خاطرات سفر و حضر (232 )

سابقا هواپيماي ملي ايران (هما) به زوريخ پرواز مي‌كرد و رفت و آمد به كشور سوييس براي ايراني‌ها آسان بود. بعدها پرواز به ژنو و از ژنو به تهران انجام مي‌شد و يك مسافرت 4 ساعته با قطار از زوريخ به ژنو نيز بر طول سفر افزوده شد. قطارهاي بين ژنو تا زوريخ نو، زيبا و بسيار راحت و شيك بودند، كما اينكه هنوز هم هستند و مسير ريل‌ها از طبيعت زيباي سوييس مي‌گذرد. رودخانه‌هاي پرآب، مراتع با گاوهاي براون سوييس و خلاصه مناظر بديع و بسيار زيبا كه خستگي سفر 5 ساعته هوايي از تهران تا سوييس را از تن خسته شما بيرون مي‌كند.
ترن ژنو به زوريخ شما را بيرون ترمينال هوايي سوار مي‌كند و تقريبا بلافاصله به راه مي‌افتد. يك تابلوي كوچك كه بيرون قطار نصب شده كوپه‌هاي درجه يك را از درجه دو متمايز كرده. من سوار شدم و از دخترخانمي كه روي صندلي نشسته بود، پرسيدم اينجا درجه دو است؟ و ايشان تاييد كردند. من هم همانجا نشستم. پس از مدتي مامور كنترل بليت آمد از آن دختر بليت خواست، او را جريمه كرد چون به اشتباه در درجه يك نشسته بود، در حالي‌كه بليت درجه دو در دست داشت. سپس مامور به طرف من آمد، آن دختر جوان با مامور آمد و توضيح داد كه او خودش من را به اشتباه انداخته و به من آدرس اشتباه داده! مامور قطار من را جريمه نكرد و خيلي آرام، به طوري كه مسافران هم‌كوپه‌اي من متوجه نشوند، به من گفت شما قهوه‌تان را ميل كنيد و سپس از اين طرف برويد و در درجه دو بنشينيد. من اين را حمل بر انسانيت مامور قطار گذاشتم. او نمي‌خواست در حضور مسافران ديگر من را بي‌توجه جلوه دهد. دست مريزاد.