كشتار حيات وحش
همچنان ادامه دارد
هادي شيرواني شيري
متاسفانه در چند روز گذشته كشته شدن يك قلاده پلنگ در مازندران و يك خرس قهوه‌اي در اردبيل (دو گونه ارزشمند در معرض انقراض) بار ديگر احساسات دلسوزان محيط زيست اين مرزوبوم را جريحه‌دار كرد. سال 1373 و ماجراي غم‌انگيز كشتار توله‌هاي يوزپلنگ در نخلستان‌هاي اطراف شهر بافق يادم آمد كه يوز ماده كه از شدت تشنگي و در گرماي طاقت‌فرساي كوير مركزي براي پيدا كردن آب به اطراف شهر مي‌آيد و مورد ضرب و شتم اهالي ناآگاه قرار گرفته و آن داستان تلخ در تاريخ محيط زيست اين مرزوبوم رقم مي‌خورد و آن روز (نهم شهريور) روز يوزپلنگ آسيايي نام مي‌گيرد تا شايد ديگر از چنين حوادثي جلوگيري شود. اما از آن تاريخ تا امروز نزديك به سه دهه مي‌گذرد هنوز همان اتقاقات تلخ هر از گاهي در گوشه و كنار كشور رخ مي‌دهد. سوال اينجاست چرا طي اين سال‌ها نحوه رفتار ما با حيات وحش با وجود كاهش شديد جمعيت آنها همچنان نسبت به سه دهه قبل هيچ تفاوتي نداشته است، مشكل كجاست؟ شايد مشكل به نظام آموزشي ما برمي‌گردد كه متاسفانه طي اين سال‌ها اهميتي براي مساله مهمي مثل آموزش حفظ محيط زيست در كنار كتاب‌هاي درسي قائل نبوده و نبود سواد زيست‌محيطي و فرهنگ حفظ و حراست از آن، حوادث دردناك اخير در كشتن پلنگ در مازندران و خرس قهوه‌اي در اردبيل را رقم زد. اگر حيات وحش وارد قلمروي شهر‌ها مي‌شوند اين گناه ماست كه عرصه را بر آنها تنگ كرده‌ايم. آنها ديگر در محل زندگي خود امنيت ندارند. آب و غذاي كافي براي ادامه حيات ندارند. متاسفانه در اكثر پروژه‌هاي عمراني و طرح‌هاي توسعه‌اي بدون توجه به الزامات توسعه پايدار عمل شده و تمامي اصول آن ناديده گرفته مي‌شود. اميدواريم هم مردم و هم مسوولان از نتايج تلخ نابودي محيط زيست درس گرفته و بيشتر از اين تيشه به ريشه زيست‌بوم وطن نزنند.