دانشگاه يا دانشكاه!
معمولا در همين دانشگاه‌ها و با بهره‌گيري از امكانات همين دانشگاه‌ها و فرصت‌هاي پژوهشي كه همين دانشگاه‌ها دراختيارشان گذاشته است، به دستاورد‌هاي ممتاز علمي خويش نائل شده‌اند.
در كشور ما نيز، اگر بخواهيم نقش سرنوشت‌سازي در تاريخ ايران و در منطقه و بلكه جهان بيابيم، مي‌بايست دانشگاه را دريابيم و به روايت دكتر شرف خراساني اجازه ندهيم، دانشگاه، دانشكاه شود!
نگاه سياسي و امنيتي به دانشگاه و به اساتيد، ازجمله دلايل يا عللي است كه مانند موريانه به جان دانشگاه مي‌افتد و پس از مدتي مي‌بينيم. دانشگاه هست، ساختمان‌ها هم توسعه يافته‌اند و اما حقيقت دانش و دانشگاه كمرنگ شده است. درباره مساجد آخرالزمان امام علي عليه‌السلام اين تعبير را به عنوان پيش‌بيني بيان كرده‌اند: «مساجُدُهُم يومئذٍ عامِرهٌ من البنا، خرابٌ من الهُدي!» مساجد آنان، از حيث ساختمان و نما آباد است، اما از لحاظ حقيقت و هدايت، ويرانه است. ابن ابي‌الحديد در شرح اين تعبير اميرمومنان به مقوله زياد توجه كرده است. ظاهرآرايي و سودجويي بر حقيقت‌خواهي و صداقت چيره مي‌شود. (۱)
ما مي‌بايست به دانشگاه‌هاي‌مان اين‌گونه بنگريم كه كانون جذب جوانان مسلمان و بلكه غيرمسلمان منطقه و جهان شود. مگر تركيه چنين كاري نكرده است؟ غير از منافع اقتصادي ببينيد، چه تاثير‌گذاري قابل توجهي در منطقه به ويژه كشورهاي ترك‌زبان پيدا كرده است، تركيه مي‌خواهد عملا زبان تركي استانبولي را زبان مسلط بر كشورهاي تركمنستان و قرقيزستان و حتي قزاقستان و ازبكستان نمايد. صد‌ها هزار نفر دانشجوياني كه از اين كشور‌ها در تركيه تحصيل مي‌كنند، در بازگشت به كشور خود زمينه چنين فضا‌سازي را فراهم مي‌نمايند. دريغ است كه ما نتوانيم دانشگاه‌هاي خودمان را به گونه‌اي اداره كنيم كه كانون جاذبه باشند و اساتيد خودمان ترجيح دهند از كشور مهاجرت نمايند و در يك كلام:
«اين جگر‌ها خون نشد از خامي است»
پي نوشت:
(۱) ابن ابي الحديد، شرح نهج‌البلاغه، ج ۱۹ ص۲۹۹