روشناي جاودان ندوشن
اگر هم گاه ميلي به اين آثار در من بوده بي‌ترديد بر اثر مطالعه آثار استاد دكتر اسلامي ندوشن و تشويق آن استاد گرانمايه حاصل شده است.
بسيار هم مشتاقم كه درباره اين حس و تلقي خود از شاهكارهاي ادب فارسي و پادرمياني‌ها و دستگيري‌هاي استاد ندوشن در فهم دلپذيرتر آن آثار در فرصتي ديگر به تفضيل بتوانم بنويسم و از روشناي جاوداني بگويم كه از ندوشن، بر دل و ضمير دانش‌آموزي ١۶ ساله در تاكستان، در هزار فرسنگ آن طرف‌تر از ندوشن تابيد و او را مسحور خود كرد. شعله‌اي كه گمان مي‌كنم هرگز هم خاموش نخواهد شد.