بيانيه حزب نداي ايرانيان به مناسبت روز دانشجو
چرا پروژه ستاره كردن دانشجويان در دولت سيزدهم استارت خورده است؟
حزب نداي ايرانیان با انتشار پيامي به مناسبت روز دانشجو نسبت به رخدادهاي كشور واكنش نشان داد. در اين پيام آمده است:
امروز روز دانشجو است. روزي كه به عنوان تكريم دانشجو و دانشگاه شناخته مي‌شود. امسال در شرايطي به اين روز رسيديم كه جايگاه دانشجو، دانشگاه و علم بيش از هر زماني تضعيف شده است. نمي‌توان در اين روز از دانشجو سخن گفت و از اساتيد دانشگاه سخني بر زبان نياورد. نمي‌توان از دانشجو سخن گفت اما از تبعيض و اجحاف در حق سنگر علم سخن نگفت. حزب نداي ايرانيان ضمن گراميداشت اين روز مهم، لازم مي‌داند موارد زير را به بهانه روز دانشجو بيان كند:
۱- حزب نداي ايرانيان به عنوان حزبي جوان، همواره با حساسيت خاصي نسبت به فضاي دانشگاه دقت داشته و مسائل دانشگاهيان را در حد توان پيگيري و با صدايي رسا آن را به مسوولان كشور اعلام داشته است، از اين رو شهريورماه امسال در واكنش به اخراج اساتيد، نامه‌اي خطاب به رييس‌جمهور نوشت و ضمن انتقاد از نوع رفتار دولت سيزدهم با دانشگاه و دانشگاهيان، از ايشان خواست تا به سوگند خود در پاسداري از حقوق اساسي مردم وفادار باشد و دستور توقف رويه‌هاي ناصواب در برخورد با دانشگاهيان را صادر كند اما گويا متاسفانه آقاي سيد ابراهيم رييسي بنابر مشورتِ حلقه تند اطرافيانش، تصميم خود را گرفته كه به جاي رييس‌جمهور مردم بودن، صرفا رييس دولتِ قليلي خاص از جامعه باشد و به قيمتِ زير پا گذاشتن بديهي‌ترين حقوق اكثريت شهروندان، رضايت همان اقليت را كسب كند.
۲- فراموش نكرديم در ۱۶ آذر سال گذشته، رييس‌جمهور به بهانه روز دانشجو در دانشگاه تهران حضور يافت و براي رويارو نشدن با دانشجويان دانشگاه تهران و نشنيدن اعتراضات آنان، در سالني كه توسط هواداراني از خارج از دانشگاه و دانشجوياني از يك طيف خاص قُرُق شده بود، سخنراني كرد و امسال نيز با حضور در دانشگاه شهيد بهشتي نه تنها اجازه سخنراني به تشكل‌هاي منتقد دولت داده نشد بلكه رييس‌جمهور علت پديده شوم «دانشجو فِرِستي» يا مهاجرت نخبگان را در حد خواسته پول بيشتر تقليل داد .
مراسمي كه نشان از رويكرد كلي دولت نسبت به جوانان و دانشجويان و دختران و پسران اين سرزمين دارد: تقسيم به خودي‌ها و غيرخودي‌ها و با همين روش و منش، نه انتقادات دلسوزانه حزب نداي ايرانيان و نه نقدها و دل‌نگراني‌هاي بسياري از نخبگان و گروه‌ها و اقشار و تشكل‌هاي ديگر در اين دو سال هرگز از سوي دولت شنيده نشد.
معتقديم اگر گوشه‌اي از اين نقدهاي دلسوزانه شنيده مي‌شد، اين روزها دانشجويان براي اظهار دردهاي‌شان مجبور به راه‌اندازي كمپيني با عنوان «از_تعليق_بگو» نبودند و اگر صداي دانشجويان منتقد در حضور رييس‌جمهور شنيده مي‌شد آنها مجبور به برگزاري نشست خبري جداگانه نبودند.
۳- باكمال تاسف در اين مدت رويه‌هاي ضد دانشگاهي، ضد علمي و ضد توسعه، با مشاركت وزارت كشور و وزارت علوم با شدت پيگيري شد. اخراج اساتيدِ غيرهمسو با دولت و همفكرانش در يكسال گذشته يكي از تلخ‌ترين حوادث پيش‌آمده عليه علم و دانشگاه در چند دهه اخير بوده است. اين اقدام را نمي‌توان جز تجاوزِ علم‌ستيزان به حريم علم و دانشگاه توسط دولت سيزدهم و نشان دادن راه خروج از كشور به بهترين جوانان علمي كشور دانست. اساتيد و نخبگاني كه بهترين دانشگاه‌هاي جهان به دنبال جذب آنان هستند توسط دولت سيزدهم با بهانه‌هاي سياسي دفع شدند تا به جاي آنان حاميان دولت جذب هيات‌هاي علمي دانشگاه‌ها شوند.
۴- صدور احكام براي برخي از دانشجويان معترض صرفا به خاطر ابراز نظر و اختلاف عقيده با نگاه رسمي دولت، توسط كميته‌هاي انضباطي مساله ديگري است كه اراده دولت را در سركوب دانشجويان، به جاي ترويجِ كرسي‌هاي آزادانديشي نشان مي‌دهد.
حزب نداي ايرانيان اين سوال را از دولت سيزدهم و به ويژه دو وزارتخانه علوم و كشور مي‌پرسد كه چرا اقداماتي مثل ستاره‌دار كردن كه در دولت قبل متوقف شده بود، دوباره پيگيري شد و بدتر از آن، برخي نهادها و مديران چنين اشتياق سيري‌ناپذيري در محروميت و محكوميت فرزندان اين سرزمين كه تنها به دنبال بيان نظرات خود هستند پيدا كرده‌اند؟ مگر از حرمت نهادن به دانشگاه و دانشجو و برخورد غير حذفي و غير چكشي چه زياني ديده‌ايد كه اين‌چنين شتابان به دنبال انتقام از دانشجويان بي‌پناه كشوريد؟
۵- پس از صدور عفو عمومي به ابتكار قوه قضاييه و موافقت رهبري انقلاب، در برخي موارد شاهد صدور احكام بازداشت مجدد براي دانشجوياني بوديم كه در ليست عفو قرار داشتند. انتظار حزب نداي ايرانيان از رييس محترم قوه قضاييه و قضات اين قوه اين است كه در برخورد با دانشگاه و دانشگاهيان با اين دولت همسو و همراه نشوند. برخورد و صدور احكام تعليق و تبعيد و محروميت از تحصيل و زنداني كردن جوان دانشجويي كه صرفا به بيان نقد و نظرِ متفاوت خود پرداخته نشانه اقتدار نظام نيست. اقتدار نظام زماني پررنگ‌تر خواهد بود كه دست متجاوزان عليه دانشگاه را قلم كند و براي تمام جوانان و دانشجويان، با هر گرايش فكري، آغوش بگشايد.