«درسو اوزالا» بعد از 39 سال به چاپ دوم رسيد
اوايل دهه 60، زماني كه «درسو اوزالا» اثر ولاديمير آرسني‌يف منتشر شد، هيچ‌كس، نه ناشر، نه مترجم و نه خوانندگان كتاب تصور نمي‌كردند كه انتشار چاپ دوم آن 39 سال طول بكشد. اتفاقي كه به تازگي محقق شد و چاپ دوم اين اثر را راهي كتابفروشي‌ها كرد.
به گزارش مهر، چاپ دوم «درسو اوزالا» اثر ولاديمير آرسني‌يف با ترجمه مهدي غبرايي توسط نشر نيلوفر منتشر شد. چاپ نخست اين كتاب سال ۱۳۶۲ منتشر شده بود.
چاپ دوم «درسو اوزالا» در ۳۲۰ صفحه و بهاي ۱۲۵ هزار تومان منتشر كرد. درسو اوزالا، اولين‌بار در سال ۱۳۶۲ توسط نشر نيلوفر به چاپ رسيد.
كاپيتان (سروان) آرسني‌يف در سال‌هاي ۱۹۰۲ تا ۱۹۰۷ از طرف دولت مركزي تزاري آن زمان روسيه مامور مي‌شود براي كشف و نقشه‌برداري دورترين قسمت سيبري، يعني شبه جزيره كامچاتكا و اوسوري (كه چون گوشواره‌اي از گوش سرزمين پهناور روسيه در بالاي كره شمالي و قسمت كوچكي از چين آويخته) همراه عده‌اي تحت فرمان به آن نواحي عزيمت كند و در طول همين سفرهاست كه با درسو اوزالا، مردي از طايفه گلد، از اقوام بدوي پراكنده در آن ناحيه روبه‌رو مي‌شود و نوعي رابطه مريد و مرادي با او پيدا مي‌كند و درس‌هاي بسياري در زندگي از او مي‌آموزد.
كتاب آرسني‌يف در مورد سفرهاي او در حوضه رودخانه اوسوري در شرق دور روسيه است. درسو اوزالا يك شكارچي از مردمان ناناي بود كه در طول سال‌هاي ۱۹۰7–۱۹۰2 به عنوان راهنما براي اقدامات نقشه‌برداري آرسني‌يف، وي و گروهش را همراهي مي‌كرد و آنها را از گرسنگي و سرما را نجات مي‌داد. آرسني‌يف او را مردي بزرگ توصيف كرده است، يك روح‌باور كه حيوانات و گياهان را با انسان برابر مي‌بيند.
از سال ۱۹۰۷، آرسني‌يف درسو را دعوت كرد تا در خانه‌اش در خاباروفسك زندگي كند، چراكه بينايي و ديگر حواس اوزالا با بالا رفتن سن شروع به ضعيف شدن كرده و باعث ناتواني او در شكار شده بودند. در بهار ۱۹۰۸، درسو با آرسني‌يف وداع كرد و به خانه‌اش در سرزمين پريمورسكي برگشت؛ جايي كه اندكي بعد در همانجا كشته شد. بر اساس كتاب آرسني‌يف، درسو اوزالا در نزديكي شهر كورفووسكي به قتل رسيد و در يك قبر بي‌نشان در تايگا دفن شد.
كتاب «درسو اوزالا» در زبان اصلي به سال ۱۹۲۳ منتشر شد. آكيرا كوروساوا، كارگردان شهير ژاپني، به سال ۱۹۷۵ فيلمي شاهكار با اقتباس از اين اثر به يادماندني ساخت كه در سال ۱۹۷۶ برنده اسكار بهترين فيلم غيرانگليسي زبان شد.