فيلمسازان فلسطيني از آوارگي و بمباران مردم غزه ميگويند
محمد جبلي، فيلمساز فلسطيني كه براي فيلم «زندگي زيبا است» جايزه بهترين كارگردانی جشنواره بينالمللي فيلم مستند آمستردام (ايدفا) را برد از احساس درماندگي خود در جريان افزايش كشتهها در غزه گفت.
به گزارش مهرو به نقل از ورايتي، محمد جبلي، فيلمساز فلسطيني درباره احساس درماندگي خود در جريان كشته شدن انسانها در غزه گفت: آنقدر در وجودم درد هست كه حتي باورم نميشود ميتوانم اين كلمات را به زبان بياروم. اگر همه دنيا نتواند در برابر آنچه در حال رخ دادن است كاري كند و آتشبس ايجاد كند، اين حس مثل گير افتادن در يك تله است. اين روزها حتي راه رفتن در خيابان سخت است وقتي ميداني عزيزانت يك ماه است دارند زير بمبها زندگي ميكنند، اين ما را به سوال واميدارد كه آيا ميتوان بعد از همه اين چيزها حرف زد؟ چه كاري از دست ما برميآيد؟ چه ميتوانيم بگوييم؟
سال ۲۰۱۴ جبلي در جشنواره فيلم ترومسو در نروژ حضور پيدا كرد و اين زماني بود كه مرزهاي غزه بسته شد. آن تبعيد مايه ساخت «زندگي زيباست» شد كه درباره تلاشهاي فيلمساز براي كسب شهروندي نروژ بود و در عين حال با عشق و وفاداري به سرزمين مادري و هويت فلسطينياش مبارزه ميكرد. وي ميگويد هنوز پاسپورت فلسطينياش را به مقامات تحويل نداده و با لبخند ميافزايد: هر چند به من اجازه نميدهند جايي بروم.
آخرين مستند جبلي با عنوان «آمبولانس» سال ۲۰۱۶ در ايدفا به نمايش درآمد. اين فيلم روايتي مستقيم و اول شخص از جنگ ۲۰۱۴ غزه و درباره فيلمسازي است كه به خدمه آمبولانس پيوست تا تلفات درگيري بر غيرنظاميان را مستند كند. جبلي اميدوار بود كه ديگر هرگز مجبور نشود با چنين صحنههايي روبهرو شود.
وي گفت: «آمبولانس» را ساختم با اين اميد كه اين ماجراها متوقف شود. من نميخواهم فيلم ديگري درباره جنگ بسازم. من نميخواهم فيلم ديگري درباره ويراني و درد و خون بسازم. من فقط ميخواهم مردم را ببينم كه زندگي عادي دارند و راههايي براي آيندهاي بهتر پيدا ميكنند.
البته تجربه جبلي منحصر به فرد نيست زيرا فلسطينيها از سال ۱۹۴۸ بيخانمان شدهاند و آوارگي ريشه در هويت جمعي آنها دارد. هيام عباس و لينا سوالم هم آوارگي را در فيلم «باي باي طبريه» كه در ايدفا به نمايش درآمد و فيلم منتخب فلسطين براي اسكار بينالمللي است، موضوع فيلم خود كردهاند. اين فيلم درباره فيلمساز و مادرش هيام عباس، بازيگر تحسين شده فلسطيني است به دهكده خانوادگياش كه امروز در اسراييل واقع شده بازميگردد.
اين مستند درباره تصميم عباس براي ترك «دير حنا» دهكدهاي در جليله كه چندان از درياچه طبريه فاصلهاي ندارد و عواقب آن است. او زادگاهش را ترك كرد تا به روياي بدل شدن به يك بازيگر در اروپا دست بيابد؛ انتخابي كه او را از سرزميني كه زماني ميشناخت دور ساخت و امروز ميبيند ديگر بسياري از عناصر آن وجود ندارد.
«باي باي طبريه» اولين بار در جشنواره فيلم ونيز به نمايش درآمد و از وقتي جنگ شروع شد اين فيلم در شيكاگو، لايپزيگ و جشنواره فيلم لندن كه جايزه بهترين مستند آن را برد، به نمايش درآمده است.