جادوگر تيم ملي را بشناسيد

ما به اين شرايط عادت نداريم. ما خيلي كم و به ندرت با اين حجم از موفقيت تيم ملي مواجه شده بوديم. ما كه هميشه پاي تماشاي بازي‌هاي تيم ملي ميان «از آن ما ملي‌پوش بازنده» و «دلاوران نام‌آوران» گير مي‌كرديم. مايي كه به ياد نداريم اينقدر ساده و پشت سر هم تيم‌هاي عربي را ببريم. در زمين حريف. در زمين خودي. با تماشاگر. بدون تماشاگر. با بازيكن كرونايي. ده نفره. ما كه يادمان نمي‌آيد آخرين بار كي قبل از سوت شروع بازي با يكي از تيم‌هاي حاشيه خليج فارس به برد اطمينان داشتيم.  براي همين هم هست كه ناباورانه نتايج اسكوچيچ را دنبال مي‌كنيم و هنوز بعد از كسب ۱۴ برد در ۱۵ بازي، زدن ۳۷ گل و خوردن تنها ۴ گل و ثبت سريع‌ترين صعود تاريخ به جام جهاني دنبال قاتل بروسلي مي‌گرديم و پاي همه‌ چيز را وسط مي‌كشيم جز اصل داستان.  براي همين است كه خبرنگار اماراتي بعد از باخت دوباره تيم ملي كشورش مقابل ايران در بازي عصر سه‌شنبه با طعنه بعد از برشمردن موفقيت‌هاي اسكوچيچ با تيم ملي نوشت: «هنوز مردم ايران اين مربي را باور ندارند!» او اين جمله را همراه با اموجي خنده گذاشت كه يعني طنزتر از اين نمي‌شود.  او كسي است كه امروز آرزو دارد فن مارويك نيمي از موفقيت‌هاي اسكوچيچ را با آن همه سرمايه‌گذاري امارات در فوتبال به دست آورده بود. حتي اگر شده بي‌تاكتيك، شانسي يا با دلالي! او امروز حسرت برنده شدن را به خوبي درك مي‌كند. ما اما شديم شبيه به كسي كه بعد از سير شدن هر چه به مغزش فشار مي‌آورد يادش نمي‌آيد كه گرسنگي چه حسي داشت. تا موقعي كه دوباره صداي قار و قور شكمش بلند شود. شايد ما هم براي اينكه بفهميم الان تيم ملي چه وضعيتي دارد نياز داريم يك دهه حسرت به دل بمانيم كه همسايه غربي را شكست بدهيم. مي‌گويند رييس فدراسيون با جادوگر در ارتباط است. پر بيراه هم نيست. حداقل يكي از اين جادوگران را ما كنار تيم مي‌بينيم. مردي كه به طرز عجيبي برنده شدن را تبديل به رويه تيم ملي كرده. اگر اين نامش جادوگري نيست پس چيست؟ كسي كه بتواند انگيزه تيم صعود كرده به جام جهاني را حفظ كند تا مقابل تيمي كه براي زنده ماندن نياز به برد دارد، ۴۵ دقيقه ده نفره بجنگد و برنده از زمين خارج شود، كيمياگر است. او كه تيمش مي‌توانست حداقل سه بار ديگر دروازه امارات را در آزادي باز كند.  «من به اينها نمي‌بازم» فقط خودت آقاي اسكوچيچ! تو به معناي واقعي كلمه مصداق در زمان درست در جاي درست هستي. تيم را از سياهي بيرون كشيدي و حالا ما مي‌توانيم به اقتدارمان در آسيا بنازيم. تو كه اين روزها فوتبال ملي در آسيا را براي ما تبديل به يك پديده ساده كرده‌اي: يك بازي كه در آن ۲۲ نفر دنبال يك توپ مي‌دوند و در نهايت ايران برنده مي‌شود.  آنهايي كه هنوز ناباورانه نتايج تيم ملي را نگاه مي‌كنند و براي صعود از گروه در جام جهاني تضمين مي‌خواهند را به زمان واگذار كن. فعلا چيزي كه در تاريخ ثبت شده همين كيمياگري تو با فوتبال ملي ماست: تبديل ايران به يك تيم   هميشه برنده.