تشكل‌هاي معلمي
و دوگانه صنف و سياست
نمايندگان متعددي هم در مجالس مختلف داشته است. مجمع فرهنگيان ايران اسلامي هم كه بيش از همه به نام دبيركلش شناخته شده است به‌طور روشن هميشه خودش را يك حزب سياسي معرفي كرده تا يك تشكل صنفي و در دولت‌هاي اصلاح‌طلب يا متمايل به اصلاح‌طلبي مثل دولت روحاني نيز اعضاي آن سمت‌هاي مديريتي در سطوح مختلف كشوري و استاني و منطقه‌اي داشته‌اند. اما در اين ميان سازمان معلمان مبناي تاسيس خود را بر سازگاري يا اجتناب‌ناپذيري دوگانه صنف و سياست دانسته و
بر همين مبنا تلاش كرده مطالبات صنفي را با راهبردهاي سياسي جست‌وجو كند و همواره يك پا در صنف و يك پا در سياست داشته باشد لذا با سه تشكل ديگر در تعامل بوده و كنش‌هاي مشتركي هم با آنان داشته است. حالا در فصل جديدي از اعتراضات و مطالبه‌گري معلمان دوباره دوگانه صنف و سياست ميان فعالان تشكل‌ها پررنگ‌تر شده است كه به نظر مي‌رسد با استفاده از نظرات تحليلگران سياسي و اجتماعي و پژوهشگران اين حوزه و گفت‌وگوهاي بيشتر ميان فعالان اين تشكل‌ها بشود به تبيين آن پرداخت و سرمايه‌هاي كنشگري معلمان را به سمت جامعه مدني سرازير كرد.