگراني به اين مساله نگاه كنيم. رويكرد سو تيم مديريت قبلي فدراسيون و رهاسازي تيم ملي به امان خدا، باعث شده تا رويه مثبت و صعودي هندباليست‌هاي ايراني با رخوت و سكون همراه شود و جايگاه ايران با جهش خيره‌كننده تيم‌هايي مثل بحرين، عربستان سعودي، كره‌جنوبي و كويت كاملا از دست برود.
با اين حال هنوز براي كسب سهميه پنجم دير نيست و افزايش وزن نيمكت متفكر تيم ملي هندبال به نقطه عطف ايران تبديل شده. استفاده از مربي بزرگ خارجي براي هر رشته تيمي ملي برگ برنده ما در رقابت‌ها خواهد بود و اين‌بار هم چشم‌ها به پروفسور اسپانيايي دوخته شده تا آرزوهاي بزرگ را به دستاورد تبديل كند.