ضعف محيط زيست و منابع طبيعي

هرساله اوايل بهار كه مي‌رسد گياهان دارويي نيز سر از خاك برآورده تا طبق قانون طبيعت رشدكرده ،گل داده و تداوم نسل را ادامه دهند اما متاسفانه جمع‌آوري بي‌رويه اين گياهان توسط بهره‌برداران آنها را تا مرز انقراض پيش برده است. البته چيزي كه نگارنده با چشم خود ديده و باعث دست به قلم شدن براي نوشتن اين سطور شد، نامش بهره‌برداري نيست بلكه جنايت است. گياهان باارزشي مانند آنغوزه را اول غنچه گل آن را مي‌چينند بعد با چاقو رگ آن را مي‌زنند تا شيره آن را بمكند و از ريشه بخشكانند. بوته آويشن را كامل بريده تا ريشه آن خشك و از بين برود يا درختان بنه (پسته كوهي) با عمر شايد هزار ساله را با عمل سقزگيري مي‌خشكانند آيا اين چيزي جز جنايت است. آنقدر حريصانه به جان طبيعت مي‌افتند كه انگار در جنگ با دشمن شهري را اشغال كرده و شروع به غارت آن كرده‌اند. متاسفانه وضعيت بد اقتصادي و بيكاري نيز به خصوص در ميان بوميان و روستانشينان موجب تشديد اين رويه ناصواب شده است و افراد زيادي با جمع‌آوري و فروش آنها كسب‌ درآمد مي‌كنند، بدون توجه به اينكه اين امانت براي نسل‌هاي بعد هم بايد باقي بماند. اقليم چهار فصل وطن تنوع زيستي بي‌نظيري را به وجود آورده كه تقريبا نظير و مانندي در روي كره خاك ندارد و اين ظرفيت بالقوه مي‌طلبد با بهره‌برداري صحيح و علمي از اين نعمت خدادادي از نابودي نسل آن جلوگيري و اين امانت را به صاحبان اصلي آن يعني نسل‌هاي آينده تحويل داد كه اگر اين رويه در برداشت گياهان دارويي ادامه يابد قطعا نسل آينده كه هيچ، همين نسل هم در چند سال آينده از آن محروم خواهد شد. همان‌طوركه در حال حاضر بعضي از گونه‌هاي باارزش گياهي ديگر در لبه پرتگاه انقراض قرار گرفته و شايد هم واقعا منقرض شده باشند. با توجه به اهميت طب سنتي و استفاده از گياهان دارويي در درمان بيماري‌ها و عوارض حداقلي اين گياهان نسبت به داروهاي شيميايي، جا دارد تا مسوولان مربوطه ضمن انديشيدن تدابير لازم جهت استفاده اصولي از اين نعمات خدادادي و جلوگيري از انقراض نسل آنها، رويه فوق را به سمت تداوم نسل و استفاده پايدار از اين گياهان سوق داده كه در غير اين صورت فرزندان‌مان از ما در اين خصوص به تلخي ياد خواهند كرد.