به وزارت ورزش هم حواله واردات خودرو بدهيد
وقتي فوتباليست‌ها بيش از دو برابر كل بودجه ورزش، رانت دريافت مي‌كنند!
علي ولي‌اللهي
دو روز قبل حسين كنعاني‌زادگان مدافع تيم ملي از وارد كردن خودروي 100 ميليارد توماني بابت پاداش صعود به جام جهاني گفت. اقدامي كه واكنش‌هاي بسيار زيادي در سطح جامعه داشت. از روز گذشته ورزشكاران ساير رشته‌ها نيز به صف منتقدين پيوستند. به عنوان نمونه اميرمحمد يزداني كشتي‌گير تيم ملي در يك استوري اعتراضي با انتشار ويديوي صحبت‌هاي كنعاني‌زادگان در مورد وارد كردن اتومبيل 100 ميلياردي نوشت: «خوبه‌ها، ببازي جايزه بگيري. در جايي از كره خاكي هستيم كه عدالت فقط يك واژه است و معناي خاصي ندارد.
باز هم خدا را شكر ندوييدم دنبال تي‌شرت كسي. دم همتون گرم بابت حمايتتون.»
اين واكنش‌ها همان زمان با انتشار خبر اعطاي جايزه حواله خودرو به ملي‌پوشان فوتبال شروع شد و حالا دوباره اوج گرفته است.
روز گذشته وزارت ورزش در بيانيه‌اي جايزه نقدي مدال‌آوران بازي‌هاي آسيايي را منتشر كرد. جايزه 900 ميليوني به برنده مدال طلا وقتي كنار پاداش ملي‌پوشان تيم ملي فوتبال قرار گرفت حساسيت‌ها را افزايش داد. اينكه چرا يك فوتباليست بيش از 100 برابر يك كشتي‌گير يا تكواندوكار يا ورزشكاران ساير رشته‌ها پاداش مي‌گيرد آن هم در شرايطي كه اين قشر بابت قراردادها و پاداش‌هاي پيروزي ارقام چند ميلياردي مي‌گيرند به صف بي‌شمار سوال‌هاي بي‌جواب حوزه مديريت ورزش اضافه شد.
البته اين وضعيت نه تقصير حسين كنعاني‌زادگان است نه ساير فوتباليست‌ها. البته كه مدافع تيم ملي مي‌توانست بدون فخرفروشي از اين پاداش ياد كند يا حتي اصلا به قيمت آن اشاره نكند. مخصوصا در اين شرايط كه بسياري از مردم درگير ارقام چند ده ميليون توماني هستند و با يك صدم قيمت ماشيني كه فوتباليست‌ها وارد كرده‌اند زندگي‌شان از اين رو به آن رو مي‌شود.
مشكل اصلي نوع برنامه‌ريزي مقامات ورزشي و تصميم‌گيرندگان كلان كشور است. اعطاي حواله خودرو به فوتباليست‌ها مي‌توانست اقدام درستي باشد در صورتي كه به ساير ورزشكاران چيزي شبيه به آن داده مي‌شد. مثلا مي‌شد به جاي 900 ميليون تومان و نه حتي يك ميليارد تومان كه مي‌توانست به لحاظ اسمي حداقل بزرگ‌تر به نظر برسد جايزه ديگري درنظر گرفته شود. سكه‌اي، حواله خودروي داخلي، ارزي چيزي كه حداقل ارزش افزوده داشته باشد. اما خب از كساني كه سرويس چاي‌خوري و كارت هديه 5 ميليون توماني را به عنوان پاداش در نظر مي‌گيرند انتظار بيشتري نمي‌رود. همين چند روز پيش برخي مقامات يونس امامي قهرمان بازي‌هاي آسيايي را به مراسمي دعوت و براي بزرگداشت او يك ربع سكه اهدا كردند! اقدامي كه با ناراحتي ملي‌پوش كشتي كشورمان همراه شد و حاشيه‌هاي زيادي را به دنبال داشت.
در چند سال گذشته بسياري از ورزشكاران در مصاحبه با همين روزنامه اعتماد گفته‌اند كه مجبورند براي گذران زندگي به شغل دوم رو بياورند. بسياري از آنها گفته‌اند در تامين مخارج اوليه و ملزومات ورزش حرفه‌اي از جمله تجهيزاتي مثل كفش و دوچرخه و تفنگ و... دچار مشكل هستند. دو روز پيش حسين رسولي قهرمان پرتاب ديسك بازي‌هاي آسيايي به ايسنا گفت صبح‌ها تمرين مي‌كند و شب‌ها در اسنپ مشغول به كار است! يا فرزانه فصيحي بهار امسال به روزنامه اعتماد گفت كه پاداش قهرماني‌اش صرف هزينه مربي شده. تازه خودش هم يك پولي از جيب روي آن گذاشته است.
در كل نگاهي به مصاحبه‌هاي ورزشكاران ساير رشته‌ها سرشار از چنين گلايه‌هايي است. گلايه‌هايي كه ثابت مي‌كند وضعيت مالي آنها خوب نيست و در چنين شرايطي خيلي طبيعي است كه آنها نتوانند بهترين عملكردشان را در ميدان مسابقه بگذارند يا به فكر مهاجرت بيفتند.
طبق اعداد لايحه بودجه سال 1402، بودجه اختصاصي وزارت ورزش و جوانان در بخش جاري و عمراني معادل يك‌هزار و ۷۵۴ ميليارد و ۱۵۷ ميليون و ۸۰۰ هزار تومان است كه در بخش جاري معادل يك‌هزار و ۲۸۶ ميليارد و ۶۰ ميليون تومان و در بخش عمراني معادل ۴۶۵ ميليارد و ۹۷ ميليون و ۸۰۰ هزار تومان برآورد شده است. حال كافي است عددي كه به عنوان پاداش به بازيكنان تيم ملي داده شده با رقم بودجه كل ورزش ايران مقايسه شود. آن وقت مشخص مي‌شود كه وضعيت ورزش كشور در چه نقطه‌اي قرار دارد.
طبق اطلاعات منتشر شده 32 بازيكن حواله واردات خودرو دريافت كرده‌اند و چند نفر هم خارج از ضابطه وارد اين ليست شده‌اند. همان‌طور كه در شماره ديروز «اعتماد» نوشتيم به‌طور ميانگين مي‌توان گفت بين 3 تا 4 هزار ميليارد تومان خودرو توسط فوتباليست‌ها وارد شده است (با فرض قيمت بين 70 تا 100 ميليارد توماني هر خودرو). اين رقم بيش از دو برابر كل بودجه ورزش كشور در سال 1402 است! در چنين شرايطي بسيار طبيعي است كه ورزشكاران ساير رشته‌ها سرخورده و عصباني شوند و مقابل فوتباليست‌ها گارد بگيرند.
كاش لااقل نهاد رياست‌جمهوري مجوز واردات 50 خودرو را به وزارت ورزش بدهد تا اين وزارتخانه با فروش خودروها در آشفته‌بازار خودرو به نان و نوايي برسد و از اين پول بتواند بخشي را به پاداش ورزشكاران ساير رشته‌ها اختصاص دهد. راه‌حل احمقانه‌اي است اما وقتي مي‌توان در اين مملكت اين‌قدر راحت درآمدزايي كرد و رانت داد چرا وزارت ورزش و ورزشكاران غير فوتبالي از آن بهره نبرند؟