نگاهي به رقابت ستاره‌ها براي پوشيدن دوبنده تيم ملي
انتخابي به تلاش كشتي‌گيران جان بخشيد
يونس هميالي
يك: رقابت‌هاي انتخابي، كليدواژه اغلب يادداشت‌هاي اين روزهاي كشتي است. همچنين پُرتكرارترين كلمه در مباحث كارشناسي رسانه‌هاي ديداري، شنيداري، مكتوب و شبكه‌هاي اجتماعي است. هر چه زمان انتخابي مرحله نهايي در روز نوزدهم تير ماه نزديك‌تر مي‌شد، همه آرزومندانه چشم به آمدنش دوخته بودند تا از هواي خوش‌عطر آن استنشاق كنند. حضور پرشور عاشقان كشتي از سراسر كشور در مسابقات هيجان تازه آفريد و چشم‌ها را خيره كرد. مردم در تك‌تك ثانيه‌هاي اين انتظار فرساينده لحظه‌شماري كردند تا از تماشاي نبردهاي زيبا، جذاب و مهيج سيراب شوند. در اين ميان حدس و استدلال‌هايي درمورد تركيب برگزيده مورد تبادل‌نظر قرار گرفت. كدام كشتي‌گير مسافر بلگراد خواهد شد؟ كدام يك به بازي‌هاي اسلامي در قونيه رهسپار مي‌شود؟ و پرسش‌هاي ديگري كه همه آنها علامت سوال‌هايي براي علاقه‌مندان اين عرصه به حساب مي‌آمد.
دو: با انتخاب عليرضا دبير به عنوان رييس فدراسيون كشتي، يكي از اهداف وي تثبيت چرخه فرآيند انتخابي براي شناخت كشتي‌گيران اعزامي به رقابت‌هاي المپيك و جهاني بود. حالا مي‌توان گفت پياده‌سازي اين موضوع براي كشتي آزاد و آنچه كه براي معرفي شايسته‌ترين‌ها مشاهد شد، قابل قبول واقع گرديده. انتخابي آزاد توانسته در رشد و شكوفايي و زدودن حاشيه‌ها نقش موثري ايفا كند. اما همين مساله براي كشتي فرنگي همچنان طبق سال‌هاي گذشته همراه با يك معادله چند مجهولي نشان داده مي‌شود كه هم مخالف دارد و هم موافق؛ مخالفان ساختارگرا و موافقان نتيجه‌محور. اين روش تسلسل براي برنامه‌ريزي كشتي‌گيران آزار‌دهنده است كه هر سال انتظاري بيهوده و تكراري، كام آنها را به تلخي مي‌كشاند. به نظر مي‌رسد تصميم‌گيرندگان آن با يك نگرش خاص و با بارزترين وجه ممكن عدالت‌محوري و ارزش‌گذاري را به اضمحلال مي‌برند تا كسي متوجه نمايش آنها نشود. به نظر مي‌آيد براي هدف ترسيم شده عزم و تدبيري از سوي رياست فدراسيون وجود ندارد.
سه: يكي از مسائلي كه همواره پس از پايان برگزاري يك آوردگاه مورد توجه قرار مي‌گيرد، كيفيت برگزاري رقابت‌‌هاست. در بحث فني نبردها مردم نظاره‌گر آميزه‌اي از لذت و شكوه بودند كه ممكن است تا مدتي ذهن را از فعاليت عادي باز دارد. اما پس از كشتي حسن يزداني مقابل عليرضا كريمي در وزن ۸۶ كيلوگرم تماشاگران منتظر فرصتي بودند تا ابتهاج كوچك خود را بر بالين تكيه‌گاه آرامش -همان ستاره پُرفروغ كشتي كشور- بگذارند تا اندكي از درد و رنج‌هاي آنها براي چند ساعتي كاهش يابد و قلب‌هاي محزون‌شان از مسرت لبريز گردد. اين مساله تأمل‌برانگيز براي چندين دقيقه روي تشك باعث بي‌نظمي عجيبي شد كه حتي بعد از اتمام رقابت‌ها در محل استراحت كشتي‌گيران ادامه پيدا كرد. مساله كه با هيچ متر و معياري قابل تفسير نيست. اين روز تا سال‌ها فراموش نخواهد شد و همه درباره آن مي‌گويند و مي‌نويسند. هميشه پيدا كردن مقصر راحت‌ترين كار است ولي كسي به درستي نمي‌داند تقصير و اشكال از كجا سرچشمه گرفت. يكي انگشت اتهام به سمت فدراسيون كشتي نشانه مي‌گيرد، ديگري وزارت ورزش را محكوم مي‌كند و برخي مردم را مقصر مي‌دانند. واقعيت اين است كه از ظاهر مساله نمي‌توان به واقعيت پي برد و هميشه رنگ رخساره خبر از سرّ درون نمي‌دهد.