روياي مدرن گورخوابي

آرزوي ميليون‌ها خانواده ايراني كه از قشر متوسط به زير خط فقر سقوط كردند، حالا داشتن يك سقف به هر قيمتي است. قشري كه روزگاري قدرت خريد يك خانه نقلي در وسط شهر را داشت يا مي‌توانست يك خانه حياط‌‌دار را در محله‌اي كه روزگاري در آن رشد كرده، عاشق شده، ازدواج كرده و صاحب فرزند شده، اجاره كند. اما حالا داشتن يك سقف بالاي سر شده نماد پولداري و فقر مطلق. هر فردي بتواند در محله‌‌اي بالاتر از شهر خانه‌اي را اجاره كند، از قشر بالا و هر كسي نتواند فقير محسوب مي‌شود. جمعيتي عظيم از مردم كه با افزايش اجاره‌بهاي منازل در چند سال گذشته چاره‌اي ندارند، جز كابوس شبانه صاحب‌خانه و آخر ماه. هنوز يادمان نرفته كه يكي از همكاران مطبوعاتي‌مان را در همين كابوس‌ها از دست داديم و فشار ناشي از قيمت‌ها و ترس از ريختن وسايلش در كوچه، قلب او را از حركت انداخت. بسياري در اين شرايط راهي ندارند جز اينكه به حاشيه‌هاي شهر كوچ كنند و با كمترين امكانات، شب را به صبح برسانند. از روزگاري كه آپارتمان‌نشيني براي خانواده‌هاي طبقه متوسط عذاب محسوب مي‌شد روز‌هاي طولاني نگذشته، آنها بدون حياط خانه، نمي‌توانستند زندگي كنند، اما حالا نه خانه 40 متري در مركز يا پايين شهر در دسترس ميليون‌ها نفر است و نه حتي خبري از خانه‌هاي 25 متري شهرداري است كه با هر فرمولي محاسبه شود يك خانواده سه نفره هم نمي‌توانند در آن زندگي كنند. طرح جديد خريد خانه‌هاي متري و حتي سانتيمتري نيز يك روياي محال براي مردم است. شايد اگر در دوره حسن روحاني، تصوير آن «گورخوابي» كه در چند متر قبر شب را به صبح مي‌رساند، اين روزها منتشر مي‌شد ديگر كمتر كسي تعجب مي‌كرد كه چرا اين افراد در فضاي چند متري مي‌خوابند! سياست‌هاي وعده‌اي و دستوري سبب شده كه قشر متوسط از آرزوي خانه‌دار شدن به آرزوي گورخوابي برسد. پس‌انداز چند ميليوني كه مردم براي سرمايه‌گذاري حتي نمي‌‌دانند قبر بخرند يا چند متر خانه يا كفن متري شش و نيم. بسياري حتي اميد ندارند كه روزي صاحب خانه شوند. از ديد بسياري از كارشناسان طرح‌هايي نظير خريد چند متر خانه در بورس، فقط نمك پاشيدن به زخم مردم است. طرحي كه بدون پشتوانه فكري و ديدن واقعيت‌هاي موجود جامعه نمك روي زخم مردم مي‌پاشد. مثلا در مورد اين طرح آيا واقعا قبل از اين هيچ‌كدام از كارشناسان به فكر فروش مسكن متري نيفتاده بودند يا در دنيا هيچ مدير و سازماني نبود كه براي حل مشكل مسكن شهرها و كشورشان چنين طرح‌هايي را ارايه دهند؟ به نظر مي‌رسد كه اين نوع طرح‌ها سرپوشي براي ساخت يك ميليون خانه‌اي بود كه قرار شد در سال 1401-1400 ساخته شود، اما حتي رنگ كلنگ‌زني هم به خود نديد. وعده‌اي كه آقاي رييسي را به سركار آورد، اما تا رسيدن به ساخت 4 ميليون خانه در سال 1404، از زمين تا آسمان فاصله وجود دارد.