ادامه از صفحه اول
گاهي خيلي زود دير مي‌شود
بين‌المللي اجتناب ناپذير بوده كه اين قطعنامه‌ها بر ضرورت چنين همكاري‌هايي تاكيد كردند. همچنين ايران به دنبال نشست‌ها و همكاري مشترك با كشور عراق، تاسيس يك مركز آموزشي براي توانمندسازي كارشناسان عراقي در زمينه مقابله با گرد و غبار را عهده‌دار و اولين قدم‌هاي اجرايي اين مركز نيز برداشته شد اما چنانچه گفته شد همه فعاليت‌ها بين‌المللي نبود و دولت يازدهم براي شناسايي و برنامه‌ريزي در جهت مقابله با كانون‌هاي داخلي گرد و غبار اقدام كرد كه احياي 80 درصدي تالاب هورالعظيم طي سال‌هاي 93 تا 96 را به استناد تصاوير ماهواره‌اي، مي‌توان نمونه نتيجه‌بخشي آن تلاش‌ها معرفي كرد. اگرچه با توجه به خشكسالي نزديك به دو دهه‌اي آن زمان و مديريت نامناسب منابع آب به ويژه در دولت‌هاي نهم و دهم، اين‌كار بسيار دشوار بود، ولي در مورد هورالعظيم كه امكان آن وجود داشت، به نتايج خوبي رسيد كه آن را هم به وسيله رسانه‌هاي خاص تا توانستند انكار كردند و بر تلاش‌ها سرپوش گذاشتند. همچنين توانستيم اولين اجلاس سازمان ملل در مورد گرد و غبار را در ايران برگزار كنيم كه مقدمات تنظيم يك توافق جهاني براي توفان‌هاي شن و گردوغبار فراهم شود. حالا هم بايد بدانيم با انكار خشكسالي و روند مخرب تغيير اقليم و ايجاد مانع براي همكاري‌هاي بين‌المللي در اين زمينه به جايي نمي‌رسيم و ايران عزيز و ملت صبورمان را در خطر آثار و عوارض اجتناب‌ناپذيري قرار مي‌دهيم. با روند كنوني تغيير اقليم، شرايط بدتر خواهد شد و با توجه به عوارض سنگين بهداشتي و اقتصادي آن، علاوه بر برنامه‌ريزي‌ها ي‌داخلي و فعال كردن قوانيني مانند حفاظت از تالاب‌ها مصوب دولت يازدهم و مجلس دهم، در تعامل با جامعه جهاني، حقوق كشورمان را مطالبه كنيم.
٭ مدارك در روزنامه موجود است
رنج ، انكار ،درد
برخورد سخت و امنيتي با معترضان، مصداق انكار درد است كه حاصلش كاهش بيش از پيش همراهي مردم با سياست‌هاي دولت خواهد بود. بر آقاي رييسي به عنوان رييس‌جمهور و رييس شوراي عالي امنيت ملي است كه براي حفظ وجهه و پيشبرد اهداف دولت هم كه شده، اولا به توصيه‌هاي كارشناسي و خيرخواهانه براي توقف اين سياست توجه كند و اگر بر آن اصرار داشت، بداند كه حسب تجارب پيشين و حساب و كتاب عقلي، رويكرد مواجهه امنيتي با معترضان و انكار درد آنها و تحريف مطالبات‌شان در صدا و سيما و ديگر تريبون‌هاي رسمي، صرفا به حس نشنيده شدن، تحقير، خشم، اعتراض و بري شدن از دولت و برنامه‌هاي آن مي‌انجامد. پس ضمن محق دانستن مردم براي اعتراض و تمهيد مقدمات براي بروز مدني و خشونت‌پرهيزاز آن و بيان درد و رنج و مطالبات‌شان، مراقب تندروهاي آشوب‌زي باشد كه بر شكاف‌ها و خشم‌ها دامن نزنند. اين به صلاح همه است.