بعد ازمشكلات وزنه‌برداري ايران
طلاي تاريخي الهام حسيني وزنه‌برداري را زنده كرد
گروه ورزش
احتمالا اگر رشته وزنه‌برداري زنان زودتر مجوز گرفته بود تاريخ‌سازي الهام حسيني موكول نمي‌شد به سن ۳۳ سالگي و سال ۲۰۲۲ و بازي‌هاي كشورهاي اسلامي قونيه. با اين حال اين دقيقا مصداق همان ماهي‌اي است كه هر وقت از آب گرفته شود تازه به نظر مي‌رسد.
دختر اهل لرستان تيم ملي وزنه‌برداري ايران جزو نخستين زنان ايراني بعد از انقلاب بود كه به عضويت تيم ملي درآمد و در سال ۱۳۹۸ براي اولين‌بار راهي يك مسابقه برون‌مرزي شد. در همان رقابت‌ها كه جام نعيم سليمان اوغلو بود و در تركيه برگزار مي‌شد الهام توانست اولين مدال تاريخ وزنه‌برداري زنان ايران را در يك رقابت بين‌المللي به دست آورد. بعد از آن بود كه كم‌كم وزنه‌برداري زنان مورد بحث قرار گرفت. ورزشكاران ديگري شروع به افتخارآفريني كردند. يكتا جمالي و پريسا جهانفكريان روي سكوهاي نوجوانان و جوانان جهان رفتند و سهميه المپيك به دست آوردند. هرچند كارشان به پايان خوشي نرسيد و سال گذشته هر دوي اين ورزشكاران پناهنده شدند تا وزنه‌برداري زنان ايران به شوك فرو برود. مدتي بعد با اعتصاب وزنه‌برداران مرد و كنار رفتن علي مرادي با حكم ديوان عدالت اداري و آمدن سجاد انوشيرواني وزنه‌برداري تقريبا به حالت اغما رفت.
اين وضعيت را الهام حسيني درست كرد. آن هم با يك شوك ديگر ولي از نوع مثبت. الهام سه سال بعد از كسب نخستين مدال تاريخ وزنه‌برداري زنان ايران دوباره در تركيه دست به يك كار بزرگ زد و در مسابقات بازي‌هاي كشورهاي اسلامي به اولين طلاي تاريخ وزنه‌برداري زنان ايران در يك رقابت بين‌المللي دست پيدا كرد.
دختر اولين‌ها كه اين‌بار در دسته ۸۱ وزنه مي‌زند در حركت يكضرب با مهار وزنه صد كيلوگرمي صاحب گردن آويز طلا شد. يك اتفاق تاريخي كه باعث خواهد شد نام الهام حسيني در تاريخ ورزش ايران به ثبت برسد.
الهام در اولين حركت يكضرب وزنه ۹۵ كيلوگرم را مهار كرد. او در حركت بعدي خود هم توانست بدون مشكل وزنه ۱۰۰كيلوگرمي را مهار كند و با مهار اين وزنه به مدال طلا برسد اما در حركت پاياني خود در بالابردن وزنه ۱۰۳ كيلوگرم ناكام ماند تا با همين ركورد در جايگاه نخست حركت يكضرب قرار گيرد.
وزنه‌بردار كشورمان در حركت دوضرب ابتدا وزنه ۱۱۷ كيلويي را بالاي سر برد و در حركت دوم خود وزنه ۱۲۳ كيلويي را بالاي سر قرار داد تا مدال دوضرب و مجموع خود را قطعي كند. حسيني در سومين حركت خود وزنه ۱۲۷ كيلويي را انتخاب كرد اما موفق نشد تا آن را بالاي سر ببرد.
به اين ترتيب بانوي وزنه‌بردار كشورمان در حركت دوضرب به مدال برنز و در مجموع نيز به عنوان سومي دست يافت. وزنه‌بردار ترك در مجموع اول شد و وزنه‌بردار قزاقستاني نيز در جايگاه دوم ايستاد.
سه سال پيش زماني كه حسيني اولين مدال بين‌المللي وزنه‌برداري زنان ايران را به دست آورده بود از آرزوهاي بزرگ خود و كسب مدال‌هاي خوشرنگ‌تر در مسابقات مهم‌تر مي‌گفت. ورزشكاري كه بسياري از رشته‌هاي ورزشي از قبيل بدنسازي، فوتبال، مچ‌اندازي و حتي ورزش‌هاي رزمي را گشته بود و آخر سر در آستانه ۳۰ سالگي سر از وزنه‌برداري درآورد. اتفاقي كه هم براي خود حسيني بسيار خوش‌يمن بود و هم براي ورزش ايران. جالب اينكه حسيني در كنار اين همه فعاليت ورزشي در رشته‌هاي مختلف تحصيل را هم در بالاترين سطوح ادامه داده و هم‌اكنون استاد دانشگاه در رشته فيزيولوژي ورزشي است. او در مقطع دكتري نيز تحصيل كرده و دو سال پيش اعلام كرد در حال طي كردن روي رساله دكتري است.
پيش از الهام حسيني و در روز نخست رقابت‌هاي وزنه‌برداري زنان پوپك بسامي در دسته ۵۵ كيلوگرم موفق به كسب سه مدال برنز براي كاروان ورزشي ايران شده بود. او در حركت يك ضرب وزنه‌هاي ۶۹ و ۷۱ كيلوگرم را مهار كرد. در حركت سوم ۷۵ كيلوگرم را هم بالاي سر برد و داوران دو چراغ سفيد و يك قرمز دادند اما هيات ژوري اين وزنه را قبول نكرد و سه چراغ قرمز براي نماينده ايران ثبت شد. كوروش باقري مدير تيم‌هاي ملي اعتراض كرد اما موافقت نشد. به اين ترتيب ركورد ۷۱ كيلوگرم براي بسامي در يكضرب ثبت شد و مدال برنز گرفت. بسامي در دوضرب وزنه‌هاي ۸۷ و ۹۴ كيلوگرم را بالاي سر برد اما در مهار وزنه ۱۰۱ كيلوگرم ناكام ماند و وزنه آخر را انداخت. بسامي در دوضرب ۹۴ و در مجموع ۱۶۵ كيلوگرم را ثبت كرد. او در دوضرب و مجموع مدال برنز گرفت.
كاروان وزنه‌برداري زنان ايران با ۸ ورزشكار در هفت وزن به مسابقات قونيه اعزام شده بود كه در اين ميان فاطمه كشاورز، فروغ يونسي، شينا اماني، الهه رزاقي و ابريشم ارجمندخواه موفق به كسب مدال نشدند ولي پوپك بسامي و الهام حسيني روي هم ۶ مدال براي ورزش ايران به دست آوردند.
اين نتيجه براي فدراسيوني كه چند ماه پيش با حواشي وحشتناكي روبرو بود يك نتيجه جالب توجه به حساب مي‌آيد. نتيجه‌اي كه البته نمي‌تواند چندان مربوط به برنامه‌ريزي فدراسيون باشد؛چرا كه مديران اين نهاد بيشتر درگير جنگ قدرت و آماده‌سازي براي حضور در انتخابات بودند و در اين ميان دختران ايراني با وجود همه مشكلات توانستند دست به كار بزرگي بزنند.