اثر تغييرات اقليمي بر ايران
تقاضاي جهان براي آب در چند دهه آينده افزايش خواهد يافت. رشد سريع جمعيت باعث افزايش مصرف مردم خواهد شد. تعداد بيشتري از مردم به شهرها نقل مكان خواهند كرد و منابع را تحت فشار بيشتر قرار خواهند داد. اقدام طبقه متوسط جديد با آگاهي و به روز، براي نوآوري براي توليد برپايه دانش نوين مواد غذايي با مصرف آب كمتر ضروري است. تغييرات اقليمي برخي از مناطق را خشك‌تر و برخي ديگر را مرطوب‌تر مي‌كند. با افزايش شديد بارش در برخي از مناطق، جوامع آسيب‌پذير با تهديدات بيشتري ناشي از خشكسالي و سيل مواجه هستند. موسسه جهاني منابع WRI در سال 2015 نتيجه تحقيق جالبي را در اين مورد منتشر كرد. اين موسسه با استفاده از مجموعه‌اي از مدل‌هاي اقليمي و سناريوهاي اقتصادي- اجتماعي، تنش آبي آينده را – به عنوان معياري براي رقابت و كاهش آب‌هاي سطحي - در 167 كشور تا سال‌هاي 2020، 2030 و 2040 رتبه‌بندي و رتبه‌بندي كرد. در اين رده‌بندي ايران در رتبه 13 از 33 كشوري كه احتمالاً در سال 2040 با بيشترين تنش آبي مواجه هستند، قرار دارد. 14 كشور از اين فهرست 33 تايي خاورميانه‌اي هستند و 9 كشور با بيشترين تنش آبي همگي خاورميانه‌اي هستند: بحرين، كويت، فلسطين، قطر، امارات متحده عربي، فلسطين اشغالي، عربستان سعودي، عمان و لبنان. اين كشورها در حال حاضر كمترين امنيت آب در جهان را دارند، به‌شدت از آب‌هاي زيرزميني و آب شيرين‌شده دريا استفاده مي‌كنند و براي آينده قابل پيش‌بيني با چالش‌هاي استثنايي مرتبط با آب مواجه خواهند بود. پايش جنگ‌هاي منطقه‌اي و آشفتگي سياسي، در منطقه، بروز و رشد داعش و القاعده – به موقعيت عربستان سعودي به عنوان زادگاه تفكرات سلفي توجه كنيد - نشان مي‌دهد كه با منطقه بيشترين بحران آب در جهان انطباق دارد. عراق در رتبه 21 و سوريه در جايگاه 25 از فهرست 33 كشور مزبور است. خشكسالي و كمبود آب در سوريه به ناآرامي‌هايي انجاميد كه به جنگ داخلي اين كشور در سال 2011 دامن زد. كاهش منابع آب و سوءمديريت مزمن، 1.5 ميليون نفر - عمدتاً كشاورز و دامدار- را مجبور كرد كه بدون معيشت زمين خود را ترك كنند، به مناطق شهري نقل مكان كنند و بي‌ثباتي عمومي را در سوريه تشديد كنند. اين مشكل به كشورهاي ديگر هم كشيده شده است. آب يكي از ابعاد مهم درگيري چند دهه‌اي در فلسطين اشغالي و از نمادهاي سلطه‌طلبي رژيم غاصب صهيونيستي است. در ايران براي دهه‌هاي پيش رو، در دوره‌هاي طولاني‌تر خشكي (براي بيش از 120 روز) بارش كمتر از 2 ميلي متر، براي دماي بيشينه بالاي 30 درجه سانتي‌گراد و همچنين دوره محدود مرطوب (براي كمتر از3 روز) بارندگي كل بيش از 110 ميلي متر و فراواني بيشتر سيلاب، قابل پيش‌بيني است. آب و هواي دوره‌هاي خشك طولاني‌مدت با بارش‌هاي شديد متناوب قطع مي‌شود، كه نمايانگر افزايش احتمال وقوع سيلاب است. بدون اقدامات سنجيده سازگاري اقليمي، فقط برخي از نقاط كشور ممكن است در آينده قابليت سكونت محدود داشته باشد.