دختران به دليل نبود مدرسه
فقط تا ششم ابتدايي درس مي‌خوانند
كولبري دانش‌آموزان فقير
در زاهدان
ايلنا| منطقه حاجي‌آباد واقع در حاشيه شهر زاهدان يكي از مناطق با جمعيت قابل توجه دانش‌آموزي است. حاجي‌آباد حاشيه شهر بوده و فاصله چنداني با مركز شهر ندارد، اما سطح زندگي افراد اين منطقه با مركز شهر تفاوت زيادي دارد. مسير و جاده‌كشي اين منطقه كاملا به دور از چشم شهرداري استان است كه همين امر موجب دشواري تردد دانش‌آموزان به مدرسه مي‌شود. وقتي مسير مدرسه با مشكلاتي از جمله مسافت زياد يا ناايمن بودن همراه باشد زمينه ترك تحصيلي محصلان و روي آوردن آنها به شغل‌هاي كاذب را فراهم مي‌كند. «محمدرضا سالارزهي»،مدير مدرسه پسرانه ابتدايي حاجي‌آباد است، او درباره تعداد دانش‌آموزان اين مدرسه و دانش‌آموزاني كه در كنار درس مجبور به اشتغال هستند، گفت: «ما در شيفت صبح اين مدرسه ۷۰۰ دانش‌آموز و در شيفت بعدازظهر ۳۰۰ دانش‌آموز داريم. تعداد جمعيت هر كلاس هم به ۵۵ دانش‌آموز مي‌رسد. اين تراكم به خاطر جمعيت بالاي اين منطقه است. فقط امسال ۳۰۰ دانش‌آموز به اين مدرسه اضافه شده است. اكثر دانش‌آموزان ما در اين مدرسه شاغل هستند. بعد از اينكه شيفت صبح تمام مي‌شود و من مي‌خواهم از محل فلكه كارگر تا سر بلوار كشاورز بروم همه مرا صدا مي‌كنند و سلام مي‌دهند، چون اكثر آنها دانش‌آموزان مدرسه خودمان هستند كه بعد از مدرسه در كارگاه‌هاي همين مسير كار مي‌كنند. اينجا در رنج ۱۲ تا ۱۵ سال دانش‌آموز داريم و بيشتر از اين سن را نمي‌توانيم پذيرش كنيم.» منطقه بعدي همت‌آباد نام دارد، در اينجا مدرسه‌اي توسط سپاه پاسداران در حال ساخت است كه هنوز نامگذاري نشده و به زودي تكميل خواهد شد. محمد نارويي از دانش‌آموزان همين منطقه است. او در كلاس ششم درس مي‌خواند، محمد مي‌گويد: «مدرسه ما دور است. خيلي راه مي‌رويم تا به آنجا برسم. من مدرسه را دوست دارم و هميشه درسم را مي‌خوانم اما منتظريم اين مدرسه را بسازند تا همين جا بمانيم. ما همه كار مي‌كنيم. كار كه نيست، اما اگر كاري گيرمان بيايد حتما كار مي‌كنيم. ما اينجا براي كارگران بنا كه مدرسه يا خانه مي‌سازند آجر مي‌آوريم و هم با آنها كارگري مي‌كنيم. اگر خوب كار كنيم روزي ۲۰ تا ۳۰ هزار تومان به ما مي‌دهند، بعضي از كساني كه اينجا خانه مي‌سازند به ما مي‌گويند بياييد كار كنيد، ما به شما مزد مي‌دهيم اما وقتي كار را انجام مي‌دهيم و تمام مي‌شود پول‌مان را نمي‌دهند.»ميرجاوه مقصد بعدي است كه امكانات آن براي زندگي و آموزش حداقلي است، اما نوع كار دانش‌آموزان اين منطقه با همت‌آباد و حاجي‌آباد كمي متفاوت است. ميرجاوه در نزديكي مرز پاكستان قرار دارد. دبستان شهيد مسعود علي محمدي در روستاي مشاع امان‌الله از توابع ميرجاوه است، اين مدرسه دقيقا رو به روي ديوار مرزي بين ايران و پاكستان واقع شده است. مدرسه‌اي كوچك اما نوساز كه دانش‌آموزان زيادي دارد، مدرسه فضايي با عنوان حياط ندارد و در يك محوطه باز ساخته شده است. با وجود زمين‌هاي كشاورزي اين منطقه پر از ريز گرد است كه با يك وزش باد كوچك آسمان را خاكستري مي‌كند. دانش‌آموزان بيرون كلاس صف كشيده‌اند، ماسك‌هاي هم شكل زده‌اند و چشم‌هاي‌شان از پشت ماسك نشان مي‌دهد كه مي‌خندند و گاهي همان چشم‌ها را از گرد و غباري كه بلند شده به هم مي‌مالند و دوباره مي‌خندند. «حسين دستبرد» دانش‌آموز كلاس سوم ابتدايي است و تاكيد دارد كه بگويد ۱۲ و نيم ساله است. «محمدرضا ريگي» كلاس اول است اما هشت سال دارد. محمدرضا مي‌گويد پارسال شناسنامه نداشتم و امسال تازه شناسنامه‌ام را گرفتم و توانستم به كلاس اول بيايم. محمدرضا و حسين هم وقتي فصل مدرسه تمام مي‌شود باز به مكتب مي‌روند. محمد رضا درباره اينكه بعضي اوقات مجبور است كار كند، گفت: من گاهي اوقات به بازارچه روستا مي‌روم و آنجا اگر به من كار بدهند، كار انجام مي‌دهم و هرقدر هم كه پول دادند همان حقوقم است.