ادامه از صفحه اول
وجود همايوني تكميل
چند اثر درباره دكتر مصدق نوشت كه خواندني است. از دكتر صديقي وزير كشور مصدق و پدر جامعه‌شناسي در ايران هميشه به نيكي ياد مي‌كرد، ولي اين همه باعث نمي‌شد كه زحمات دكتر نراقي را ناديده بگيرد. به تعبير او اگر صديقي در برگزاري مثلا كنفرانس تهران پژوهي در اوايل دهه چهل موفق بود و كاري ماندگار به يادگار گذاشت، به دليل پشتوانه‌اي همچون احسان نراقي در حوزه مديريت و اجرا بود. اين نكته را از اين رو گفتم كه نشان دهم او گرفتار افراط و تفريط نمي‌شد و آنچنان خود را به سياست آلوده نمي‌ساخت كه همه چيز و همه كس را در دو وضعيت سياه و سفيد ببيند. خود نيز بسيار دورانديش بود و جست‌وجوگر علم و از هر فرصتي براي تكميل اطلاعاتش بهره مي‌برد. برنده جايزه تهران بود. هر چند شهرداري تهران در تجليل براي بزرگداشت او به دليل گزارش‌هاي بالادستي اجتناب كرد. واقعا كه وجود همايوني بود. خداوند او را قرين رحمت فرمايد.
ظرفيت‌هاي نظام سياسي ج.ا.ايران
اصولا كشورها براي دستيابي به افزايش كارآمدي نظام و حل نمودن خواسته‌هاي جديد، خودشان راه‌ها و مسيرهاي آسان، راحت و در دسترس را باز مي‌گذارند تا اقشار مختلف حرف‌شان را بدون هيچ‌گونه ترس، واهمه و عواقب بعدي، به گوش مسوولان رسيده و بررسي شود. بدين‌ترتيب ديگر احتياجي به مواردي مانند تزريق حكومتي غرور ملي به ملت؛ ايجاد سوپاپ‌هاي اطمينان‌بخش، امنيتي شدن جامعه يا مسدود كردن دسترسي مردم به دنياي فناوري و... نخواهد بود و اين امر خود به خود موجب مستحكم‌تر شدن تار و پودهاي كشور خواهد شد.