نگاهي به دو اثر از رضوي‌سروستاني
رنگ فرح در رديف‌هاي آوازي
در آلبوم «رنگ فرح» با صداي نورالدين رضوي‌سروستاني، نوازندگان معروف و بزرگي نواخته‌اند. داريوش طلايي نوازنده تار، داوود گنجه‌اي نوازنده كمانچه، جلال ذوالفنون نوازنده سه‌تار، محمدعلي حداديان نوازنده ني، مارتا ماني‌زاده نوازنده سنتور و مرتضي اعيان نوازنده تنبك در اين اثر هستند.
آلبوم رنگ فرح ابتدا در سوييس منتشر شده بود و بعد با همكاري مركز حفظ و اشاعه موسيقي ايراني در سال ۱۳۸۲ براي نخستين‌بار توسط موسسه ماهور در ايران منتشر شد. قطعات اين مجموعه براي باله‌اي با طراحي موريس بژار كه در سال ۱۹۷۳ در تئاتر مونه بروكسل اجرا شد، نواخته شده‌اند. اين مجموعه شامل ده قطعه در سبك موسيقي دستگاهي ايراني است.
رديف آوازي دوره عالي مرحوم نورالدين رضوي‌سروستاني همراه با نوازندگي تار (جواب آواز) داريوش طلايي نيز از ديگر آثار اين هنرمند است. محمدعلي چاوشي درباره اين اثر در سال 88 اين‌طور توضيح داده است: «براي اولين‌بار طرح تهيه رديف دوره عالي آواز ايراني توسط موسسه مشكات در سال‌هاي پاياني دهه ۶۰ به استاد رضوي‌سروستاني ارايه شد كه پس از آماده شدن مقدمات آن سال ۷۰ كار ضبط را در استوديو بل و با همراهي (جواب آواز) جلال ذوالفنون آغاز كرديم. بعدها با سفري كه براي ذوالفنون پيش آمد ما كار ضبط را از اول و اين‌بار با حضور داريوش طلايي شروع كرديم كه به دلايل مختلفي بارها در كار وقفه‌هايي پيش آمد؛ اما درنهايت تمامي دستگاه‌ها و آوازهاي موسيقي اصيل ايراني تكميل شد و با وجود حساسيت‌هايي كه روي اين مجموعه به عنوان يك مرجع آموزشي وجود داشت بالاخره با انجام ويرايش‌هايي منتشر شد. چاوشي كه در كسوت مدير نشر مشكات سخن گفته بود، درباره ويژگي اين رديف آوازي نسبت به نمونه‌هاي مشابه عنوان كرده: «ما از دوره قاجار به بعد كه موسيقي دستگاهي تدوين شد رديف‌هاي دوره عالي‌سازي داشته‌ايم اما در مورد آواز، هيچ‌گاه چنين نمونه آموزشي كه نقص‌هاي عمده‌اي نداشته باشد به وجود نيامد. بعدها كه رديف آوازي استاد عبدالله دوامي و استاد محمود كريمي ضبط شد نيز يا رديف‌هاي‌شان كامل نبود يا شامل دوره عالي نمي‌شدند يا جواب آواز كاملي نداشتند.»
محمد سرير نيز در مراسم رونمايي اين آلبوم با اشاره به انتشار مجموعه رديف آوازي موسيقي ايران توسط انتشارات «مشكات» اين‌طور گفته بود: «رضوي‌سروستاني يكي از هنرمندان برجسته و خوشنام موسيقي ايران بود و كار اين آلبوم از سال 68 به صورت مداوم شروع شد و با همكاري چاوشي و داريوش طلايي به كاري ارزنده در دوره معاصر بدل شد. داريوش طلايي نگاهي بين‌المللي و علمي به موسيقي دارد و انتشار اين اثر در عصر حاضر نقطه عطفي در اين حوزه محسوب مي‌شود. هر چند كه رديف‌ها و روايات تفاوت‌هايي با هم دارند و شأن آنها در اين است تا از زواياي مختلف بررسي شوند.»
نصرالله ناصح‌پور ديگر هنرمند موسيقي نيز درباره اين آلبوم كه پس از درگذشت سروستاني منتشر شد، درباره تلاش‌هاي بي‌وقفه سروستاني اين‌طور توضيح داده: «امروز از رديفي حرف مي‌زنيم كه رضوي‌سروستاني سال‌ها براي آن زحمت كشيد و داريوش طلايي همراه با تار خود آن را به نتيجه رساند. اين مجموعه بعد از مشكلات بسيار به نتيجه رسيد و مي‌توان گفت كه لحن‌هايي كه سروستاني در اين مجموعه به كار گرفته است، تماما از آن خودش است؛ اما چون او در ميان ما نيست ترجيح مي‌دهم درباره اين اثر سخن نگويم.»