حوادث طبيعي:
آموزهها و كاستيها
حادثه سيل نوروزي دو سال پيش در محله دروازه قرآن شهر شيراز كه قربانياني گرفت، نمونهاي از چنين دستكاريهايي است. شوربختانه انسانها در پرتو ماشينيشدن فزاينده زندگي، به مخاطرات محتمل طبيعي بيتوجهي نشان ميدهند به گونهاي كه حتي در شرايط هشدار هواشناسي، نيز تفرجگاههاي در معرض سيل را براي تفريح برميگزينند. اينگونه از بيتوجهي ميتواند ناشي از ضعف آگاهي يا كاهش دامنه اعتماد و سرمايه اجتماعي در جامعه باشد كه حتي در زمينه مخاطرات طبيعي نيز به اطلاعرسانيها و هشدارها توجه نميكنند. البته اعلام سطح هشدار مناسب و اقدامات اجرايي براي جلوگيري از استقرار مردم در مناطق مستعد خطر، از كارهاي ضروري است ولي گاهي بهنگام يا متناسب با سطح خطر احتمالي انجام نميشود. سه اقدام در برابر حوادث طبيعي ضرورت دارد: 1- بهرهگيري از دانش روز جهاني براي پيشبيني حوادث و تحولات طبيعي و اعلام هشدار مناسب با سطح خطر احتمالي. 2- اجراي سياستهاي گوناگون عمراني و اقتصادي با رويكرد حفظ منابع طبيعي و داشتن پيوست محيط زيستي. 3- پايش و نظارت مراكز در معرض خطر سيل و ... به ويژه تفرجگاهها. رويكردها و اقدامات پس از وقوع نميتوانند چارهساز كاستن از پيامدهاي تلخ حوادث طبيعي باشند. نگاه پيشگيرانه امروز موثرترين رويكرد در كاهش حوادث فراروي زندگي انساني است و ما به عنوان بخشي از جهان، نميتوانيم و نبايد با رويكردها، ابزار و دانش نوين جهاني براي پيشگيري و مديريت اين حوادث بيگانه باشيم.