سرخابي‌ها ۵۰۰ ميليارد قرارداد حق پخش امضا كرده‌اند
صداوسيما چطور مي‌گويد ۱۵۰ ميليارد؟
سرخابي‌ها ۵۰۰ ميليارد قرارداد حق پخش امضا كرده‌اند
روز يكشنبه از كارگزار جديد پرسپوليس رونمايي شد. در قرارداد باشگاه پرسپوليس با كارگزار جديد مبلغ ۳۰۰ ميليارد تومان بابت درآمد از طريق حق پخش تلويزيوني لحاظ شده است؛ رقمي كه در حال حاضر قابل وصول نيست، چراكه صداوسيما حق پخش انحصاري مسابقات فوتبال را در اختيار دارد و ساترا (سازمان تنظيم مقررات صوت و تصوير فراگير) به تلويزيون‌هاي اينترنتي اجازه نمي‌دهد خارج از شبكه‌هاي تلويزيوني اقدام به پخش مسابقات كنند.
باشگاه استقلال هم در قرارداد با كارگزار جديدش چنين بندي را گنجانده است. بخش بزرگي از قرارداد ۵۰۰ ميليارد توماني استقلال با كارگزار فصل جاري مربوط به حق پخش تلويزيوني مي‌شود، اما آبي‌ها هم همانند پرسپوليس شانسي براي دستيابي به چنين درآمد جذابي را ندارند.
تا ابتداي فصل جاري تيم‌هاي فوتبال باشگاهي ايران از دو مسير اصلي درآمدزايي محروم بودند. يكي تبليغات محيطي كه در اختيار سازمان ليگ بود و ديگري حق پخش تلويزيوني كه به صداوسيما تعلق دارد. در مورد تبليغات محيطي با پيگيري‌ها و پافشاري‌هاي آجرلو مديرعامل جديد استقلال بالاخره سازمان ليگ كوتاه آمد و با اعلام موضع وزير ورزش مقرر شد تبليغات محيطي به عهده خود باشگاه‌ها باشد. استقلال و پرسپوليس در اين فصل بابت همين مساله هر يك به تنهايي بالاي ۱۰۰ ميليارد تومان درآمد كسب مي‌كنند. استقلال ۱۵۰ ميليارد و پرسپوليس ۱۳۰ ميليارد تومان. تا فصل پيش درآمد تيم‌ها از تبليغات محيطي ناشفاف و بسيار اندك بود. رقم‌هاي شنيده شده در اين حوزه چيزي كمتر از ۱۰ ميليارد تومان براي كل فصل قبل بوده.
حال سازمان ليگ بايد پاسخگو باشد كه چطور دو باشگاه توانسته‌اند براي صرفا بازي‌هاي خانگي خودشان چنين درآمدي كسب كنند در حالي كه مجموع قراردادي كه سازمان ليگ براي كل فصل به امضا رسانده بسيار پايين‌تر از مجموع دريافتي‌هاي سرخابي‌ها از طريق كارگزاران جديدشان است.
از سازمان ليگ مهم‌تر مديران صداوسيما، مجلس و وزارت ورزش هستند كه بايد پاسخ بدهند چطور در سال گذشته و در لايحه بودجه رقم ۱۵۰ ميليارد تومان را براي حق پخش در نظر گرفته‌اند كه از اين رقم هم تنها ۳۰ درصد قرار است به تمام مجموعه ورزش و نه فقط فوتبال و نه فقط سرخابي‌ها اختصاص پيدا كند. اين در حالي است كه دو باشگاه سرخابي در حال حاضر موفق شده‌اند قراردادي نزديك به ۵۰۰ ميليارد تومان براي حق پخش تلويزيوني منعقد كنند.
فاصله بين ۳۰ درصد از ۱۵۰ ميليارد تومان با ۵۰۰ ميليارد تومان آنقدر زياد است كه سوال‌هاي مهمي به وجود مي‌آورد. آيا صداوسيما توان درآمدزايي از طريق حق پخش را ندارد يا كارشناساني كه در برآورد رقم‌هاي بودجه ۱۴۰۰ دخيل بوده‌اند، سهل‌انگاري كرده‌اند؟ مورد اول كاملا مردود است چون صداوسيما در همين دربي اخير نشان داد راه درآمدزايي را خوب بلد است و حتي با خلاصه كردن اذان مي‌تواند چند ثانيه بيشتر را در بخش تبليغ صرف كند. پس احتمالا مورد دوم صحيح است يعني كارشناسان كارشان را به خوبي انجام نداده‌اند.
تا ابتداي پاييز همين امسال مساله درآمد تيم‌ها از طريق حق پخش صرفا يك مساله انتزاعي بود. صداوسيما ادعا مي‌كرد درآمد ۱۵۰ ميليارد تومان است و در مقابل سنگ محكي وجود نداشت تا اين ادعا سنجيده شود. حالا يك آلترناتيو مشخص وجود دارد.
دو باشگاه پرسپوليس و استقلال به تنهايي موفق به عقد قرارداد ۵۰۰ ميليارد توماني شده‌اند و اگر صداوسيما مثل سازمان ليگ كوتاه بيايد و پايش را كنار بكشد باشگاه‌ها بدون هيچ مشكلي به درآمدزايي مي‌رسند. راه ديگر اين است كه مديران صداوسيما رقم واقعي درآمد ناشي از حق پخش را برملا كنند يا كارشناسان مجلس و وزارت ورزش دست به اين اقدام بزنند تا شايد با شفاف شدن درآمدها بتوان صداوسيما را پاسخگو كرد.
البته كنار كشيدن سازمان ليگ به اين راحتي هم نبوده و اين سازمان با دريافت قدرالسهم قابل توجه بي‌خيال تبليغات محيطي شده. هرچند صداوسيما بعيد است سر ميز مذاكره با باشگاه‌ها بر سر رقم حق پخش بنشيند، اما شايد بشود اين سازمان را هم با شريك كردن در درآمدهاي حق پخش قانع كرد كه بي‌خيال فوتبال بشود. به عنوان مثال اگر پرسپوليس حاضر بشود ۵۰ درصد از درآمدش از طريق حق پخش را به صداوسيما بدهد باز هم در نهايت رقمي چند صد برابري نسبت به چيزي كه در قانون تصويب شده نصيبش خواهد شد.