توجيهاتي براي حمله به ايران
۳۷-در صورت عدم توفيق توسل به طرق مسالمت‌آميز مي‌بايستي اختلافات در نزد شوراي امنيت مطرح شود. منشور سازمان ملل متحد ۱۹۴۷.پروتكل‌هاي الحاقي به كنوانسيون‌هاي ژنو ۱۹۴۹. قطعنامه شماره ب ۲۱۶۲ (۲۱) مورخه ۵ دسامبر ۱۹۶۲ مجمع عمومي سازمان ملل متحد. در ارتباط با منع استفاده از گاز‌هاي فلج‌كننده (تاييد مجدد) قطعنامه ۱۹۷۴ سازمان ملل متحد.
پروتكل‌هاي الحاقي به كنوانسيون‌هاي ژنو ۱۹۴۹، با اين توضيح كه كنوانسيون‌هاي ژنو ۱۹۴۹ طي دو پروتكل ۱۹۷۷ تكميل شد. - ماده۳۵: پروتكل شماره ۱- بندهاي يك و دو ماده ارتباط مستقيم با استفاده از موشك‌هاي زمين به زمين عليه شهر‌هاي بي‌دفاع دارد. - ماده ۴۲: در ارتباط با ممنوعيت حمله به اشخاصي كه با چتر نجات از هواپيما فرود آيند. ماده ۴۵: حمايت از اشخاصي كه در مخاصمات شركت داشته‌اند. -ماده۴۸: قواعد اساسي در حمايت از اموال سكنه غيرنظامي. - ماده۴۹: راجع به «انتقال اجباري دسته‌جمعي يا انفرادي و نقل مكان اشخاص مورد حمايت از اراضي اشغال شده و غيره».-ماده۵۱: در حمايت از سكنه غيرنظامي.
- ماده ۵۳: درباره حمايت از مراكز فرهنگي.
- ماده ۵۴: درباره حمايت از تاسيسات لازم براي بقاي سكنه غيرنظامي.
- ماده ۵۶: حمايت از سدها و تاسيسات مشابه.
- ماده ۵۷: مربوط به اقدامات احتياطي براي جلوگيري از به مخاطره افتادن زندگي و اموال سكنه غيرنظامي.
- ماده۵۹: مربوط به ممنوعيت حمله به مناطق حفاظت نشده.
- ماده۶۳: راجع به حمايت كشوري در مناطقِ اشغالي.
- ماده ۷۶: در خصوص حمايت از زنان در قبال هر نوع سوءاستفاده، تجاوز، اعدام و... .
در نتيجه آثار حقوقي مسووليت رژيم عراق ناشي از اقدام به تحميل جنگ به ايران را مي‌توان به دو بخش
مسووليت مدني و مسووليت جزايي تقسيم كرد:
نقضِ آشكار اصول اعتقادي و فقهي در مبحث قرارداد‌ها، وفاي به عهد و تعهدات. ادامه دارد... .