شعشعه مناجات شعبانیه -5 و 6
(5) الهي كاني بنفسي واقفه بين يديك و قد اظلها حسن توكلي عليك فقلت [فقعلت] ما انت اهله و تغمدتني بعفوك.
خداي من! گويا با تمام هستي‌ام در برابرت ايستاده‌ام، نيكويي و زيبايي اعتمادم به تو، بر من سايه افكنده است، آنچه از تو مي‌سزد، بر من روا داشته‌اي و مرا در بخشش خويش فرا گرفته‌اي.
(6) الهي ان عفوت فمن اولي منك بذلك و ان كان قد دنا اجلي ولم يدنني [يدن] منك عملي فقط جعلت الاقرار بالذنب اليك وسيلتي
خداي من! اگر بر من ببخشايي، چه كسي سزاوارتر از تو به بخشش است؟ اگر عمرم به سر رسيد و رفتارم مرا به تو نزديك نكرد؛ اقرار به گناه را وسيله قرار مي‌دهم.