با مردم صادق باشید
علي ولي‌اللهي
تا ظهر ديروز و در فاصله ۲۴ ساعت مانده به شروع بازي ايران و عراق هنوز كسي نمي‌دانست تماشاگران اجازه حضور در ورزشگاه را دارند يا خير. انواع و اقسام اظهارنظرات از طرف‌هاي گوناگون در رسانه‌ها منتشر شد. رييس‌جمهور تاكيد كرد بازي با تماشاچي باشد. فدراسيون فوتبال و وزارت ورزش گفتند معلوم نيست. وزارت بهداشت مي‌گفت مجوز صادر شده. فرمانده ستاد مقابله با كرونا تكذيب مي‌كرد و مي‌گفت شايد به خاطر اميكرون مجوز لغو شود. بعد ظهر ديروز به يك باره خبر رسيد «فوري! مجوز ورود تماشاگران صادر شد.» و تازه «در ساعات آينده نحوه خريد بليت مشخص مي‌شود.»
اين چه معنايي دارد؟ چرا با مردم و هواداران فوتبال صادقانه رفتار نمي‌شود؟ كسي هست بيايد و پاسخ بدهد چه روندي در اين چند روز طي شد؟ مگر مي‌شود اين همه دستگاه عريض و طويل نتوانند در فاصله بيشتر از يك ماه به نتيجه قطعي بابت حضور تماشاگران در استاديوم برسند و بعد در فاصله ۲۴ ساعت يادشان بيفتد كه مي‌شود يا نمي‌شود؟
اين همه آدم كه تصميم داشتند به استاديوم بيايند در فاصله ۲۴ ساعت تا شروع بازي چطور برنامه‌ريزي كنند؟ با وضع زندگي پرفشار اين روزها افراد براي ديدن دوستان نزديك‌شان يك هفته برنامه‌ريزي مي‌كنند تا زمان خالي پيدا كنند و گاهي اوقات باز هم نمي‌شود. حالا شما شب قبل از بازي اعلام مي‌كنيد بازي با تماشاگر است و برويد بليت بخريد؟
هر تصميمي كه روز چهارشنبه اتخاذ شده و از طرف هر نهادي كه بوده، مي‌توانسته بسيار زودتر انجام شود. هيچ ترديدي در اين وجود ندارد كه چيزي در اين بين عوض نشده كه بخواهد روي جمع‌بندي نهايي اثرگذار باشد. فقط مي‌ماند بازي‌هاي سياسي پشت پرده و همان‌طوركه قبلا اشاره كرديم احتمالا تمام اين بازي‌ها هم برمي‌گردد به حضور زنان در استاديوم كه هنوز مخالفان جدي در بدنه حاميان ابراهيم رييسي دارد و نامه رييس مجمع جامع مدرسين حوزه علميه قم براي جلوگيري از ورود زنان به استاديوم به رييس‌جمهور اين مساله را ثابت مي‌كند. وگرنه در كشوري كه دانشگاه‌هايش حضوري است، سينماها و رستوران‌هايش با تمام ظرفيت كار مي‌كنند، نماز جمعه‌اش حداكثري است صحبت از تاثير تجمع ده هزار نفر در فضاي باز استاديوم بر افزايش شيوع كرونا شوخي است.
كاش اين رويه عوض شود. كاش آنها كه تصميم‌گير نهايي هستند، بدانند كه از همين مردم و از همين كشور هستند. بدانند آنها كه نامحرم به حساب مي‌آيند صاحبان واقعي اين مملكت هستند كه حتي در مورد ورود به استاديوم هم بازي داده مي‌شوند و بعد از يك ماه تمام بازي با اعصاب و روان‌شان، مي‌شنوند كه درهاي استاديوم باز مي‌شود. كي؟ شب قبل از بازي!