انتخابات پرشور يا منتخب مطلوب؟
اكنون اين پرسش مطرح است كه آيا انتخابات رياست‌جمهوري سال 1400 كه در مقياس كوچك‌تري در انتخابات مجلس يازدهم هم در سال 1398 تجربه شده بود، يك انتخاب راهبردي، درازمدت و پايدار از سوي نظام است يا آنكه موضوعي تاكتيكي و اتفاقي بود كه كاملا احزاب سياسي دور خورده و نتوانسته نقش خود را ايفا كنند و متاسفانه به توصيه رهبرمعظم انقلاب در مورد جبران جفاي انجام شده در تاييد صلاحيت‌ها عمل نشد. اگر اين انتخاب، راهبردي و درازمدت باشد بايد در انتخابات مجلس آينده 1402 و رياست‌جمهوري 1404 نيز در انتظار پيروزي كانديداي مطلوب در رقابتي آرام و درون‌جناحي با كانديداهاي مطلوب بود و البته عملا تكرار اين موضوع، جامعه را نسبت به صندوق راي بي‌ميل و بي‌تفاوت مي‌كند و تنها اقليتي كه از سرتكليف و نه براي تعيين سرنوشت خود راي مي‌دهند، در صندوق‌ها حاضر شده و به كانديداي اصلح توصيه‌شده راي خواهند داد. اما اگر بناي نظام بر عمل به ديدگاه راهبردي رهبر انقلاب، مبني بر مشاركت حداكثري و انتخابات پرشور و مردمسالاري ديني باشد، طبيعتا نبايد انتخابات قابل پيش‌بيني باشد و بايد تنوع واقعي راي‌ها را در انتخابات مشاهده كرد، در اين صورت نقش احزاب و گروه‌هاي سياسي در ايجاد رقابت واقعي تعيين‌كننده خواهد بود. حسن ختام اين مقال را بخش كوتاهي از آخرين خطبه آيت‌الله هاشمي‌رفسنجاني، به عنوان رييس‌جمهور وقت، قبل از انتخابات دوم خرداد 1376، قرار مي‌دهم، سخني كه از سوي افكار عمومي به عنوان وعده‌اي صادق نه فريبي انتخاباتي پذيرفته شد و نتيجه آن مشاركت بي‌سابقه مردم و رقم خوردن حماسه دوم خرداد بود. در اين سخنان ايشان به خوبي در چالش ميان انتخابات پرشور و كانديداي مطلوب، اصالت انتخاب و راي مردم را تشريح كردند، هرچند كه از سوي برخي نيروهاي افراطي دوجناح ديدگاه ايشان تحريف و شخصيت مردمدار و مردمسالار ايشان تخريب شد. ايشان فرمودند: «همه مسوولان اجرايي و ناظر بايد واقعا اين كار را بكنند كه همان راي مردم هست بيايد در صندوق و همان خوانده شود و همان اعلام شود. ممكن است كسي فكر كند كه حالا ما اگر تغييراتي بدهيم شخص مقبولي كه خودمان به او ايمان داريم به سر كار مي‌آيد خب براي جامعه نفعي است ولي اين كار ضرر بنياني دارد، اعتماد مردم را ضعيف كردن بزرگ‌ترين جنايت است به ملت و نظامي كه مي‌خواهد به اتكاي مردم اين همه مشكلات را حل كند. شما كه مي‌دانيد ما هميشه با اعتماد مردم كار كرده‌ايم، با اعتماد مردم پيروز شديم، با اعتماد مردم در جنگ فاتح شديم، با اعتماد مردم كشور را ساختيم، خب اين اعتماد اينقدر سرمايه عظيمي است، چه درآمدي از اين باارزش‌تر است كه ما به خاطر او در دل مردم شك بيندازيم كه مردم شك بكنند كه اينها راست مي‌گويند يا نه، انتخابات آزاد است يا نه، آراي ما دزدي مي‌شود يا نه، بايد واقعا مسوولان اجرايي و ناظران به گونه‌اي كار بكنند كه خيال مردم راحت باشد، البته اين را هم مي‌دانم كه عده‌اي هستند كه ما هر كاري بكنيم آنها حرف منفي مي‌زنند كه درست نبود و تقلب شد. اما اينكه ما خودمان كار بكنيم و سند بدهيم و واقعا اين كار را بكنيم خب، اين را پيش خداوند بايد جواب بدهيم، حال هركس كه مي‌خواهد باشد، هر مقامي از رييس‌جمهور، شوراي نگهبان، وزارت كشور، ائمه جمعه، ناظران همه و همه، فرض براين است كه ما طبق قانون اساسي و همچنين توصيه‌هاي رهبر معظم انقلاب مي‌خواهيم مردم به پاي صندوق بيايند و راي‌شان را بدهند، ما از مردم‌مان كه نمي‌ترسيم، مردم ما كه تا به حال هرجا انبوه مردم بودند ما سود كرده‌ايم. بنابراين به نظر مي‌رسد آنها من به خصوص مجرياني كه مسووليت من هم آنجا هست مخاطبم آنها هستند، واقعا اين خيانت قابل بخشش نيست و امروز هيچ گناهي را بد‌تر از اين نمي‌دانم كه كسي به خودش حق بدهد كه در آراي مردم دست ببرد يا جريان را منحرف كند.»