گوشه، كنار موسيقي
«بيژن و منيژه» فرهاد پوپل را هنرمندان جهاني اجرا مي‌كنند
اعتماد| «بيژن و منيژه» اثر فرهاد پوپل بناست توسط بيگل Jeffrey Biegel پيانيست مطرح امريكايي استاد كنسرواتوار بروكلين اجرا شود. اين پيانيست با بسياري از آهنگسازان مهم امريكا همچون اولين آهنگساز زن برنده جايزه پوليتزر، الن تاف زوويليچ (Ellen Taaffe Zwilich)، ريچارد دنيل‌پور (Richard Danielpour) و پيتر بويار (Peter Boyar) كار كرده است. بيگل از سال 1998 پروژه‌هاي مختلفي را با آهنگسازان بزرگ ساكن امريكا آغاز كرده است. فرهاد پوپل اولين آهنگساز به شمار مي‌رود كه ساكن امريكا نيست و با اين پيانيست نامي اين همكاري را آغاز كرده است. همچنين اركستري كه اولين اجرا را دارد اولين اركستري است كه داخل امريكا نيست.
اين كار براساس داستان بيژن و منيژه براي كر، اركستر و پيانو است و روي اشعار فردوسي به زبان فارسي ساخته شده است. اين به اين معناست كه كر كانادايي بايد به زبان فارسي كار را بخوانند. كل كار در يك موومان بيست دقيقه‌اي است و كر بخش‌هاي انتخابي از اشعار به اضافه يك بيت از گفت‌وگوي مهراب و سيندخت، مادر و پدر رودابه در داستان زال و رودابه را مي‌خوانند. قرار است اركسترهاي مختلفي از سراسر جهان براي اين كار گرد هم آيند. فرهاد پوپل به «اعتماد» گفت: «براي من باعث افتخار بوده كه فرصتي پيدا شد تا روي شاهنامه كار كنم؛ فعلا با قطعيت اركستر ويندزور در كانادا، به رهبري رهبر امريكايي رابرت فرنز Robert Franz كار را رهبري مي‌كند و اين اثر در 28 آبان امسال اولين اجراي خود را خواهد داشت و در كنار اين كار، سمفوني 9 شوستاكوويچ نيز اجرا خواهد شد.»
انتخاب اثر مژگان چاهيان در آكادمي موسيقي راينزبرگ
اعتماد| اثر مژگان چاهيان به عنوان يكي از شش اثر منتخب بخش موسيقي معاصر در MusikakademieRheinsberg 2022 در راينزبرگ آلمان در 17 ارديبهشت 1401 اجرا شد. اين كوارتت براي سازهاي فلوت، كلارينت، پيانو و ويلنسل آهنگسازي شده است و توسط آنسامبل Degli Intrigati اجرا شد. اين آنسامبل رتبه اول اجراي موسيقي معاصر را در مسابقه Residenzensemble für Neue Musik, Musikakademie Rheinsberg Germany, 2021/22 كسب كرده و در مراحل اين مسابقه يكي از آثار مژگان چاهيان را نيز اجرا كرده است.
مژگان چاهيان درباره اين اثر به «اعتماد» گفت: «اين اثر براي آنسامبل موسيقي معاصر بر اساس مقام‌هايي از موسيقي نواحي ايران با تركيبي از برخي لحن‌هاي موسيقي معاصر آهنگسازي شده است. من با تمركز بر جزييات موسيقي نواحي سعي دارم با نگاهي نو و در فضايي ملهم از موسيقي معاصر، سويه‌هاي موسيقايي را در دگره‌هايي تنيده در بافت كمپوزيسيون در فرآيندهايي از موسيقي كلاسيك، معاصر و موسيقي نواحي ايران در آثار خود جاري كنم.»
حسن ناهيد: ۶۰ سال با شهيدي دوست بودم و يك بار نديدم عصباني شود
ايسنا| ويژه برنامه «عود من»، گراميداشت نخستين سالگرد وفات عبدالوهاب شهيدي، خواننده، نوازنده و شاعر شامگاه جمعه ۲۳ ارديبهشت‌ماه در فرهنگسراي انديشه برگزار شد. در اين مراسم چهره‌هايي نظير حسن ناهيد، فريدون شهبازيان، محمد موسوي، مزدا انصاري، ميرعليرضا ميرعلينقي، مجيد ناظم‌پور، عليرضا فريدون‌پور، خانواده استاد شهيدي و... حضور داشتند. همچنين گروه عندليب به سرپرستي شاهو عندليبي با آواز علي جهاندار اجراي موسيقي داشت.
سيدعليرضا ميرعلينقي سخنران ابتدايي اين مراسم بود. در بخش‌هايي از صحبت‌هاي خود گفت: به صورت تفكيكي، سه بخش را درباره زندگي ايشان مي‌دانم؛ اول، «شهيدي خواننده»، ديگري «شهيدي عودنواز» و بخش سومي هم وجود دارد كه كم‌كم در حال فراموشي است و آن‌هم «شهيدي شاعر» است. دفتر شعر ايشان بيش از ۱۸۰ صفحه و شامل اشعار بعد از مهاجرت اجباري ايشان به غربت است. در حقيقت، اين اشعار وصف حال او و پر از ايماژهاي شاعرانه است.
اين پژوهشگر عرصه موسيقي با اشاره به ابعاد مختلف شعرهاي عبدالوهاب شهيدي گفت: بنده معتقدم كه در اين دفتر شعر، استاد شهيدي، متفاوت با تعريفي است كه ما از شاعر داريم؛ چرا كه اشعار او چيزي در بين شعر كلاسيك و ترانه قرار مي‌گيرد. در حقيقت اين اشعار قابليت بسيار خوبي براي گذاشتن موسيقي روي آنها و تنظيم توسط خواننده دارد.
حسن ناهيد نيز با اشاره به دوستي شش دهه‌اي خود با عبدالوهاب شهيدي بيان كرد: حدود ۶۰ سال است كه با مرحوم استاد عبدالوهاب شهيدي دوست، همكار و آشنا بودم. در شيراز، تهران، تالار وحدت و همچنين كشورهاي خارجي همراه ايشان بودم. استاد شهيدي خيلي مهربان بود و در اين مدت دوستي ۶۰ ساله هيچ‌وقت نديدم كه او عصباني شود.
ناظم‌پور نيز قبل از عودنوازي خود در سخناني كوتاه بيان كرد: استاد شهيدي عودنوازي در ايران را به معناي واقعي آن متحول كرد. دليل آن هم اين است كه او سبك خاصي از نوازندگي داشت و در عين حال به دليل آواز بسيار خوبي كه همراه با عودنوازي مي‌خواندند در دل مردم جا باز كرده بودند. همان‌طور‌كه مي‌دانيد عموم مردم بيشتر با آوازخواني مانوس هستند تا سازنوازي.