چه سود از داغ و درفشي
تنها فزاينده خشم و عصيان؟
به جاي كوبيدن بر طبل اعدام، با نقبي به اعماق، شنوا و درمانگر دردهاي رنگارنگ باشيد
نمايندگاني با چشمي بسته بر درد اكثريت خاموش و تنها دوخته بر خشم و خروش جواناني عاصي، بر طبل اعدام مي‌كوبند. جامعه مدرسان حوزه و برخي صاحب‌منصبان در اين ميان به كنار. بي‌خبر از درد معترضاني باصدا و بي‌صدا، نمايندگان مردم اما بايد دردشناس باشند؛ شنواي صداي همگان و درمانگر دردهاي همگان با چشمي بر پست و بلند گذران موكلان و دغدغه‌هايي كارساز براي درمان آلام. شما نمايندگان همين مردميد و بازويي مردمي براي حاكميتي متولي اقتصادي بستر‌ساز آب و نان و معيشت همگان و مهم‌تر سياست‌گذار زيست و انتخاب آزادشان. مردمي چه با حاكمان و چه بر حاكمان گيرم به قول بعضي اغتشاشگر يا به قول آن رييس‌جمهور ارزشي خس و خاشاك! چه عاصياني كه در اين ميان فريادي بلند كرده‌اند و چه آنها كه درد در دل اما زبان در كام دارند. به جاي كوبيدن بر طبل اعدام، با نقبي به اعماق، شنوا و درمانگر دردهاي خفته و رنگارنگ باشيد. حساب و كتاب كنيد اهرم‌هاي بازگشت آرامش به جامعه را رديف كرده و هزينه و فايده هر كدام را بسنجيد ـ حتي سرانگشتي. اين همه هزينه پيدا و پنهان تنها براي فرونشاندن موقت اعتراضاتي دردمندانه، خونبار و پيشگيري از بلند شدن صداي معترضاني خاموش؟ دلخوش شدن به تنها خاكستري بر آتش درگير؟ چه سود از داغ و درفشي تنها فزاينده خشم و عصيان؟ چه سود از افزودن بر درد باورناپذيري حرف رسانه به اصطلاح ملي در اين ميان؟ چه سود از برانگيختگي جهاني عليه‌مان؟ چه از سوي دوست و چه دشمن؟ و چه باك از قانون‌مداري محاكم؟ چه باك اما از ساخت و ساز فضايي امن براي اعتراض همگان؟ چه باك از گشودن باب گفت‌وگويي مصلحت‌انديشانه، بين خودمان و با جهان و شايد مهم‌تر از همه در اين حال و احوال، چه باك از جايگزين كردن شربت شيرين حكمراني خوب با اعدام و داغ و درفش و هزينه‌هايي جانكاه؟ تا فرصت هست!
٭ رييس كميسيون سياست خارجي مجلس دوم