تاملي درباره هنر عليرضا قرباني و كنسرت اخيرش
تاثيرگذاري در سايه ذكاوت
عليرضا سرابچي
عليرضا قرباني هنرمند پرتلاش و باهوشي است. گواه اين سخن از انتخاب كلام و متن قطعات تا همكاران گروه و همچنين بهره از ابزار جديد براي ارايه آثارش مشهود است. در ادامه نكات مطرح‌شده را به صورت اجمالي بيشتر توضيح خواهم داد. دقت و وسواس ممتد در انتخاب شعر، از ويژگي‌هاي عليرضا قرباني است. كلام در موسيقي تاثير بسزايي دارد. امروز اگرچه بسياري از خوانندگان به اين مهم توجه ندارند، عليرضا قرباني را بايد در شمار آن دسته خوانندگاني آورد كه در محتوا و كلام حساسيت بسياري به خرج مي‌دهد. مساله بعدي بهره جستن از آهنگسازان زبردستي چون فردين خلعتبري، مهيار عليزاده، عليرضا افكاري و حسام ناصري است. بدون ترديد وقتي افراد اصلي يك تيم هنري، كارنامه درخشان دارند و كنار يكديگر كار مي‌كنند، احتمال بالا بودن كيفيت كار و خروجي مطلوب هم بسيار زياد خواهد بود. از سويي تمركز روي بهبود روزافزون تكنيك‌هاي خواندن با ويژگي‌هاي خدادادي كه خاص صداي كم‌نظير قرباني است با علاقه وافر او به حرفه‌اش كه عاشقانه به آن مي‌پردازد، او را در جايگاه قابل‌اعتنايي در هنر موسيقي قرار داده است. مسيري كه عليرضا قرباني طي سال‌ها كار هنري‌اش طي مي‌كند، به اعتقاد نگارنده، مسيري است روشن و البته رو به صعود... پروژه «با من بخوان» گواه ديگري بر رخداد بلوغ همه‌جانبه‌اي در اجراي آثار او است كه با رپرتواري هموزن با حال و احوالات امروز مخاطبانش در حال برگزاري است. جاي‌گذاري قطعه مناجات «مي‌داني تو» برگرفته از شعر سعيد كاتب صفا مشهور به شيخ ابوسعيد ابوالخير از عرفاي مقامي شهير در اواسط رويداد همراه با دعوت شفاهي او به گوش جان سپردن به اين اجراي خاص ذهن حضار را تا ناكجاي عالم خيال رهنمون مي‌كند. پشت صحنه اجراي هر برنامه‌اي براي موفق بودن نيازمند يك تيم برگزاركننده قوي است تا بتواند ارايه اثر را در بهترين شكل ممكن تسهيل كند. در اين پروژه و اين دور از اجراهاي «با من بخوان» شاهد هستيم كه از ظرفيت‌هاي مختلفِ هنري و تركيبِ المان‌هاي تجسمي مانند ويژوال‌هاي هماهنگ با رپرتوار، نورپردازي و مهندسي صداي موثر مخاطب را در معرضِ دوره گذار از كنسرت‌هاي تك‌بعدي قرار مي‌دهد. در واقع آنچه به او عرضه مي‌شود، تنها جنبه موسيقايي نداشته و اين‌بار حواس ديگر او را هم درگير مي‌كند و اثرگذاري بيشتري دارد. موضوع بعدي، ابزار ارايه هنر است؛ چندي است كه عليرضا قرباني فواصل موسيقي الكترونيك را چاشني اجراهاي خود كرده و در اين سري كنسرت‌ها، تركيبِ بخش‌هاي زهي، سنتي و الكترونيك پخته‌تر شده است و اين مهم، هوشمندي عليرضا قرباني در همگام شدن با گستره‌هاي صدايي روز و مدرنِ عصرِ خود را مي‌رساند. در اين زمينه بهره‌مندي از دارا دارايي نوازنده گيتار باس و آرش پاكزاد كه از پيشگامانِ حوزه موسيقي تلفيقي و الكترونيك (تكنيك‌هاي به‌روز شده ايجاد صداهاي الكترونيك) و حسام ناصري و تنظيمات و مولفه‌هاي ملوديك و رنگ‌آميزي‌هاي حسي او، پاي پروژه را به سمتِ جاري شدنِ بيشترِ رپرتوار اجرايي در اذهان مخاطبان جوان مي‌كشاند. تركيب قطعاتِ اين تور- كنسرت كه اكنون به تهران رسيده است، در فضايي عاشقانه و اجتماعي است. اشعار از بزرگاني همچون مولانا، ابوسعيد ابوالخير، احمد شاملو، سايه، حسين منزوي و حسين غياثي انتخاب شده است. نكته‌اي كه شايد پرداختنِ به آن خالي از لطف نيست، توجهات و انتقاداتي است كه به تركيب محتوايي اين اجراها از منظرِ تلفيقِ موسيقايي مي‌شود. همواره اين چالش بر سر اينكه به كدام اثر، مي‌توان صفت تلفيقي را اطلاق كرد، وجود داشته است. برخي اين رپرتوار را نمونه يك تلفيق خوب مي‌دانند و برخي آن را رد مي‌كنند. اما اگر بخواهيم از منظر فني در اين باره صحبت كنيم، مجالِ فراخ‌تري مي‌طلبد كه مي‌توان در آينده مفصل به آن پرداخت. چيزي كه روشن است مساله سليقه در رنگ‌آميزي و تلفيقِ موسيقايي است كه گاهي به مذاق‌ها خوش مي‌آيد و گاهي نه. در پايان اميد است چنين اجراهايي كه با الهام از موسيقي ايراني، مخاطب را به سالن‌هاي كنسرت مي‌كشاند بيشتر و بيشتر ادامه يابد.