بمب‌ها بر سر راه مذاكرات هسته‌اي!
جعفر گلابي
اگر تحقيقي صورت گيرد احتمالا هيچ توافق يا معاهده بين‌المللي در تاريخ يافت نشود كه به اندازه برجام مورد انواع مخالفت‌هاي لفظي و عملي از جوانب گوناگون قرار گرفته باشد. دولت آقاي روحاني كه موسس برجام و معتقد به آن بود، تمام تلاش خود براي مقابله با تزاحم‌ها و مانع‌تراشي‌ها بر سر مذاكرات را به كار مي‌بست، با اين حال اغلب اين مخالفان داخلي و خارجي بودند كه پيروز مي‌شدند و رفع تحريم‌ها را به عقب مي‌انداختند تا اينكه يك رييس‌جمهور نامتعارف در امريكا بر سر كار آمد و با شليك مستقيم به برجام همه مخالفان توافق هسته‌اي را غرق در سرور و شادي كرد! اكنون با سفر رييس سياست خارجي اتحاديه اروپا به تهران و توافق براي ادامه مذاكرات هسته‌اي اميدهاي تازه‌اي به وجود آمده است و جالب اينكه همين اميدهاي ابتدايي را هم بازار به سرعت دريافت كرد و نشان داد كه اقتصاد ايران تا چه حد تشنه رفع تحريم‌هاست. اميد است دولت كه حالا تزايد مشكلات اقتصادي و پيچيدگي آنها را رفته رفته لمس مي‌كند اين تشنگي مفرط را هم ببيند و سوراخ دعاي رفع موانع بزرگ اقتصادي را يافته باشد. اما كاملا روشن و بارها تجربه شده است كه هر گامي براي توافق هسته‌اي برداشته و هر مذاكره‌اي كه آغاز مي‌شود انواع مخالفت‌ها خصوصا سنگ‌اندازي‌هاي عملي هم شروع مي‌شوند و شوربختانه مخالفان رفع تحريم از سر مردم ايران در بيرون و درون كشور از قدرت و ابزارهاي زيادي برخوردار هستند و براي همين هم تاكنون در كار خود موفق بوده‌اند. مخالفان خارجي در راس آنها اسراييل و پس از او جمهوري‌خواهان تندرو امريكا و براندازان و ايران‌ستيزان از هيچ اقدامي براي شكست مذاكرات هسته‌اي فروگذار نيستند. ظاهرا همه آنها در استمرار ستم به مردم ايران تقسيم كار كرده‌اند؛ جمهوري‌خواهان به دولت امريكا فشار مضاعف مي‌آورند كه به طور كلي برجام را كنار بگذارد و فشار حداكثري را ازسر گيرد و اسراييل در اين سوي ماجرا تا انجام هر نوع خرابكاري پيش مي‌رود كه ايران و امريكا را در مقابل كار انجام شده قرار دهد تا هر دو خود عطاي مذاكره و توافق را به لقايش ببخشند. دولت بايد مواظب انواع بمب‌هاي واقعي و تبليغي و ديپلماتيك براي خراب كردن فضاي مذاكرات باشد.
جالب‌تر و تاسف‌برانگيزتر مخالفان داخلي برجام هستند كه با وجود تصدي دولت دلخواه خود و اطميناني كه به او ابراز مي‌كنند بازهم از مخالفت دست بر نمي‌دارند و سفره‌هاي خالي مردم را دايما با شعار پر مي‌كنند! در اين ميان مسووليت اصلي متوجه دولت است كه ابتدا ميزان تخريب اقتصادي و اجتماعي و رواني تحريم‌ها را دريابد و به ضرورت رفع آنها ايمان بياورد و سپس با عزمي راسخ و اراده‌اي همه‌جانبه و صادقانه مذاكرات را به نتيجه برساند. مسلما اگر در اراده دولت براي رفع تحريم‌هاي ظالمانه سرسوزني خلل وجود داشت باشد با اين ميزان از مخالفت‌ها و موانع مذاكرات به جايي نخواهد رسيد و فقط اين مردم هستند كه كم‌كم به نااميدي مطلق مي‌رسند و نتيجه‌اش در انواع توفان‌هاي ناهنجاري ظهور خواهد كرد. اگر دولت آقاي روحاني حمايت همه‌جانبه اركان قدرت را به همراه نداشت و مي‌توانست عذر تقصير نزد مردم بياورد دولت آقاي رييسي چنين عذري ندارد و انتظارات ايرانيان براي فيصله بخشي به ماجراي پردامنه و پرسابقه و پرهزينه هسته‌اي از او بسيار بيشتر است. اميد بستن دولت به خنثي‌سازي تحريم‌ها مثل اميد بستن هميشگي يك بيمار به اكسيژن مصنوعي و زندگي دايم با كپسولي است كه همه قدرت مانور او را سلب و معناي زندگي پرجوش و خروش و زاينده را تهي مي‌كند. ما به خود افتخار مي‌كنيم كه با وجود تحريم‌ها هنوز هستيم و به زانو در نيامده‌ايم! به عبارت ديگر گويي افتخار‌كنندگان انتظار داشته‌اند كه نباشيم، نابود شويم و خاك مذلت را ببوسيم! با اين همه كسي نمي‌گويد كه هزينه اين افتخار حداقلي براي مردم و كشور چقدر بوده است؟ افتخار مربوط به زماني است كه گيوتين تورم مرتبا بازويي از توانمندي‌هاي مردم در مسكن، در آموزش، در درمان، در اشتغال و در آرامش و اميد به زندگي را قطع نكند. افتخار در چهار برابر نشدن سرقت‌هاست، افتخار در له نشدن مستاجران و پناه نياوردن‌شان به حاشيه شهرهاست، افتخار در عدم بازگشت به كوپني كردن زندگي مردم بعد از 43 سال از پيروزي انقلاب است ...تورم را يك رقمي كنيد و سال‌ها ثابت نگه داريد و همه افتخار تاريخي آن را از آن خود كنيد. دولت خويش را بنگرد، اگر اراده قاطع و خلل‌ناپذير براي توافق دارد قاطعانه جلوي همه موانع بايستد و شجاعانه حتي اگر انعطاف لازم باشد وارد مذاكرات شود و دعاي مردم را از آن خود كند و اگر چنين نيست و چون شعاردهندگان بي‌درد خواهان زانو زدن اروپا و امريكا در مقابل ماست، ايجاد اميد واهي از نيافريدن آن بدتر و زيانبارتر است. شگفت‌آور است كه مغروران بصيرت چگونه عزاي براندازان و گروه تروريستي رجوي و فرصت‌طلبان هنگام پيشرفت مذاكرات و شعف بي‌انتهاي‌شان هنگام توقف گفت‌وگوهاي هسته‌اي را مي‌بينند و بعضا با همه اين نامردمان در استمرار تاريخي‌ترين تحريم‌ها عليه ملت مظلوم ايران همداستان مي‌شوند؟