پوزخندي تحويل دوربين‌ها
يونس هميالي
كشتي فرنگي ايران در جهاني ۲۰۲۲ بلگراد در صربستان شكست خورد و تصوير شادي در كانون خانواده‌ها انعكاس نيافت. ضرباهنگ دريچه قلب‌ها به شمارش افتاد و بغض‌ها به بيرون زده شد. در حالي كه چشم‌ها هر لحظه خيس بودند نفس‌ها بالا نمي‌آمد. در نهايت سيلي سرخ‌رنگي بر پهنه چهره‌ها نشست و كار تمام شد. اين نتيجه متحيركننده در حالي كه هيچكس انتظار چنين ناكامي بزرگي را نداشت با كسب مدال نقره امين ميرزازاده، محمدرضا گرايي، برنز محمدهادي ساروي، جايگاه چهارم تيمي در غياب روسيه و بدون تصاحب مدال طلا هيچگاه از بين نخواهد رفت و اندوهگين‌ترين چكامه‌ها براي آن اندك‌ترين است. اين سقوط از انديشه‌هايي سرچشمه گرفت كه به بسياري از اصول سلسله‌مراتب كه موفقيت از آن شكل مي‌گيرد، بي‌توجه بوده است. تفكر منسوخ شده استحكام يافته بر سليقه شخصي كه منتظر است معجزه‌اي به نمايش بگذارد و كشتي را از گرداب تباهي نجات دهد؛ اما اقدام‌هاي فرسوده و تكراري در بسياري از موارد منجر به ناتواني شد تا همه بدانند اينها محرك پيشرفت نيستند و در بلندمدت خروجي تصميم‌ها نتيجه‌بخش نخواهد بود. افكار فرسوده‌اي كه همچنين در ايجاد تحول بنيادي ناتوان هستند. تا زماني كه اين نگرش خاص در راس امور تغيير پيدا نكند، دگرديسي برنامه‌ها و تدوين دوباره در آن ايجاد نشود، كشتي فرنگي در باتلاق بيشتري فرو خواهد رفت. اين آوردگاه با تمام فراز و فرودهايش براي اين سرزمين به پايان رسيد. اشك و لبخندهايي به همراه داشت. نكته‌هاي تامل‌برانگيزي بروز داده شد و تجربه‌هايي به دست آمد كه مي‌تواند چراغ راه براي رقابت‌هاي جهاني سال آينده و المپيك پاريس باشد به شرطي كه اين اتفاق از زواياي مختلف بررسي شود. البته دست‌اندركاران مانند رقابت‌هاي گذشته مي‌توانند ضعف‌هاي خود را پشت داستان‌هاي نخ‌نما‌شده پنهان كنند و انتقادات را به بايگاني بسپارند و پوزخند تحويل دوربين‌ها دهند.