تعطيلي كلاس‌ها روش بيان اعتراض است
ورود نيروي بيروني
به دانشگاه‌ها غلط است
رييس سابق دانشگاه اميركبير گفت: دانشجو براي بيان حرف‌هايش پاي تريبون مي‌آيد و اين احتمال وجود دارد كه سخنانش را با ادبيات تند بيان كند. شرايط گفتمان را بايد بپذيريم. اگر به چنين مساله‌اي توجه نشود، در صورت بروز يك مساله ديگر شكل اعتراض‌ها تغيير مي‌كند.
احمد معتمدي در گفت‌وگو با ايسنا، درباره كنش‌ها و فعاليت‌هاي دانشجويي در دانشگاه‌ها گفت: هركسي كه با محيط دانشگاه‌ها و شرايط حاكم اين فضاي آموزشي آشنا باشد، نسبت به ماهيت و ذات كنش‌هاي دانشجويي آگاه است. دانشجويان از نظر سني در شرايطي قرار دارند كه شخصيت اجتماعي سياسي آنها در حال شكل‌گيري است.
اين استاد دانشگاه اميركبير با بيان اينكه دوران دانشجويي، يك دوران خاص به حساب مي‌آيد، تصريح كرد: دانشجويان به بسياري از مولفه‌ها و مسائل معمولي هيچ تعلق خاطري ندارند، چرا كه هنوز به بازار كار وارد نشده‌اند و سرمايه‌گذاري نكرده‌اند. عدم تعلق دانشجويان به مسائل معمولي سبب آرمان‌گرايي آنها مي‌شود. آرمان‌گرايي دانشجويان را بايد بپذيريم؛ همين آرمان‌گرايي دانشجويان شايد عامل حِس و احساس متفاوت آنها با ديگر آحاد جامعه باشد. هنگامي كه براي دانشجويان تصميم‌گيري مي‌كنند بايد شرايط اين افراد را هم مدنظر قرار دهند. در شرايط كنوني، تعطيلي كلاس‌ها شدت بيشتري گرفته است. نارضايتي در جامعه بيشتر شده و دانشگاه‌ها هم از جامعه جدا نيستند. اگر كسي بگويد كه نارضايتي وجود ندارد يا ميزان آن كم شده، خودش را گول زده است. شرايط اقتصادي، عامل اصلي نارضايتي است. برخي اميد داشتند كه با روي كار آمدن دولت جديد، وضعيت قيمت‌ها بهتر مي‌شود. برخي هم به مذاكرات برجام اميدوار بودند، عده‌اي هم كه به سياست علاقه‌مند هستند، علاقه دارند كه انتخابات مناسبي در مجلس، دولت و جاهاي ديگر شكل بگيرد اما به انتخابات هم انتقادات زيادي وارد است. هنگامي كه اين موارد را در كنار هم قرار مي‌دهيم، به اين نتيجه مي‌رسيم كه نارضايتي عمومي وجود دارد. آحاد جامعه نارضايتي خود را به طرق مختلف نشان مي‌دهند، برخي در انتخابات شركت نمي‌كنند و برخي هم با انتقادهاي معمولي نارضايتي‌شان را نشان مي‌دهند. تعطيلي كلاس‌هاي درس هم يك روش بيان اعتراض دانشجويان است؛ نبايد انتظار داشت كه شكل اعتراض دانشجويان مانند صنوف ديگر جامعه باشد. اين انتظار بايد وجود داشته باشد كه انتقاد دانشجويان تندتر است. پس از دو هفته تعطيلي كلاس‌هاي درس، دانشجويان در هفته گذشته در كلاس‌هاي درس حاضر شدند. دانشجويان تحصيلات تكميلي، كلاس‌هاي خود را تعطيل نكردند؛ دليل اين موضوع، تفاوت سني و حضور نسبي دانشجويان تحصيلات تكميلي در بازاركار است. اساتيد و كساني كه مديريت امور دانشگاه‌ها را در دست دارند بايد سعه‌صدر و آگاهي لازم در قبال مسائل دانشجويان داشته‌باشند. همان‌طوركه گفتم، دانشجويان براي مدتي در كلاس‌هاي درس حاضر نشدند اما دوباره به كلاس‌ها بازگشتند. دانشگاه‌ها، دانشجويان را با زور اسلحه به كلاس‌هاي درس وارد يا خارج نكردند. دانشجويان تصميم گرفته‌اند كه كلاس‌هاي درسي را در اين بازه زماني تشكيل دهند. شكل اعتراض دانشجويي نبايد خشن شود، اگر با اعتراضات دانشجويي برخورد مناسب نشود، اين امكان وجود دارد كه اعتراضات شكل خشن‌تري به خود بگيرد كه اين مساله به نفع دانشجويان، جامعه، كشور و حكومت نيست. مواجهه با اعتراضات دانشجويي بايد برمبناي تدبير باشد تا به خشونت كشيده نشود. ممكن است كه بخشي از اعتراضات و نارضايتي‌ها درست نباشد اما اين موضوع هم بايد در ذهن شكل بگيرد كه بخشي از آن درست است. مسوولان نبايد بگويند كه همه‌چيز عالي است. برخي تحليل‌ها تعجب‌برانگيز است؛ نارضايتي‌ها بايد شناسايي و درمان شوند. اين احتمال وجود دارد كه به‌طور صددرصدي نتوان تمام نارضايتي‌ها را درمان كرد اما بخشي از آن درمان مي‌شود. اين‌طور مطرح مي‌شود كه اعتراضات كار عده‌اي خاص است كه حرفي نادرست است. اين‌گونه نبايد رفتار كرد؛ نه تنها دردي درمان نمي‌شود بلكه تشديد هم مي‌شود. اين احتمال هم وجود دارد كه ميزان نارضايتي‌ها و اعتراض‌ها در اتفاقات بعدي بيشتر بشود. حواس خود را بايد جمع‌كنيم كه با تدبير بيشتري عمل كنيم.
در اين ميان اين پرسش كه چرا تريبون آزاد شكل نگرفته است نيز مطرح مي‌شود كه در پاسخ به آن بايد گفت، چون ظرفيتي براي آن وجود ندارد. من به عنوان يك رييس دانشگاه و همين‌طور مسوولان كشور، بايد ظرفيت پذيرش انتقاد را داشته باشيم. دانشجو براي بيان حرف‌هايش به پاي تريبون مي‌آيد؛ اين احتمال وجود دارد كه سخنانش را با ادبيات تند بيان كند. شرايط گفتمان را بايد بپذيريم. اگر به چنين مساله‌اي توجه نشود، در صورت بروز يك مساله ديگر شكل اعتراض‌ها تغيير مي‌كند.
عضو هيات‌علمي دانشگاه اميركبير با بيان اينكه با ورود نيروهاي لباس‌شخصي، انتظامي، امنيتي و نظامي به دانشگاه‌ها مخالف هستم، اظهار كرد: زماني كه رياست دانشگاه اميركبير را برعهده داشتم، نيروي بيروني به داخل دانشگاه وارد نشد. فضاي دانشگاه اميركبير بزرگ است؛ اين احتمال وجود دارد كه يك يا دو نفر به دانشگاه وارد شده باشند. ورود نيروي بيروني به مسائل دانشگاه‌ها ولو يك نهاد رسمي يا غيررسمي باشد، نه تنها مسائل را حل نمي‌كند بلكه شرايط را حادتر هم مي‌كند. تشديد اين شرايط به نفع هيچ‌كس نيست. بازهم تاكيد مي‌كنم، ورود نيروي بيروني به دانشگاه‌ها غلط است.
اين استاد دانشگاه در پايان درخصوص وقايع اخير دانشگاه صنعتي شريف خاطرنشان كرد: در جريان اين اتفاق نيروهايي وارد پاركينگ دانشگاه شريف شدند و اين حركت غلط بود و آثار مثبتي به همراه نداشت. كساني كه در دانشگاه شعار مي‌دهند، اگر هم دست به خطايي بزنند، شناسايي مي‌شوند و كميته انضباطي دانشگاه مي‌تواند به مساله ورود كند و در جايي كه لازم است گذشت هم داشته باشد. اما ورود افراد غيردانشگاهي به دانشگاه‌ها براي حل مسائل درون دانشگاهي را به هيچ‌وجه درست نمي‌دانم زيرا معتقدم ورود اين افراد، شرايط را بدتر مي‌كند.