زنان و فضاهاي فرهنگی شهر
بنابراين صرف حفظ خانه موزه‌ها، كمك به توسعه فضاهاي فرهنگي يك جامعه و فراهم كردن زمينه‌هاي پژوهش، بررسي و نقد آرا و افكار و آثار اشخاص يا جريانات است كه خود قطعه‌اي از پازل فرهنگي گذشته يا معاصر يك ملت است. خانه موزه‌ها بخشي از رسالت حفظ مواريث فرهنگي يك جامعه براي آيندگان و تكثر فضاهاي فرهنگي يك جامعه است. در حال حاضر خانه‌اي با حياط كوچك در انتهاي كوچه تولدي ديگر در خيابان وليعصر تهران كه روزگاري فروغ فرخزاد شاعر پرآوازه معاصر ايران در آنجا مي‌زيست در حال مرمت است اما اينكه تا چه اندازه به فروغ فرخزاد در اين خانه پرداخته شود هنوز جاي سوال است. در نزديكي خانه فروغ فرخزاد، كمي بالاتر از خيابان مولوي در خيابان وليعصر، خانه زيبا و پر نقش و نگار انيس الدوله قرار دارد كه مدت‌هاست دراختيار اتحاديه گوشت است. زني كه در بيست سال پاياني سلطنت ناصرالدين شاه بدون آنكه عقد دايم شاه باشد بانوي اول و قدرتمندترين زن ايران بود. خانه پروين اعتصامي، عمارتي بزرگ با حياط شاه‌نشين و زيرزميني زيبا در محله اودلاجان كه البته ديگر از آن خانه بزرگ و اعيان‌نشين جز يك عمارت كوچك چيزي باقي نمانده است، چراكه بعد از تقسيم خانه به سه عمارت و خريداري آن توسط افراد مختلف، يك پلاك، بعد از تخريب و بازسازي مجدد امروز در اختيار كميته ملي موزه‌ها (ايكوم) است. خانه فخرالدوله در محله پيچ شميران يكي از ديدني‌ترين خانه‌هاي تاريخي تهران است كه در دهه هشتاد به خانه مداحان تبديل شد. خانه فخرالدوله خانه‌اي با حياطي زيبا و يك ساختمان آجري است كه در مركز حياط جا گرفته است. فخرالدوله زني مقتدر و روشن‌فكر بود و برخلاف سنت‌هاي جامعه در دوره قاجار كه زنان معمولا در اندروني بودند و كمتر فرصتي براي اثرگذاري پيدا مي‌كردند، فخرالدوله از زنان اثرگذار دوران خود بود. او نخستين موسسه تاكسيراني ايران را تاسيس كرد و همچنين در امور خيريه هم يد طولايي داشت. ايران درودي نقاش، كارگردان، نويسنده، منتقد هنري و استاد برجسته دانشگاه كه يكي از بزرگ‌ترين آرزوهايش راه‌اندازي موزه‌اي بود تا در آن بتواند آثارش را به نمايش بگذارد. برگزاري ٦٤ نمايشگاه انفرادي و شركت در بيش از 250 نمايشگاه گروهي در كشورهاي اروپايي، ايران، مكزيك، ژاپن و امريكا، انتشار مقالات و نقدهاي تحقيقي و هنري در مطبوعات ايران، ايراد سخنراني در مراكز فرهنگي و هنري دنيا، تهيه و كارگرداني بيش از 80 فيلم مستند تلويزيوني از هنرمندان ايران و جهان و... حاصل بيش از ٦٠ سال فعاليت همه‌جانبه او در عرصه هنر معاصر ايران بود. فعاليتهايي كه در كنار نشست و برخاست با بزرگاني چون آندره مالرو، سالوادور دالي، ژان كوكتو، آنتونيو رودريگز، احمد شاملو و... و بيان منحصر به فرد وي در نقاشي، او را به يكي از مهم‌ترين نقاشان ايران و جهان بدل كرد. او براي ساخت موزه‌اش، اموال خود را در فرانسه فروخت اما تا پايان عمر به دليل موانع قانوني از انجام اين كار بازماند و موزه‌اش ساخته نشد. در اين تبعيض جنسيتي حتي زنان تاثيرگذار در انقلاب و دفاع مقدس هم ناديده گرفته شدند، چراكه علاوه بر جمعيت 6 هزار نفري زنان جانباز، نقش پررنگ زنان در عرصه‌هاي مختلف دفاع مقدس قابل چشم‌پوشي نيست و ضمن اينكه در بين خانه موزه شهدا نامي از زنان نيست، باغ موزه دفاع مقدس به عنوان پروژه فرهنگي بزرگ مقياس نيز كاملا مردانه روايت شده است. همه اينها، مثال‌هاي كوچكي از جاي خالي زنان در فضاي فرهنگي تهران و معرفي نقش آنها در تاريخ اين كشور است. موضوع زنان يك كل است و حوزه‌هاي گسترده‌اي دارد كه داراي شاخه‌هاي بسيار متنوعي است و متاسفانه به هيچ يك از آنها پرداخته نشده است. آنچه نياز داريم تبلور زنانگي و تجسم خواسته‌ها و روياي جامعه زن امروزي است تا ضمن وارد نمودن جريان حيات تاريخ فرهنگي شهر به مكان، دختران اين سرزمين، زناني را الگوي خود قرار دهند كه نقش موثري در تاريخ ايران داشته‌اند تا با شكل‌گيري وقايع و رخدادهاي جديدي در اين مكان‌ها كه خود موجد خاطره‌هاي ديگري است باز مكان‌ها را معنادار و به معناي واقعي كلمه، ملموس كند.