خاطرات سفر و حضر (197 )
اسماعيل كهرم
در انگلستان جمعيت كثيري از مهاجران كه براي انجام كارهاي سخيف به آن كشور برده بودند زندگي مي‌كنند. اينان در زمان چرچيل و پس از جنگ دوم جهاني در انگلستان پذيرفته شدند و اكنون نسل سوم آنان در اين كشور حضور دارند. جمعيت كثيري از مهاجران از هر كشوري و به هر كشوري، ايجاد شرايط خاصي مي‌نمايد كه اولين آن مساله زبان است. اين مساله عموما ظرف مدت يك سال برطرف مي‌گردد و با تشكيل كلاس‌هاي زبان و تشويق مهاجران مساله منتفي مي‌شود ولي زبان فقط مساله كلمات و جملات و به كار بردن صحيح آن نمي‌باشد بلكه چگونگي به كار بردن كلمات و جملات نيز جاي تامل دارد زيرا شخصي كه به يك زبان بيگانه صحبت مي‌كند، با تمام شخصيت خود و نيز با خصوصيات فرهنگي خود كه با كشور ميزبان كاملا بيگانه است صحبت مي‌كند. دولت‌هاي انگلستان پس از جنگ برنامه‌هايي براي آشنايي پاكستاني‌ها با خصوصيات زبان انگليسي در تلويزيون و راديو تنظيم كردند تا زندگي براي مهمان و ميزبان آسان‌تر شود. در يك فيلم آموزشي يك پاكستاني به باجه بانك مراجعه كرد و بدون سلام و عليك جمله‌اي را به نحوي ادا كرد كه به مامور بانك به اصطلاح برخورد. چون او تكيه جمله را روي كلمه «پول» قرار داد درحالي كه انگليسي‌ها اول سلام مي‌كنند و چيزي شبيه خسته نباشيد و سپس درخواست خود را با كلمات ممكنه لطفا ادا مي‌كنند. مثلا ممكنه لطفا حساب من را لطف كنيد؟ بدون ذكر كلمه پول و يا بدتر پول من؟ بنده در روزهاي اول اقامت در انگلستان شنيدم كه گفتند: مهم نيست چي ميگي، مهم اونه كه چطوري ميگي! ما براي ميليون‌ها افغاني چه كرده‌ايم؟ ميزبان‌هاي خوبي بوده‌ايم؟