جهانگيري با اشاره به اينكه از قافله توسعه عقب افتاده‌ايم:
در شرايطي كه كشورها در حوزه IT و ICT در حال پيگيري توسعه بودند، ما درگير فيلترينگ شديم
شكايت قاليباف؟ از شوخي‌هاي دوران ماست كه به خاطر مناظره‌ها شكايت مي‌كنند
اسحاق جهانگيري در پاسخ به سوالي درباره شكايت قاليباف از او گفت: «اين رفتار از شوخي‌هاي دوران ماست كه يك نامزد از نامزد ديگر به خاطر مسائل طرح شده در مناظره‌ها كه مردم آن مباحث را شنيده و خود قضاوت كرده‌اند، شكايت مي‌كند. در انتخابات ۹۶ ايشان به اشكال مختلف مسائل شخصي يا موضوعاتي كه در حوزه مستقيم مسووليت بنده نبود را مورد سوال قرار داد. من ضمن پاسخ، به طرح چند پرسش پيرامون موضوعاتي كه آن زمان و شايد هنوز در افكار عمومي مطرح بود مانند املاك نجومي، چگونگي واگذاري سهام شهرداري در بانك سرمايه و... پرداختم كه ايشان به اين سوالات پاسخي نداد. ظاهرا ايشان اهل پاسخگويي نيست.» اسحاق جهانگيري پنجشنبه در جلسه «ياد ياران» متشكل از جمعى از مديران اسبق وزارت آموزش و پرورش حضور به هم رساند و به موضوعات زير اشاره كرد:
از قافله توسعه عقب افتاده‌ايم. در شرايطي كه كشورها در حوزه IT و ICT در حال پيگيري توسعه بودند، ما در اين حوزه‌ها درگير كم و زياد كردن سرعت اينترنت و فيلترينگ شديم. اكنون سرعت تحولات اين عرصه به حدي شده است كه كشورها با عبور از همان حوزه‌هايي كه ما هنوز درگير اصلش هستيم، در حال بهره‌گيري از نسل جديد از فناوري‌هايي چون هوش مصنوعي و تكنولوژي كوانتومي هستند. اين نسل جديد فناوري تغييرات شگرفي در زندگي انسان و توسعه كشورها ايجاد خواهد كرد.
سرمايه انساني به عنوان يكي از عناصر اصلي توسعه و از امتيازات كشور ماست.
نيروي انساني تحصليكرده در خارج از كشور از امتيازات ايران است. نبايد ايران را از فرزندانش محروم كنيم. بسياري از ايرانيان خارج از كشور دل در گروی ايران دارند و به واسطه معدودي، نبايد خود را از اين ظرفيت بزرگ انساني و ملي محروم كنيم.
يكي از آرزوها و روياهاي مريم ميرزاخاني اين بود بچه‌اش بتواند پاسپورت ايراني داشته باشد. پيگيري كرديم بچه متولد از زن ايراني به‌‌رغم حساسيت برخي نهادها بتواند پاسپورت ايراني بگيرد .
توسعه فقط با شعار «ما مي‌توانيم» رخ نمي‌دهد، نياز به تجربه، مديريت صحيح و وجود بسترهاي لازم است. برخي از كساني كه شعار «ما مي‌توانيم» سر مي‌دهند آيا يك خشت روي خشت گذاشته‌اند؟
مسير توسعه كشور مسيري پرمانع و پرچالش است. بايد براي هر كدام از اين موانع و چالش‌ها تدبير صحيح كرد. ضعف در فرهنگ گفت‌وگو، عدم تحمل ديگري و مدارا با هم، عدم احترام به قانون، عدم احترام به انسان، عدم پايبندي به حقوق مالكيت از موانع اساسي در مسير توسعه به شمار مي‌روند.
در رعايت قانون، ابتدا بايد از نظام سياسي شروع كرد. ميزان پايبندي نظام حكمراني به قانون است كه مي‌تواند به رعايت صحيح و كامل قانون از سوي مردم بينجامد. تقويت دانش و تجربه ملي، سهيم شدن در دانش و تجربه بشري، كسب توانايي حل تعارضات از ضروريات توسعه است.
مسووليت اصلي ايجاد اين شايستگي‌ها كه پيش‌نيازهاي مهم براي توسعه است با آموزش و پرورش است. از منظر حكمراني يكي از فرصت‌سوزي‌هاي مهم در توسعه ايران، غفلت از ظرفيت بي‌نظير آموزش و پرورش بوده است.
نظام آموزشي كه معلم آن ناراضي باشد، دانش‌آموز آن عاصي و نظام آن بسته باشد، گفت‌وگو در آن نباشد و فرهنگ پرسشگري ياد ندهد، نمي‌تواند توسعه‌آفرين باشد. هر وقت حكمراني، آموزش و پرورش را كليد و محور توسعه قرار داد ايران توسعه پيدا مي‌كند.
آموزش و پرورش نهاد واسط ملت و حاكميت است و معلمان به‌‌رغم همه مشكلاتي كه دارند در همه نظرسنجي‌هاي معتبر همچنان گروه مرجع اول جامعه هستند و اين شأن ممتازي براي معلمان و ظرفيتي عالي براي توسعه است.
تقويت نهادهاي حرفه‌اي و صنفي معلمان براي حمايت از حقوق معلمان و نقش‌آفريني آنها در توسعه ضروري است.
كم‌توجهي به بودجه وزارت آموزش و پرورش يك آسيب بوده است. البته بايد تاكيد كرد اين مساله بعضا ناشي از محدوديت‌هاي بودجه‌اي دولت‌ها بوده است؛ دولت يا به واسطه تحريم منابع درآمدي خود را از دست داده يا به هر دليلي توجه لازم به آن صورت نگرفته است. اگرچه در دولت يازدهم و نيز قبل از بازگشت تحريم‌هاي ترامپ تا حدودي به سمت جبران گذشته رفتيم، اما محدوديت‌هاي بودجه‌اي پس از سال 97 مجددا آسيب‌زا بود.
در اين بين، ده‌ها موسسه و... كه هيچ مسووليتي در اداره كشور ندارند، به مرور در بودجه رديف پيدا كرده‌اند و هر سال نيز بودجه‌شان افزايش يافته است و كسي هم قدرت ندارد آنها را حذف كند.
در سال ۸۴ و در سند چشم‌انداز مقرر شد رشد اقتصادي به مدت 20 سالانه 8 درصد باشد. الان متوسط رشد طي اين مدت كمتر از ۲ درصد بوده است؟ آيا از اين ناكامي رمزگشايي كرده‌ايم؟ آيا كسي مواخذه شد؟ آيا در اين ناكامي فقط دولت‌ها مقصرند؟!
(در پاسخ به سوالي درباره نقش مردم در حكومت) در جمهوري اسلامي بنا بر اين بود كه مردم همه كاره باشند. امام (ره) فرمودند: نه خدا و نه پيامبر چنين اجازه‌اي نداده‌اند كه برخلاف نظر مردم كاري را به آنان تحميل كنيم.
(در پاسخ به سوالي درباره انتخابات 1400 و ردصلاحيت خود) در انتخابات 1400 باتوجه به فضايي كه عليه يك جريان و به سود جريان ديگري در يك فرآيند طولاني ساخته و ايجاد شده بود، اين احتمال هم وجود داشت كه با بدون ردصلاحيت‌ها، نتيجه نيز خيلي متفاوت از آنچه رخ داد، نباشد. اما براي آقاي رييسي و كشور شيرين بود كه رييس‌جمهور در يك انتخابات رقابتي و جدي و با حضور گسترده مردم پيروز شده است.
(در پاسخ به سوالي درباره تحريم‌ها) تحريم‌ها خسارت سنگيني وارد كرده است. سياست در دوره تحريم، معطوف به بقا و صيانت از معيشت است و نه توسعه. درست است كه با تدابيري اهداف ظالمانه تحريم به نتيجه نرسيد، اما بايد يك روز ارزيابي دقيقي از آثار و پيامدهاي تحريم در روند توسعه، ميزان تورم، ركود در توليد، رفاه ملي و... صورت بگيرد. وقتي مي‌گوييم در دهه 90 شمسي، همه شاخص‌هاي اقتصادي منفي است، مهم‌ترين وجه آن مساله تحريم است. آيا با اين وضعيت مي‌شود تحريم را نعمت خواند و ناديده گرفت؟
(در پاسخ به سوالي درباره شكايت آقاي قاليباف): اين رفتار از شوخي‌هاي دوران ماست كه يك نامزد از نامزد ديگر به خاطر مسائل طرح شده در مناظره‌ها كه مردم آن مباحث را شنيده و خود قضاوت كرده‌اند، شكايت مي‌كند. در انتخابات ۹۶ ايشان به اشكال مختلف مسائل شخصي يا موضوعاتي كه در حوزه مستقيم مسووليت بنده نبود را مورد سوال قرار داد. من ضمن پاسخ، به طرح چند پرسش پيرامون موضوعاتي كه آن زمان و شايد هنوز در افكار عمومي مطرح بود مانند املاك نجومي، چگونگي واگذاري سهام شهرداري در بانك سرمايه و... پرداختم كه ايشان به اين سوالات پاسخي نداد. ظاهرا ايشان اهل پاسخگويي نيست. در حالي كه مسوولان جمهوري اسلامي بايد بدانند بدون استثنا به افكار عمومي پاسخ بدهند.