ادامه از صفحه اول
مرغ همسايه غاز است
زناني كه در داخل تقاضاي زندگي مثل همان دعوت‌شدگان را دارند، ولي پذيرفته نمي‌شوند، فقط به اين علت كه در اينجا زندگي مي‌كنند. پيشنهاد مي‌شود كه نگاهي به پوشش و سبك و سليقه زنان مدعو انداخته شود، چه ايرادي دارد كه هر كس مطابق ميل و فرهنگ خود لباس بپوشد و در عرصه اجتماعي و سياسي جامعه خود فعال باشد؟ آيا اين تنوع زيبا نيست؟ آيا در آن كشورها زنان را از تنوع منع مي‌كنند؟ در همين لبنان، حتي مدعوين آنجا مي‌توانند بسيار متنوع باشند، از آن خانم خبرنگار و فعال شبكه اجتماعي كه فاقد حجاب است تا دختر سيد حسن نصرالله، كه محجبه است، چگونه آنان در كنار هم زندگي مي‌كنند و حتي به ايران و براي يك نشست مشترك دعوت مي‌شوند و خانم خزعلي و علم‌الهدي ميزبان آنان مي‌شوند و با يكديگر عكس مي‌گيرند و هزينه سفر و هدايا هم به آنان تعلق مي‌گيرد، ولي زنان ايراني در داخل از حق متنوع زيستن محروم هستند؟ حتما پاسخ خواهيد داد كه اينجا قانون است. اين قانون از كجا آمده؟ اگر از اسلام است كه در مورد مواجهه با همه مسلمانان ديگر نيز بايد صادق باشد، نه آنكه زنان مسلمان ديگر كشورها كه فاقد حجاب هستند دعوت شوند ولي زنان ايراني مشابه آنان در زندان هستند. به علاوه چرا همين مدعوين محترم، اين قانون را در ايران رعايت نمي‌كنند؟ و اگر اين قانون، نه ناشي از شرع، بلكه ناشي از اراده حكومت است، خوب چرا آن را در ايران لغو نمي‌كنيد و همچنان ادامه مي‌دهيد؟ خيلي راحت آن را عوض كنيد نه اينكه حتي مغازه‌ها و شركت‌هاي مردم را براي حضور چنين زناني ببنديد. اين يك بام و دو هوا نمي‌شود. كافي است همين تنوع را در زنان ايراني بپذيريد، ديگر مشكلي حاد با زنان نخواهيد داشت. در همين روزها، تعداد زيادي از زنان سر و كارشان به زندان و دادگاه و بازداشت افتاده است. طبيعي است كه بنده خيلي‌ها از آنان را نمي‌شناسم، ولي آن تعدادي را كه مي‌شناسم، اطمينان دارم كه وظايف حرفه‌اي و عادي خود را انجام داده‌اند و اتفاقا چون درست انجام مي‌دادند، نماد واقعي زنان تاثيرگذار هم بودند. جهت و سوي تاثيرگذاري را نبايد حكومت‌ها تعيين كنند، همان روزنامه‌نگار لبناني كه در جامعه خود اثرگذار است در ايران هم مثل او يا بهتر از او هست. نكند از نظر برخي همچنان مرغ همسايه غاز است؟ من هنوز باور نمي‌كنم كه چرا بايد خانم الهه محمدي يا بسياري ديگر از زنان پيش و پس از اين جريان اعتراضي همچنان در زندان باشند؟ چگونه ممكن است با وجود چنين زناني در زندان و حتي رسيدگي‌هاي قضايي غيرعلني، بتوان از زنان تاثيرگذار امريكاي لاتين يا آفريقا يا آسياي جنوب شرقي براي حضور در ايران دعوت كرد؟ يك لحظه خود را جاي خانم‌هاي زنداني بگذاريد كه دارند از تلويزيون اين نشست را مي‌بينند چه احساسي به حكومت و كشور خواهند داشت؟
از سوي ديگر نمي‌دانم در اين شرايط سخت اقتصادي كه چند سالي است اين‌گونه نشست‌ها لغو شده است، چگونه مي‌توان رضايت داد كه هر از گاهي تعداد زيادي را با هزينه‌هاي گزاف دعوت كرد كه نتيجه مثبتي هم جز ضد تبليغ ندارد؟ گزارش رسمي وضعيت فقر را بخوانيد، لرزه بر اندام خواننده خواهد افتاد. اينكه چگونه حداقل حقوق از هزينه‌هاي لازم براي جمعيت زير خط فقر پيشي گرفته است و هر سال بر تعداد و درصد افراد زير اين خط افزوده مي‌شود، آنگاه، مديران دولتي در پي راه انداختن چنين نشست‌هاي بي‌معنايي هستند.
تبعيض و غلبه معيارهاي دوگانه و بي‌توجهي به معيشت مردم و تورم، دردهاي اصلي است كه متاسفانه توجهي به آنها نمي‌شود.
آزادي بيان بدون عقلانيت، همان افراط است
وقتي به يك ميليارد و 700 ميليون مسلمان اهانت مي‌كنند، تخم كينه‌اي را مي‌كارند كه نه تنها باعث نزديكي ديدگاه‌ها نمي‌شوند، بلكه باعث تنفر، دوري و جدايي ميان انسان‌ها مي‌شوند. شاعر مي‌گويد؛ «پدر كشتي و تخم كين كاشتي/ پدر كشته را كي بود، آشتي...» در اين شرايط زماني كه افراد و جرياناتي در جوامع مختلف بخواهند حرف حسابي بزنند و تلاش كنند جوامع مسلمان و مسيحي را به هم نزديك كنند، صداي‌شان به جايي نمي‌رسد و عملا بيش از يك ميليارد و 700 ميليون مسلمان را نسبت به طرف مقابل بدبين مي‌كند. اين كار نه عقلاني است، نه منطقي و نه قانوني. قانوني كه برخي افراد براي اين نوع رفتارهاي افراطي به آن استناد مي‌كنند، مبنايش عقلانيت است. در شرايطي كه عقل اهانت به ديگران حتي اگر به يك فرد باشد را نمي‌پسندد. اهانت به يك جامعه وسيع كه جامعه مسلمانان باشد، هرگز قبول نمي‌كند. اگر اهانت به يك فرد قبيح باشد، اهانت به يك جمع در اين وسعت اقبح است. من اين نوع رفتارهاي افراطي را به جز تراوشات ذهني يك فرد يا جريان مريض چيزي نمي‌بينم. اين افراد يا جريانات يا بايد بيمار باشند يا بايد براي رودر رو قرار دادن جوامع مسلمان و مسيحي تحريك شده باشند. معتقدم اين رفتارها بايد از نظر علمي و تحقيقاتي بررسي شود تا اگر جمعي پشت اين رفتارها و اهانت‌ها هستند، اطلاع‌رساني و آگاهي‌بخشي صورت بگيرد و اگر يك فرد بيمار در حال انجام اين كار است، تذكرات لازم داده شود. بايد توجه داشت اسلام دين محبت است و مهرباني و قرآن كتاب عشق است و لطافت. فردي كه با حقيقت اين كتاب و اين مكتب آشنا شده باشد، جز محبت از اين كتاب و اين مكتب برداشت نخواهد كرد.
نامي كه از موسيقي جدا نمي‌شود
در هر رويداد كوچك و بزرگ و اين اواخر در رسانه‌ها و شبكه‌هاي اجتماعي اينترنتي سهمي به خود اختصاص داد كه شايد از اين حيث يك استثنا بود. اگرچه كه اين حضور پررنگ گاه برايش تبعات و كدورت‌ها و حتي در برخي موارد دشمني‌هايي هم ايجاد كرد اما او مرد خستگي‌ناپذير ميدان بود. ميدان موسيقي و ژورناليسم موسيقي، ميدان هنرنمايي و اراده و پشتكار او بود. مختاباد نه تنها در قامت يك روزنامه‌نگار پژوهشگر موسيقي كه يك فعال صنفي و كارگري هم بود. كسي بود كه در تمام طول دوران حضور خود در عرصه‌هاي مطبوعات قائل به كار صنفي بود و براي تحكيم صنف هنرمندان و نويسندگان از هيچ كاري فروگذار نبود. اگرچه به اجبار و به خاطر تحصيل همسرش به امريكا مهاجرت كرد اما اين دوري فيزيكي از ايران نه تنها او را از موسيقي دور نكرد كه از او چهره‌اي فعال‌تر به نمايش گذاشت. از زمان شكل‌گيري و ايده‌پردازي تشكيل نهاد «ديدبان موسيقي ايران» همواره كنارمان بود و در جزيي‌ترين امور حضور داشت. حتا از زمان تشكيل گروه موسوم به «منتقدان» ابوالحسن مختاباد كنارمان بود.
همچنان نبودش را نمي‌توان باور داشت و اگر بپذيريم كه او ديگر نيست، حقيقتا نبودش ضايعه و خسراني عميق بر پيكره موسيقي و عرصه‌هاي رسانه‌اي حوزه موسيقي و بر روح و روان ما برجاي مي‌گذارد. و ما چگونه به او بدرود گوييم در زمانه‌اي كه چنين افرادي، وجودي ذي‌قيمت براي ما هستند و بدون چنين افرادي ما باز چه تنها‌تر مي‌شويم.
طول الامل - به كجا مي‌رويم؟!
داشتن زندگي پر رنج است، چراكه هر قدر آرزوها طولاني‌تر باشد، تهيه مقدمات بيشتري مي‌طلبد و لذا از درك حقايق محروم و جامعه بر كفران نعمت دچار مي‌شود و لذا پيامدهاي شومي در دنيا و آخرت دارد. براي درمان طول الامل و آرزوهاي دور و دراز انسان و سازمان، تشكيلات و حاكميت بايد خود را دقيق‌تر بشناسد و بداند موجودي آسيب‌پذير است و مطالعه دقيق‌تري نسبت به آن داشته باشد و در نهايت با واقع‌بيني و برنامه‌ريزي طبق واقعيت‌ها، امكانات، استعدادها و نه بر اساس خيالات به آرزوها برگردد. متاسفانه به نظر دولت سيزدهم دچار فشار و بعضي سياست‌ها و روش‌هايي با مصداق طول‌الامل شده كه اگر خود را از اين مسير براي اداره كشور خارج نكند خدايي ناكرده با سرنوشت مورد انتظار طول الاملين همراه خواهد شد. سخنراني رييس‌جمهور در دفاع از بودجه 1402 با قول‌هاي كوتاه‌مدت آن توسط صداوسيما و روزنامه‌هاي همراه تيتر اميدوارانه شد و مورد انتقاد منتقدان براي كاهشي شدن نرخ ارز و طلا و مسكن و خودرو قرار گرفت.